Είμαι κάτοικος Κύπρου για πολλά χρόνια και πρόσφατα ήρθε να με επισκεφθεί η μητέρα μου που ασθένησε. Διαγνώστηκε ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία στο Γενικό Νοσοκομείο. Το επίπεδο της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που είχε εκεί ήταν πολύ καλό. Στη συνέχεια όμως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Λεμεσού και όταν θυμάμαι τα όσα περάσαμε εκεί, μου έρχεται να τρελαθώ. Οι γιατροί δεν μας έλεγαν τίποτα για την πορεία της ασθένειάς της και οι νοσηλεύτριες μάς αντιμετώπιζαν εχθρικά, λες και τους κάναμε κάτι κακό. Μια νύκτα, τη μετέφεραν για ακτινογραφία και όταν επέστρεψε στον θάλαμο όπου νοσηλευόταν ήταν κρύα και νεκρή.
Παρακαλώ δημοσιοποιήστε την περιπέτειά μου, ίσως και ευαισθητοποιηθούν αυτοί που εργάζονται σε νοσοκομεία και αντιληφθούν επιτέλους ότι δεν εξασκούν κάποιο επάγγελμα εκεί αλλά ένα λειτούργημα.
Ευρυδίκη
Η αναγνώστριά μας αναφέρεται με ισοπεδωτικό τρόπο για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Λεμεσού, όμως ως στήλη δεν συμμεριζόμαστε την άποψή της. Ανάμεσα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό υπάρχουν βεβαίως άτομα που δεν συμπεριφέρονται με τον τρόπο που αρμόζει στον όποιο ασθενή, όμως σίγουρα δεν είναι όλοι το ίδιο.
Σε κάθε κρατικό νοσοκομείο υπάρχει λειτουργός Δικαιωμάτων Ασθενών ο οποίος λαμβάνει και χειρίζεται παράπονα ασθενών και η αναγνώστριά μας καλά κάνει να αποταθεί στο συγκεκριμένο λειτουργό του Νοσοκομείου Λεμεσού, προκειμένου να υποβάλει παράπονο.
