Κάποτε στο πρόσφατο παρελθόν (επί ημερών αλαλαζόντων σήμερα επί παντώς επιστητού «καταπελτικούς» και «αδέκαστους» επικριτές και κατέχοντες την μοναδική «αλήθεια», τις μόνες «ευαισθησίες») η ανεργία γενικά στην Κύπρο ξεπέρασε το 16%, με κλήση για κάθοδο της τρόικας και τα κοινωνικά παντοπωλεία να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια για να τρώνε οι στρατιές οικογενειών των ανέργων. Όταν πιάναμε πάτο και καταστρεφόταν η οικονομία δεν είχαμε ούτε κοινή συνεδρία συναρμόδιων επιτροπών ούτε αναζητούσαν απόδοση ευθυνών γιατί η Κύπρος βρισκόταν στον πάτο. Σήμερα γίνανε όλοι τους ευαίσθητοι.
Ντ. Β.
