Γράφτηκε χθες ότι η κυρία Ολγκίν θα μεταβεί στην πατρίδα της για να παντρέψει τον γιο της και μετά θα στρωθεί στο γράψιμο για να ετοιμάσει την έκθεση της προς τον ΓΓ του ΟΗΕ. Για όσα έζησε, είδε, άκουσε στην Κύπρο και αλλού, στην προσπάθειά της να διαπιστώσει αν μπορούν να ξαναρχίσουν συνομιλίες. Εντός του γνωστού πλαισίου λύσης του ΟΗΕ και μόνον αυτού.

Αν διαβάσει όμως η συμπαθεστάτη απεσταλμένη τα όσα (ξανα) είπε στον Μπαϋράκ ο Τατάρ για την ίδια, την αποστολή της αλλά κυρίως για τις θέσεις του (που δυστυχώς είναι και οι επίσημες θέσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς, όσες ειλικρινείς διαφωνίες κι αν υπάρχουν στα κατεχόμενα) ίσως αποφασίσει να περάσει περισσότερο χρόνο με τους νεόνυμφους και την οικογένεια της, αντί να χάνει χρόνο να γράφει εκθέσεις για να πει αυτό που φωνάζει ο κ. Τατάρ με κάθε ευκαιρία.

Είπε στον Μπαϋράκ ότι η κυρία Ολγκίν ήρθε εδώ για να διερευνήσει αν υπάρχει κοινό έδαφος για συνέχιση των συνομιλιών. Είπε ακόμα ότι η απεσταλμένη γνώριζε πολύ καλά ότι η τ/κ πλευρά δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω από τις θέσεις που πρόβαλλε στη Γενεύη πριν 3,5 χρόνια (σ.σ. δύο κράτη, κυριαρχική ισότητα) και ότι (σ.σ. έστω και) τώρα η κ. Ολγκίν διαπιστώνει ότι δεν υφίσταται κοινό έδαφος.

Και για να είναι βέβαιος ότι θα καταλάβουν όλοι τι λέει, επανέλαβε πως η εξουσιοδότηση της απεσταλμένης αφορά την αναζήτηση απάντησης στο ερώτημα αν υπάρχει κοινό έδαφος για την επανέναρξη της διαδικασίας. Και τονίζει -και ούτε κρύβεται, ούτε ντρέπεται- πως «η κυρίαρχη ισότητα και το καθεστώς των ισότιμων εθνών τα οποία προτείναμε πριν από 3,5 χρόνια είναι ξεκάθαρα». Και παραμένουν αναλλοίωτα.

Συνεπώς, δεν υπάρχει κοινό έδαφος για διαπραγματεύσεις, διαμηνύει ο Τατάρ. Άρα, να πάει σπίτι της η κυρία Ολγκίν και να συνεχίσουμε όλοι τη ζωή μας.
Ναι, κύριε, αλλά το αν υπάρχει κοινό έδαφος ή όχι είναι το ένα. Και ναι, δεν υπάρχει. Αλλά το δεύτερο ζητούμενο είναι ποιος φταίει (σήμερα) που δεν υπάρχει κοινό έδαφος για να γίνει άλλη μια προσπάθεια;

Και σε αυτή την ερώτηση απαντά ο Ερσίν Τατάρ με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους πως ο ίδιος και η κοινότητά του (αφού την εκπροσωπεί) είναι που ευθύνονται για την έλλειψη κοινού εδάφους και για την προδιαγραφόμενη αποτυχία της προσπάθειας που κατέβαλε η κυρία Ολγκίν. Διότι μόνο αυτός (και η Τουρκία) δεν θέλει να παίξει στο γήπεδο που ρίγαρε ο ΟΗΕ.

Όσο και αν πολλοί στην ε/κ πλευρά, όπως και η στήλη, δεν παραγράφουν τη συμβολή του Νίκου Χριστοδουλίδη στους χειρισμούς Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά και πιο πριν, σήμερα -Μάιο του ’24- που ο ΓΓ του ΟΗΕ επιχειρεί να ανοίξει ένας δρόμος άλλος από αυτόν που οδηγεί στην οριστική διχοτόμηση, αυτός που αρνείται να περπατήσει αυτό τον δρόμο είναι ο κ. Τατάρ και η κοινότητα που επισήμως εκπροσωπεί. Διότι αρνείται να συζητήσει λύση ΔΔΟ, με πολιτική ισότητα.

Το ίδιο αρνούνται και πάρα πολλοί στην ε/κ κοινότητα. Αλλά δεν αρνείται ο εκλελεγμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο ηγέτης της κοινότητας για σκοπούς διαπραγμάτευσης. Μπορεί και να μην τον ενθουσιάζει η προοπτική που διαμορφώνει το πλαίσιο ΟΗΕ-Γκουντέρες, αλλά δεν την αρνείται ενώπιον της απεσταλμένης, ούτε και απορρίπτει τη συνεργασία μαζί της. Εξού και μόνον ο Τατάρ εξέπληξε αρνητικά την κυρία Ολγκίν, σύμφωνα με τις δηλώσεις της.
Μένει να αποτυπωθεί στην έκθεση.
Και είναι εντελώς άλλο θέμα οι ευθύνες της ε/κ πλευράς -πριν την αποστολή Ολγκίν- για το σημείο απελπισίας που βρισκόμαστε.