Το όραμα του Αποστόλου Παύλου στον δρόμο του προς τη Δαμασκό, ως διώκτη των Χριστιανών, περιγράφουν οι λόγοι αυτοί των Πράξεων των Αποστόλων. Ανάλογο δε και αντίστοιχο, ήταν το όραμα του Μ. Κωνσταντίνου, λίγο προ της κρίσιμης μάχης κατά του αντιπάλου του Μαξεντίου, παρά τη Μουλβία γέφυρα, που με τη βοήθεια του οποίου νίκησε κατά κράτος τον Μαξέντιο και εισήλθε θριαμβευτής στη Ρώμη, με επικεφαλής του στρατεύματός του, το λάβαρο με τον Σταυρό και το «εν τούτω νίκα», που το κατασκεύασε όπως το είδε στο όραμά του, και έπαυσε έκτοτε τους κατά των Χριστιανών σκληρούς διωγμούς. Ο Απόστολος Παύλος, αναφερόμενος στο δικό του όραμα, τονίζει ορισμένες λέξεις σημαντικές και για την περίπτωση του Μ. Κωνσταντίνου.
1. «Ουρανόθεν», είναι η πρώτη υπογράμμιση του Αποστόλου Παύλου. Η κλήση του δεν ήταν «εξ ανθρώπων». Ήταν μήνυμα ουράνιο. Ομοίως και το όραμα του Μ. Κωνσταντίνου, ήταν κλήση Θεού. Αμφότεροι δε, βρέθηκαν έτοιμοι να δεχτούν το ουράνιο μήνυμα.
Οι άνθρωποι συνήθως παρουσιάζουν πολλή πεζότητα. Δεν κατανοούν τέτοιες κλήσεις. Μόνο ό,τι είναι ύλη, ό, τι είναι σχετικό με τον κόσμο, με τις ορέξεις και τις επιδιώξεις τους εννοούν. Πρέπει όμως να έχουμε ευαίσθητα και τα πνευματικά αισθητήρια για να ακούμε και υψηλότερα μηνύματα. Ο Θεός λαλεί διά του Ευαγγελίου Του, διά της Εκκλησίας, διά των περιστατικών του βίου του καθενός μας και καλεί όλους μας. Πόσοι όμως από μας, θα ακούσουμε της φωνής Του;
2. Τα εκ του «Ηλίου της Δικαιοσύνης» μηνύματα και οράματα προς τους εκλεκτούς Του, είναι η δεύτερη υπογράμμιση. Αυτά είναι ανεπισκίαστα από το φως του ήλιου. Είναι «υπέρ την λαμπρότητα του ηλίου». Τίποτα δεν φθάνει την αίγλη και το ψυχικό μεγαλείο των ανθρώπων που αγαπούν τον Θεό. Αυτοί «ως τέκνα φωτός περιπατούσι» και «εκλάψωσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία των ουρανών».
Το ανεπισκίαστο πάντως μεγαλείο του Αποστόλου Παύλου και του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ως και της μητέρας του, της Αγίας και Ισαποστόλου Ελένης, η οποία βρήκε τον Τίμιο Σταυρό του Σωτήρος Χριστού, στους Αγίους Τόπους και έδωσε στον γιο της, την πρέπουσα διαπαιδαγώγηση, έγκειται στο γεγονός, ότι «ουκ εγένοντο απειθείς τη ουρανίω οπτασία». Αν έπρατταν διαφορετικά θα εξέλειπαν, και θα αφανιζόταν και αυτών το μνημόσυνο, όπως τόσων άλλων. Αυτοί όμως «εις τον αιώνα ζώσιν». Ας τους μιμηθούμε κι εμείς, για να ζούμε «εις τον αιώνα», κοντά στον ίδιο τον εν Τριάδι Θεό, στην ατέρμονη βασιλεία των ουρανών.
