Ούτε κοινωνιολόγοι είμαστε, ούτε εγκληματολόγοι, ούτε πραγματογνώμονες επί τέτοιων ζητημάτων…
Αλλά αυτά τα φονικά και οι παρ΄ όλίγον ανθρωποκτονίες που παρατηρήθηκαν παγκυπρίως μέσα σε λίγα 24ωρα μας κάνουν να σκεφτόμαστε όλα τα ενδεχόμενα.
Μέσα σ΄ όλη αυτή την προσπάθεια να δοθεί ερμηνεία για το φαινόμενο, κάποιοι μιλούν για μιμητισμό (βλ. απόπειρα φόνου κατά πατρός στη Λευκωσία μετά από κρούσμα πατροκτονίας στη Λεμεσό), ορισμένοι για έλλειψη εμπιστοσύνη σε θεσμούς που κάνει κάποιους να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, άλλοι κάνουν λόγο για επαναλαμβανόμενο φαινόμενο καλοκαιρινών μηνών.
Το θέμα είναι ότι όλα αυτά τα πανομοιότυπα εγκλήματα, έστω κι αν έχουν διαφορετικά κίνητρα, πρέπει να μας προβληματίσουν ως κοινωνία. Είτε αν έχουμε να κάνουμε με ενδοοικογενειακά εγκλήματα, είτε με προσωπικές διαφορές, είτε με συμφέροντα εγκληματικών ομάδων, η ουσία είναι μια. Ότι η κοινωνία μας νοσεί… Κι όταν κάποιοι αποφασίζουν να αφαιρέσουν μια ζωή, σημαίνει ότι δεν λογαριάζουν θεσμούς και Αρχές. Πάντα υπήρχαν φονικά, αλλά σίγουρα όχι με τέτοια μαζικότητα…
Φ.Μ.
