Έπρεπε να γίνει χαμός με όσα εκτυλίχθηκαν στο κατοχικό οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου το Σάββατο 24 Αυγούστου. Δύο λεωφορεία με Ασσιώτες είχαν ξεκινήσει για την περιοχή Ορνίθι ώστε να τελέσουν τρισάγιο στο σημείο όπου οι έρευνες έδειξαν ομαδικούς τάφους συγχωριανών τους, αλλά δεν γνώριζαν ότι το κατοχικό καθεστώς έχει «μαύρη λίστα» για τις διελεύσεις στα κατεχόμενα. Δεν γνώριζαν ότι στον ίδιο τον κοινοτάρχη Άσσιας θα απαγορευόταν να μεταβεί στην περιοχή για να τιμήσει τους άγρια δολοφονημένους συγχωριανούς του.
Ούτε ο ίδιος ο Χριστόφορος Σκαρπάρης περίμενε να τον έχουν σε λίστα απαγορευμένων προσώπων. Οι εγκάθετοι του καθεστώτος τον ενημέρωσαν ότι η «κυβέρνησή» τους δεν τον θέλει και τον υποχρέωσαν να κατέβει από το λεωφορείο. Ίσως να τους έφταιξε ότι είναι ένας άνθρωπος με έγνοια για τον τόπο του, με διαρκείς παρεμβάσεις για την Κύπρο και τη βασανισμένη Άσσια του, που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στην τουρκική εισβολή.
Μα παράξενος δεν είναι ο κανιβαλισμός του κατοχικού καθεστώτος, η επιβολή του φασισμού και της δικτατόρευσης, η αυθαιρεσία και η χυδαιότητα. Παράξενη είναι η σιωπή του Προέδρου Χριστοδουλίδη, των υπουργών του, των κατά τα άλλα λαλίστατων κομματαρχών που δεν ένιωσαν την ανάγκη να πουν δυο κουβέντες για αυτό τον άνθρωπο, να αντιδράσουν, να τοποθετηθούν. Πότε και πού θα ζητήσουμε εξηγήσεις για αυτή την πρόκληση; Στο Κραν Μοντανά;
ΑΛ.ΜΙΧ.
