Ο Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης μας παραθέτει ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο που διάβασε.
Παραμονές Χριστουγέννων 2020. Αφού να μεταβώ σε εκκλησία τέτοιες μέρες, δεν μπορώ, λόγω που αυτές είναι κλειστές για τους πιστούς, ένεκα της επιδημίας του κορωνοϊού, κάθισα και άκουσα τη Θεία Λειτουργία από την τηλεόραση. Ακολούθως, πήρα ένα θρησκευτικό βιβλίο που έχει εκδοθεί στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, για να το μελετήσω. Μου έκανε εντύπωση ένα κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο «Χριστούγεννα ντροπής». Το περιεχόμενό του το παραθέτω σε συντομία.
«Παραμονές Χριστουγέννων», (της εποχής που γράφτηκε αυτό το κείμενο). Μερικά παιδάκια αναζήτησαν «τόπον» διαμονής τους. Όμως «τόπος ην ουδείς εν τω καταλύματι» (Λου. β΄7). Το σύγχρονο σπήλαιο γι’ αυτά τα παιδάκια ήταν ένα φορτηγό δουλεμπόρου. Μέσα στο σφραγισμένο εσωτερικό του φορτηγού, ο ιδιοκτήτης του, (δουλέμπορος), έκλεισε ερμητικά, ως να ήτανε αιγοπρόβατα προς σφαγή, 50 Κούρδους για να τους μεταφέρει από την Αλεξανδρούπολη στη Αθήνα. Τα δυο μικρά παιδάκια, που ήτανε μέσα, δεν άντεξαν και όταν συνέλαβε η Αστυνομία τον δουλέμπορο και κατέσχεσε το φορτηγό του, τα παιδάκια τα βρήκαν νεκρά. Πέθαναν από το κρύο! Ντροπή, χίλιες φορές ντροπή, για τον «σύγχρονο» πολιτισμό μας.
Και σήμερα, παραμονές Χριστουγέννων, ο Χριστός αναζητά «τόπον εν των καταλύματι», μέσα σ’ αυτόν να γεννηθεί και να τον αγιάσει. Και «τόπος ην ουδείς τω καταλύματι». Τη φάτνη της εποχής μας, (της ψυχής μας), την έχει καταλάβει άλλος! Η αλαζονεία, η «αππομάρα», η σαρκολατρεία, το χρήμα, η αισχροκέρδεια και τόσα άλλα, μακριά από την αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον μας. Έστω και την υστάτη, ας του δώσουμε κατάλυμα κατάλληλο.
