Η χαρισματική και πολυβραβευμένη πιανίστα Άννα Αβραμίδου, στα 15 της χρόνια, συνεχίζει τη μουσική της πορεία ως οικότροφος στο περίφημο Purcell School of Music του Λονδίνου. Μιλά με ενθουσιασμό για την εμπειρία της και το όνειρό της να παίξει μια μέρα στα μεγαλύτερα και ιστορικά θέατρα του κόσμου.

– Εδώ και δυο μήνες σπουδάζεις στο σπουδαίο Purcell School of Music στην Αγγλία. Πώς πήρες την απόφαση να ακολουθήσεις αυτή την πορεία; Από τον περασμένο Σεπτέμβριο φοιτώ στο Μουσικό Σχολείο Purcell για νεαρούς μουσικούς, που είναι δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο. Μπορώ να πω πως αυτή η απόφαση ήταν από τις σημαντικότερες που έχω πάρει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Το σκεφτόμουνα συχνά τον τελευταίο χρόνο, ειδικά μετά από συζητήσεις που έκανα με τη δασκάλα μου του πιάνου κ. Μαριόλα Χαριτίδου, τους γονείς μου, αλλά και κάποιους φίλους της οικογένειάς μου που με γνώριζαν από μικρή και έχουν σχέση με τη μουσική. Όπως έμαθα, και άλλοι πιανίστες στο εξωτερικό φοίτησαν σε μικρή ηλικία σε σημαντικά μουσικά σχολεία, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις έφυγαν από το σπίτι τους και έμειναν σε άλλη πόλη ή χώρα. Έτσι, συνειδητοποίησα ότι είναι κάτι που θα έπρεπε να κάνω για να εξελιχθώ ως πιανίστα. Αυτή η σκέψη άρχισε να γίνεται πραγματικότητα τον Ιούνιο του 2022. Μετά από έρευνα που έκαναν η δασκάλα μου και αυτοί οι οικογενειακοί φίλοι, έκανα αίτηση στο συγκεκριμένο σχολείο όπου με κάλεσαν για ακρόαση. Κι από εκεί ξεκίνησαν όλα. 

– Πώς είναι μια μέρα σου στο Μουσικό Σχολείο; Είναι πολύ διαφορετική. Στην Κύπρο δεν συνήθιζα να κάνω εξάσκηση το πρωί, όμως στην Αγγλία το κάνω καθημερινά στις 7:00, πριν ξεκινήσει το σχολείο. Τα σχολικά μαθήματα μαζί με τα μουσικά συνυπάρχουν στο καθημερινό πρόγραμμα. Μια μέρα στο Purcell είναι γεμάτη μάθηση, γέλιο, μουσική, φιλίες, δραστηριότητες… γνωρίζω νέους τρόπους σκέψεις, νέους τρόπους πειθαρχίας. Πάνω απ’ όλα, είναι μια μέρα που την απολαμβάνω και τη χαίρομαι όσο πιο πολύ μπορώ. Μόνο και μόνο να περπατάς στους διαδρόμους και να ακούς την υπέροχη χορωδία, ή μια Etude του Σοπέν από κάποιο παιδί που μελετά πιάνο, την μαρίμπα πιο κάτω, όλα αυτά τα διαφορετικά ακούσματα είναι μεγάλο σχολείο για μένα. Κάτι που ξεχωρίζω πολύ είναι τα μεσημεριανά κονσέρτα, «Lunch time concerts» όπως τα αποκαλούν. Εκεί δίνεται η ευκαιρία σε όλα τα παιδιά του σχολείου να παίξουν μπροστά στους φίλους τους. Έτσι, κάπως ανεπίσημα, κάνουμε εξάσκηση να παίζουμε μπροστά σε κοινό, ακούμε ο ένας τον άλλον και μαθαίνουμε. 

– Τι είναι αυτό που αξιολογείς ως πιο σημαντικό από αυτή την εμπειρία; Από αυτή την υπέροχη εμπειρία θα κερδίσω άπειρα πράγματα. Το πιο σημαντικό είναι πως θα αναπτυχθώ ως πιανίστα αλλά κι ως προσωπικότητα. Στο σχολείο φοιτούν παιδιά από 33 χώρες, έτσι έχω την ευκαιρία να συναναστραφώ να γνωρίσω τις δικές τους συνήθειες και κουλτούρα. Μένω εκεί ως οικότροφος, όλα τα παιδιά γύρω μου σπουδάζουν μουσική, άρα έχουμε κοινούς στόχους και ενδιαφέροντα, κάτι που κάνει την εμπειρία μου σημαντική. Μας ενθαρρύνουν να συμμετέχουμε σε σημαντικούς διεθνείς διαγωνισμούς ή φεστιβάλ. Διοργανώνουν Master classes με αξιόλογους πιανίστες. Πιστεύω ότι θα έχω την ευκαιρία να γνωρίσω σπουδαίους μουσικούς, θα ανοιχτούν καινούριες πόρτες και ελπίζω να βρεθώ σε δρόμους που θα με οδηγήσουν σ’ αυτό που πραγματικά θέλω να γίνω. Επίσης, το Λονδίνο είναι μια πόλη που έχει συνεχώς συναυλίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Θα μπορέσω να παρακολουθήσω κάποιες και αυτό θα βοηθήσει στην καλλιέργεια μου ως μουσικός.

– Ήσουν από μικρή πειθαρχημένη στο πιάνο ή είναι κάτι που το έμαθες με τον καιρό; Από μικρή, ό,τι μου έλεγε η δασκάλα μου πήγαινα σπίτι και προσπαθούσα να το κάνω όσο καλύτερα μπορούσα. Αφοσιώνομαι και δουλεύω πολύ, γιατί γνωρίζω ότι χωρίς θυσίες δεν υπάρχουν επιτυχίες. 

– Νιώθεις ότι έχεις θυσιάσει κάποια πράγματα από τη ζωή σου ως εφήβου για χάρη της μουσικής; Έχω θυσιάσει μικρά πράγματα για να αφοσιωθώ σ’ αυτό που θέλω. Ήταν δική μου απόφαση, δεν με ανάγκασε ούτε με πίεσε κανένας για να βρεθώ εκεί. Είναι κάτι που το αγαπώ πραγματικά. Ευτυχώς, χάρη στην τεχνολογία έχω στενή επαφή με την οικογένειά μου και τους βλέπω μέσα από βιντεοκλήσεις. 

– Θυμάσαι τις πρώτες μουσικές εμπειρίες σου; Η πρώτη μου σημαντική εμπειρία ήταν ο πρώτος διαγωνισμός που έλαβα μέρος όταν ήμουν οκτώ χρονών: Ήταν ο Διεθνής Διαγωνισμός Πιάνου «Ευαγγελία Τζιαρρή», όπου είχα πάει μόνο για την εμπειρία. Είχα πάρει την πρώτη θέση, κάτι που δεν αναμέναμε επειδή ήμουν πολύ μικρή. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα ήμουν τόσο χαρούμενη, θυμάμαι αυτή την ημέρα σαν να ήταν χτες. Από τότε, εγώ και η δασκάλα μου ξεκινήσαμε τη μουσική μου πορεία ως πιανίστα. Θα ήθελα να της πω χίλια ευχαριστώ για όσα μου έχει δώσει, επειδή χωρίς αυτήν δεν θα γνώριζα τη μουσική.​

​- Πώς επέλεξες να ασχοληθείς με το πιάνο; Από μικρή με συντρόφευε ο ήχος του πιάνου. Παρακολουθώντας τη μεγαλύτερή μου αδελφή να παίζει, ήμουν μαγεμένη από τις μελωδίες των έργων που έπαιζε. Σε ηλικία 5 χρονών ήξερα ήδη με τι όργανο θέλω να ασχοληθώ. Άρχισα την ενασχόλησή μου με τη μουσική με την κ. Μαριόλα Χαριτίδου στο ωδείο Musica Mundana, όπου φοιτούσα μέχρι το καλοκαίρι του 2022. 

– Τι ρόλο έπαιξε στην εξέλιξή σου η δασκάλα σου; Η δασκάλα μου Μαριόλα Χαριτίδου είναι και θα είναι πολύ σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου. Είναι ο άνθρωπος που μου δίδαξε τι σημαίνει μουσική, που μου έβαλε το κάθε δάχτυλο στα πλήκτρα του πιάνου, που με καλλιέργησε σαν προσωπικότητα, που μου δίδαξε πώς να εκφράζομαι. Είναι ο άνθρωπος που ήταν δίπλα μου στις όμορφες και στις δύσκολες στιγμές, που μου συμπαραστέκεται σε ό,τι και αν συμβεί. Και τέλος, εκείνη που μου έμαθε πώς να αγαπώ αυτό που κάνω. Τώρα δασκάλα μου είναι η κ. Tessa Nicholson. Είναι καινούργια εμπειρία για μένα, δεν δυσκολεύτηκα όμως να καταλάβω το δικό της στυλ διδασκαλίας, αφού οι βάσεις που μου έδωσε η πρώτη μου δασκάλα με βοήθησαν πολύ να προσαρμοστώ εύκολα.

– Νιώθεις ότι τώρα είσαι πιο κοντά στο όνειρό σου να παίξεις στα μεγαλύτερα και ιστορικά θέατρα του κόσμου; Δεν ξέρω αν είμαι πολύ κοντά, όμως δουλεύω και προσπαθώ για το καλύτερο, και στο πίσω μέρος του μυαλού μου είναι πάντα εκείνη η σκέψη και το όνειρο: Να παίξω στα μεγαλύτερα ιστορικά θέατρα και να γίνω μια σπουδαία πιανίστα. Νιώθω τυχερή που μπορώ και παίζω μουσική που έχει γραφτεί αιώνες πριν. Είναι σπουδαίο να το μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές. 

– Τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Μερικές φορές παίζω ποδόσφαιρο με τα παιδιά του σχολείου, άλλες κάνω yoga και κάποτε πηγαίνω βόλτες στη φύση, είμαι τυχερή αφού το σχολείο μου είναι σε μια όμορφη περιοχή με δάσος. 

Ελεύθερα, 4.12.2022.