Πως φτάσαμε στο σημείο να μην ξεχωρίζεις ποιος είναι ο άνδρας, ποια η γυναίκα και ποιος ανήκει στον ενδιάμεσο χώρο, ένας Θεός ξέρει. Μετά συγχωρήσεως, της Γιουροβίζιον έγινε. Και παρακαλώ μην παρεξηγηθώ και θεωρηθεί ότι εννοώ ότι έγινε «της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα», κοινώς «της π……ς το κάγκελο». Απλώς ήτανε ο διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Διαγωνισμό δεν τον λες επειδή δεν ήταν κανονικός διαγωνισμός αλλά στημένη παράσταση. Να μην χαρώ το φως μου, ούτε ο διαγωνισμός ήταν «κανονικός». Όσο δε για τα τραγούδια, ο Θεός να τα κάνει τραγούδια. Κάτι άναρθρες κραυγές, κάτι ουρλιαχτά, κάτι παρατεταμένα αχ… κάτι βαχ… (σαν παλιές ταινίες τσόντας οι ήχοι που εξέπεμπαν κάποια λεγόμενα συγκροτήματα) κάτι ούχ… (ουστ από κει). Για να είμαι ειλικρινής, επειδή δεν είμαι «φαν» (που λένε και οι σύγχρονοι Κύπριοι) του θεσμού (σιγά μην είναι και θεσμός αυτός ο αχταρμάς) έγειρα λίγο στον καναπέ και όταν ξύπνησα τι να ακούσω; Τέτοια ουρλιαχτά από τότε που κέρδισε για τελευταία φορά το πρωτάθλημα η Ομόνοια είχα να ακούσω (αλήθεια, πως πέρασαν τα χρόνια…).

Ρώτησα ποιος κέρδισε τον διαγωνισμό και μου απήντησαν «το Nemo». Θεέ και Κύριε! Λέω «κόψτε το δούλεμα και πέστε μου ποιος κέρδισε». Επέμειναν και όταν μου εξήγησαν τα καθέκαστα κατέφυγα εις το κατά Μάρκον ευαγγέλιο, κεφάλαιον 6, θεωρώντας ότι έφτασαν τα ύστερα του κόσμου και η συντέλεια του αιώνος και ανέγνωσα μετά φόβου θεού και μετά μεγάλου θαυμασμού: «Και όσοι εὰν μη δέξωνται υμάς μηδὲακούσωσιν υμών, εκπορευόμενοι εκείθεν εκτινάξατε τον χούν τον υποκάτω των ποδών υμών εις μαρτύριον αυτοίς· αμὴν λέγω υμίν, ανεκτότερον έσται Σοδόμοις ή Γομόρροις εν ημέρᾳκρίσεως ή τη πόλει εκείνῃ». Με πιο απλά λόγια: «Και όσοι τυχόν δεν θελήσουν να σας δεχθούν ούτε και να σας ακούσουν, καθώς θα φεύγετε από εκεί τινάξατε και αυτό το χώμα, που έχει κολλήσει κάτω από τα πόδια εις τα πέδιλά σας, δια να δηλώσετε έτσι και να διαμαρτυρηθείτε, ότι τίποτε δεν επήρατε από εκεί. Σας διαβεβαιώνω ότι κατά την ημέραν της κρίσεως θα είναι επιεικεστέρα η κρίσις δια τα Σόδομα και τα Γόμορρα μάλλον παρά δια την πόλιν εκείνην» ή έστω για την Γιουροβίζιον.

Και στο κατά Μάρκον 6,12 και 6,13 ανέγνωσα: «Και εξελθόντες οι μαθηταί εκήρυτταν στους ανθρώπους να μετανοήσουν. Και δαιμόνια πολλά έδιωχναν και ήλειφον με λάδι πολλούς αρρώστους, τους οποίους και εθεράπευαν».

Τέτοια συνέβαιναν την ώραν της κρίσεως της Γιουροβίζιον. Και ύστερα θα γυρίσει ταινία ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους, ο οποίος βρίσκεται στον ενδιάμεσο χώρο (μόνο πολιτικά) μεταξύ ΔΗΣΥ και ΕΛΑΜ και όταν θα σπάσει τα ταμεία, θα διερωτώνται πολλοί γιατί; Επειδή, λέγω, είναι ο τελευταίος άνδρας και μάλιστα με αποδείξεις. Εννοώ φαίνεται από τις αναρτήσεις του, ανεξαρτήτως αν κάποιοι υποδεικνύουν ότι τα φαινόμενα απατούν και αμφισβητούν τις αρετές του. Και εν πρώτοις δέστε τον μύστακα τον οποίον εκτρέφει. Δυο οργιές. Και μην πει κανείς ότι μουστάκι έχει και «το Nemo», διότι αυτός/αυτή/αυτό (τρία σε ένα), έχουν κάνει αποτρίχωση. Δεν λέω ότι ο κ. Θεμιστοκλέους είναι πίθηκος ή χνουδωτή αγελάδα αλλά και τρίχες έχει και ασχολείται με αυτές. Εννοώ πάντα καλοχτενισμένος, συγυρισμένος κλπ. Άνδρας παλαιάς κοπής. Πρώτα-πρώτα, ως Κύπριος ο οποίος σέβεται τον εαυτόν του, σπάει ένα μιλίμετρο αυτοκινήτου τη βδομάδα. Έπειτα είναι μάγκας και κυνηγά σε απαγορευμένες περιοχές. Και μη δει γυναίκα να παρεκτρέπεται. Θα την στολίσει κανονικά. Αλλά και να μην παρεκτρέπεται μία γυναίκα δεν σημαίνει ότι γλύτωσε από τη γλώσσα του.

Ναι, δυστυχώς, η Γιουροβίζιον κατήντησε τόσο ακραία ώστε δίνει χώρο σε όλους τους λάτρεις του μεσαίωνα να μας το παίζουν υπεράνω και υπερασπιστές των θεσμών, της ηθικής, της οικογένειας και πάει λέγοντας.

Όταν ηρέμησα λίγο παρακολούθησα τον/την/το νικητή να χαριεντίζεται, να καγχάζει, να πανηγυρίζει, θα οδύρεται και νόμισα πως έβλεπα κάτι μεταξύ κακού λύκου και Κοκκινοσκουφίτσας. Αλλά, οφείλω να ομολογήσω, πως προφανώς διέθετε καλή ομάδα υποστήριξης. Κατ’ αρχήν η νυχού του πρέπει να είναι βιρτουόζα στην επιστήμη της διότι, αν με ρωτάτε, αυτό που έκανε δεν αποτελεί απλή τέχνη. Δεν είναι μόνο έτη φωτός μπροστά στη διαχείριση των παρωνυχίδων αλλά συνδυάζει ότι πιο επιστημονικό υπάρχει και θα έλεγα ότι αποτελεί το απόσταγμα της επιστημοσύνης και της παραφροσύνης.  

Ύστερα από μέρες, μας ενημέρωσαν ότι ο Nemo έχει δεσμό με κοπέλα, εδώ και πέντε χρόνια. Αντιληφθήκατε; Φτάσαμε στο σημείο να αποτελεί είδηση όταν ένας άντρας (τρόπος του λέγειν) έχει δεσμό με γυναίκα.

Ας μου συγχωρεθεί αν έχασα επεισόδια δεκαετιών και αν προσπάθησα υπό μορφή χιούμορ, αν θεωρηθεί ότι διαθέτω ελάχιστο από αυτό, να περιγράψω (με κάπως γλαφυρό τρόπο) τον πολιτικό διαγωνισμό τραγουδιού χωρίς τραγούδια, τους αοιδούς χωρίς φωνή και τις ενδυμασίες από το βασίλειο των ζώων. Ενδυμασίες τις οποίες έχω την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση, πως αρκετοί εξ υμών, δεν θα φορούσατε ακόμη και αν σας προσέφεραν €5.000. Διότι, τι να τις κάνεις τις €5.000 όταν σου βγει το όνομα. Τελικά, οι τηλεθεατές δεν παρακολούθησαν την ανάδειξη του νικητή της Γιουροβίζιον αλλά την είσοδο του βασιλιά καρνάβαλου, που παρουσιάστηκε (όπως θα έλεγε και εξ Ελλάδος βετεράνος πολιτικός) «σαν η νέα έλευση του Ιησού στην Ιερουσαλήμ».

Τούτων λεχθέντων υποβάλλω την ακόλουθη εισήγηση (και δεν αστειεύομαι): Αφού έτσι κι αλλιώς μας γράφουν που μας γράφουν. Αφού τα κριτήρια είναι κυρίως πολιτικά και επικεντρώνονται σε συγκεκειμένα σημεία του ανθρώπινου σώματος. Δεδομένου ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε οτιδήποτε από τη στημένη επιχείρηση που καλείται Γιουροβίζιον, δεν μας μένει άλλη επιλογή από του να στέλνουμε κυπριακά τραγούδια παρουσιάζοντας τον πολιτισμό μας. Δεν λέω να φοράμε μόνο παραδοσιακές βράκες, παρόλον ότι ήδη αρκετοί φοράνε σύγχρονα βρακιά. Να στείλουμε δικούς μας τραγουδιστές, μουσικούς, τα τοπία μας (μπας και προσελκύσουμε και κανένα τουρίστα παραπάνω) κοκ. Με άλλα λόγια, αφού έτσι κι αλλιώς είμαστε χαμένοι, ας κάνουμε και λίγη διαφήμιση δωρεάν προβάλλοντας τον τουρισμό μας μπας και σταματήσουν έστω και μια μέρα να κλαίνε οι ξενοδόχοι μας για την δεινή οικονομική κατάσταση στην οποίαν περιέρχονται κάθε χρόνο προτού αρχίσει η κάθοδος των μυρίων τουριστών. Ειλικρινά, όμως, σε ένα τέτοιο περιβάλλον τι γυρεύουμε και τι αναμένουμε;