Η νέα κρίση που ξέσπασε στα στενά του Κερτς στην Αζοφική Θάλασσα, μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, θέτει ξανά επί τάπητος το ουκρανικό ζήτημα για επίλυση, λόγω του γεγονότος ότι σκοτεινά κυκλώματα απεργάζονται αναταραχή στην περιοχή και το μέλλον της ΕΕ με τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως το Κερτς ιδρύθηκε από Μιλήσιους άποικους με την ονομασία Παντικάπαιον που αργότερα έγινε βασίλειο του Βόσπορου και έχει ιστορία 2.635 χρόνων και συνδέεται με τον ελληνικοσκυθικό πολιτισμό.
Γενικά η Ουκρανία έχει ελληνική προϊστορία και όψεις του ελληνικού παρελθόντος και το όνομά της προήλθε από την ελληνική ονομασία «Ακραίωνα», η οποία αναπαριστά το αχανές πεδινό τοπίο της μεγάλης αυτής χώρας των ποταμών Δον και Δνείπερου.
Θα πρέπει να τονιστεί πως η Ουκρανία επί σοβιετικού καθεστώτος ήταν πλήρες μέλος του ΟΗΕ μαζί με άλλες σοβιετικές δημοκρατίες.
Οι πολεμικές συγκρούσεις που ξέσπασαν στη χώρα προ πενταετίας και που συνεχίζουν και τώρα, παρά τη συμφωνία του Μινσκ στην οποία πρωτοστάτησε η Μέρκελ, έγιναν αιτία η Ουκρανία να είναι μια de facto διχοτομημένη χώρα στο δυτικό και στο αποσχισμένο ανατολικό τμήμα της κρατικής επικράτειάς της, λόγω του δημοψηφίσματος που επήλθε και της προσάρτησης της κριμαϊκής χερσονήσου από τη Ρωσία. Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία έγινε αιτία να αναπτύξει η Ρωσία τις κοινωνικές υποδομές, αγροτική οικονομία και την καλυτέρευση της διαβίωσης του πληθυσμού που βρίσκεται υπό τον έλεγχό της.
Στόχος της Ρωσίας είναι η Κριμαία να γίνει η νότια πύλη των αφρικανικών χωρών και προϊόντων τους και να δημιουργήσει μια ζώνη ελεύθερης αγοράς για τα αγροτικά προϊόντα που προέρχονται από χώρες της ΕΕ που λόγω κυρώσεων κατά της Ρωσίας δεν προωθούνται στη ρωσική αγορά και των οποίων η αξία τους ανέρχεται στα 100 δισ. ευρώ. Πέραν τούτων είναι και η ανάπτυξη των υπόλοιπων βιομηχανιών και αξιοποίηση του υπόλοιπου πλούτου που βρίσκεται στην περιοχή.
Η δημιουργηθείσα κατάσταση στην Ουκρανία οφείλεται στην καθαίρεση του εκλεγμένου προέδρου της νόμιμης κυβέρνησης, προ πενταετίας, από ακραίους Ουκρανούς, νεοναζιστές και την ανάμιξη ξένων δυτικών χωρών για να περικυκλώσουν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά τη Ρωσία που άρχισε να ανακάμπτει μετά τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Το αποτέλεσμα αυτής της ανάμιξης είναι να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και να διαταραχθεί η πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και να διαμοιρασθεί στα δύο όπου στο δυτικό τμήμα κατοικούν ουκρανόφωνοι Ουνίτες και καθολικοί, ενώ το ανατολικό τμήμα να κατοικούν ρωσόφωνοι ορθόδοξοι όπου επίσης βρίσκονται οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες της χώρας.
Οι κάτοικοι της χώρας βρίσκονται στο μεγάλο δίλημμα επιλογής μεταξύ «Δύσης ή Ανατολής» και το οποίο αποφεύγει να διαβουλευθεί η Ρωσία λόγω του γεγονότος ότι η ανάμιξη της Δύσης έγινε αιτία για να αποκοπεί η Ουκρανία από τη «μητέρα Ρωσία», επειδή θεωρεί το Κίεβο ως τη γενέτειρα του πρώτου ρωσικού κράτους και των Ρως.
Εδώ θα πρέπει να λεχθεί πως πολλοί Ουκρανοί και Ρώσοι θεωρούν την Ουκρανία κοινή πατρίδα, μέσω της οποίας αντικρίζουν τον υπόλοιπο κόσμο διά της οπτικής γωνίας της Ρωσίας.
Λέγεται πως η πρόσφατη κρίση μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας είναι σκηνοθετημένη από τον τωρινό Πρόεδρο Τοροσένκο, με στόχο να επανεκλεγεί στην προεδρία τον προσεχή Μάρτη για να αποφύγει μια προεξοφλημένη ήττα του. Επίσης λέγεται πως η παρούσα κρίση οφείλεται και στην αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη IMF που συνήφθη επί Σοβιετικής Ένωσης το 1987 και που στόχο είχε την απαγόρευση πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές και με δραστικό βεληνεκούς 500 – 5.000 χιλιόμετρα, διά της οποίας επανέρχεται ξανά στο προσκήνιο ο Ψυχρός Πόλεμος γύρω από τα μαζικά όπλα καταστροφής και η οποία σχετίζεται με την αύξηση του πυρηνικού οπλοστασίου στον Ειρηνικό Ωκεανό και τους νέους στρατιωτικούς στόχους μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων.
Λόγω της τεταμένης κατάστασης που επικρατεί, η Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία και διαμεσολάβηση για επίλυση της κρίσης στο Κερτς που πολλοί διεθνείς αναλυτές τη θεωρούν ως πρόβα για να ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος από τον Εύξεινο Πόντο.
Πέραν αυτού, η Ευρώπη να αναλάβει πρωτοβουλία ούτως ώστε η ανάπτυξη νέων όπλων και πυρηνικών κεφαλών να τεθεί ξανά στο τραπέζι για έλεγχο και απαγόρευση.
