Σκηνές αγωνίας και ελπίδας εκτυλίχθηκαν στην Ινδονησία, όπου η κατάρρευση ισλαμικού οικοτροφείου στην Ανατολική Ιάβα εγκλώβισε δεκάδες μαθητές κάτω από τόνους μπετόν. Ανάμεσά τους και ο 13χρονος Σελεντρά Χάικαλ Ρακαντίτια, ο οποίος παρέμεινε θαμμένος ζωντανός για 72 ώρες, προτού οι διασώστες τον ανασύρουν σώο, χάρη στις αδιάκοπες προσπάθειες των σωστικών συνεργείων αλλά και τη δική του ψυχραιμία.
Το μήνυμα που «πάγωσε» μια μητέρα
Η μητέρα του, Ντέουι Ατζένγκ, βρισκόταν στο σπίτι της στην πόλη Προμπολίνγκο, περίπου δύο ώρες μακριά από το Σιντοάρτζο, όπου στεγάζεται το οικοτροφείο Al-Khoziny. Ένα μήνυμα στο γκρουπ συνομιλίας του σχολείου ήταν αρκετό για να αντιληφθεί ότι είχε συμβεί μια ανείπωτη τραγωδία: το κτίριο είχε καταρρεύσει, παγιδεύοντας μαθητές ηλικίας 12 έως 18 ετών – ανάμεσά τους και τον γιο της.
«Ένιωσα όλα τα συναισθήματα μαζί: θλίψη, πανικό, κλάμα. Δεν ήξερα τι να κάνω», περιέγραψε συγκινημένη. Λίγη ώρα αργότερα ξεκίνησε εσπευσμένα για το σχολείο. Όταν έφτασε, περίπου δύο ώρες μετά την κατάρρευση, ο γιος της δεν είχε ακόμη εντοπιστεί.
Οι πρώτες ώρες αναζήτησης
Έξω από το σχολείο είχαν στηθεί πίνακες ανακοινώσεων με τα ονόματα των παιδιών που είχαν μεταφερθεί σε διάφορα νοσοκομεία. Η μητέρα του Χάικαλ πήγαινε από λίστα σε λίστα, ψάχνοντας απεγνωσμένα. «Υπήρχαν έξι παιδιά με το όνομα Χάικαλ και έτρεξα σε κάθε νοσοκομείο να δω μήπως είναι ο γιος μου», λέει.
Μέσα στην αγωνία, ένα βίντεο που της έστειλαν από τον τόπο της καταστροφής της έδωσε μια σπίθα ελπίδας: στο φόντο ακουγόταν μια φωνή να φωνάζει «Μαμά, μαμά, μαμά». «Ευχαρίστησα τον Θεό. Ήξερα ότι ήταν εκεί, παγιδευμένος, και φώναζε για μένα», περιγράφει.
Εγκλωβισμένος σε θύλακα αέρα
Ο μικρός Χάικαλ βρισκόταν κάτω από τα συντρίμμια μαζί με άλλα πέντε παιδιά, εγκλωβισμένος σε έναν στενό θύλακα αέρα. Ο μόνος πιθανός δρόμος διαφυγής είχε μπλοκαριστεί από το σώμα ενός συμμαθητή του που σκοτώθηκε ακαριαία. Ένα κομμάτι τσιμέντου είχε παγιδεύσει το πόδι του, καθιστώντας την επιχείρηση διάσωσης εξαιρετικά δύσκολη.
Οι διασώστες χρειάστηκαν τρεις ημέρες για να τον απεγκλωβίσουν. Ενδιάμεσα κατάφεραν να ανοίξουν ένα στενό άνοιγμα, μέσω του οποίου μετέφεραν ψωμί και νερό στους μαθητές, δίνοντάς τους ελπίδα ότι η διάσωση πλησίαζε.
«Έμεινε ήρεμος για να επιβιώσει»
Παρά τις αντίξοες συνθήκες, ο Χάικαλ διατήρησε την ψυχραιμία του. «Θυμήθηκε από τα μαθήματα φυσικής ότι πρέπει να εξοικονομεί δυνάμεις σε κατάσταση κινδύνου. Έτσι προσπάθησε να μην πανικοβληθεί και να αναπνέει ήρεμα», είπε η μητέρα του.
Τα παιδιά μιλούσαν μεταξύ τους για να κρατηθούν ξύπνια. Ο Χάικαλ, αν και τραυματισμένος, δεν παρέλειψε να προσευχηθεί στις καθορισμένες ώρες, ενθαρρύνοντας και τους φίλους του να κάνουν το ίδιο.
Η στιγμή της διάσωσης
Σχεδόν ακριβώς 72 ώρες μετά την κατάρρευση, οι διασώστες κατάφεραν να τον βγάλουν από τα χαλάσματα και να τον μεταφέρουν σε φορείο. Η μητέρα του περίμενε στο νοσοκομείο, καθώς οι διασώστες τη συμβούλεψαν να μην τον δει στο σημείο της διάσωσης. «Όταν τον αντίκρισα, ξέσπασα σε κλάματα. Δεν θυμάμαι καν τι έκανα, μόνο που ευχαριστούσα τον Θεό που άντεξε 72 ώρες. Επέζησε», είπε συγκινημένη.
Όπως διαπιστώθηκε αργότερα, την ώρα της απογευματινής προσευχής, εργάτες έριχναν μπετόν σε έναν από τους επάνω ορόφους του κτιρίου. Το υπερβολικό βάρος οδήγησε στην κατάρρευση του οικοτροφείου. Περίπου 100 μαθητές κατάφεραν να βγουν μόνοι τους, αρκετοί όμως με σοβαρά τραύματα. Τουλάχιστον πέντε έχασαν τη ζωή τους, ενώ δεκάδες αγνοούνταν για ώρες.
Στον δρόμο της ανάρρωσης
Ο Χάικαλ νοσηλεύεται σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι γιατροί δίνουν μάχη για να σώσουν το πόδι του, το οποίο είχε συνθλιβεί από τσιμεντένια πλάκα. Η μητέρα του δηλώνει ότι πλέον το μόνο που την απασχολεί είναι η αποκατάσταση της υγείας του, σωματικά και ψυχικά.
«Όταν γίνει καλά, θα αλλάξει σχολείο. Μπορεί να διαλέξει όποιο θέλει και θα φροντίσω να γίνει πραγματικότητα», λέει με αποφασιστικότητα.
