Προστάτεψε «μια χαρά» τη δημοκρατία στη χώρα του ο κ. Μακρόν και πήγε να δώσει κι ένα χεράκι στη γερμανική ηγεσία.
Ούτε αυτός, ούτε οι Γερμανοί συνάδελφοί του, ούτε η πλειοψηφία των ηγετών των άλλων χωρών δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι αυτοί και οι πολιτικές τους, οι εθνικές και οι ευρωπαϊκές, είναι το πρόβλημα που οδηγεί σε ενίσχυση της ακροδεξιάς και σε άνετη επικράτηση της δεξιάς στις εκλογές του Ιούνη.
Γράφτηκε πως μια πολύ πρόσφατη δημοσκόπηση της Elabe στη Γαλλία, για τη La Tribune και το BFM TV, έδειξε πως ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν αυξάνει το προβάδισμά του έναντι του κόμματος του Εμανουέλ Μακρόν: το 33% των ερωτηθέντων ψηφίζει τον Εθνικό Συναγερμό και μόλις το 15,5% ψηφίζει τον συνασπισμό (!) κομμάτων, με επικεφαλής την Αναγέννηση του Μακρόν.
Κι αντί αυτοκριτικής, ο Γάλλος πρόεδρος πήγε να γιορτάσει με τον Στάινμαγιερ και τον Σολτς (αυτός κι αν έχει πρόβλημα αποδοχής) τα 75χρονα της συνταγματικής δημοκρατίας στη Γερμανία και έβγαλε και γλώσσα. Για να πείσει τους Γερμανούς νέους να μην ψηφίσουν αντιευρωπαϊκά κόμματα. Την ώρα που δεν μπορεί να πείσει παρά ελάχιστους στη χώρα του. Ή μάλλον… πείθει από την ανάποδη, καθώς αυξάνεται επί των ημερών του η δύναμη της Λεπέν και άλλων της ίδιας συνομοταξίας.
Κάλεσε λοιπόν τους Γερμανούς ο Μακρόν να στηρίξουν φιλοευρωπαϊκά κόμματα, γιατί έτσι στηρίζουν, είπε, τη δημοκρατία. Μόνο που μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο μια χαρά ένωσε τις δυνάμεις του με το κόμμα της Μαρίν Λεπέν για να ψηφιστεί ο νέος μεταναστευτικός νόμος, που επικρίθηκε ακόμα και από συμπολιτευόμενους πως ούτε πολύ δημοκρατικός είναι, ούτε και πολύ ευρωπαϊκός. «Ήταν αναγκαίος», είχε πει ο Μακρόν.
«Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτοί που αμφισβητούν την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αμφισβητούν το ευρωπαϊκό εγχείρημα», είπε από πλευράς του, στην ίδια εκδήλωση, ο Γερμανός πρόεδρος Στάινμαγιερ. Προφανώς ούτε από το δικό του μυαλό περνά η ιδέα πως υπάρχουν εκατομμύρια Ευρωπαίοι που δεν απορρίπτουν το ευρωπαϊκό εγχείρημα, αλλά απορρίπτουν τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Και αυτούς που τις καθορίζουν, στο πολιτικό προσκήνιο και κυρίως στο παρασκήνιο.
Απορρίπτουν τις πολιτικές που έφεραν αλλεπάλληλα πληθωριστικά κύματα και φτωχοποίησαν τεράστιες μάζες, απορρίπτουν την ενεργειακή φτώχεια, τα υπερκέρδη των τραπεζών από τις δέκα αυξήσεις δανειστικών επιτοκίων, την άρνηση των κεντρο και βορειο – ευρωπαίων να αναλάβουν επώδυνες ευθύνες για τη διαχείριση του μεταναστευτικού που πνίγει τις χώρες του Νότου, την σταδιακή αποβιομηχάνιση, την τεχνολογική υστέρηση, την οικονομική κατάρρευση της γεωργοκτηνοτροφίας, τον αθέμιτο ανταγωνισμό από τρίτες χώρες που ακουστά έχουν την πράσινη μετάβαση και τη δαπανηρή πράσινη συμφωνία, την πώληση της πράσινης ενέργειας σε τιμές μαύρης ενέργειας, τη «φιλελευθεροποίηση» της μίσθωσης καταλυμάτων σε ορδές τουρστών και την πώληση διαβατηρίων και αδειών μετανάστευσης, εκτοξεύοντας τιμές και ενοίκια οικοδομών, και τόσα άλλα.
Θα φέρει αλλαγές η μεγάλη στροφή των ψηφοφόρων στα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα; Πολύ πιθανό να φέρει. Για να γίνουν όλα χειρότερα.
