Όταν το πλατό ενός τηλεπαιχνιδιού στριμώχνεται σ’ ένα ασανσέρ και οι κανόνες γίνονται αμείλικτοι, το έπαθλο είναι μόνο η ανθρώπινη ζωή.
Το έργο των Μάουρο Γκραγιάνι και Ρικάρντο Ιρέρα «Elevetor» προτείνει η θεατρική ομάδα Point To Contemporary Theatre και το Το θέατρο WhereHaus 612, σε πανελλήνια πρώτη, από τις 9 Μαρτίου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ανθούλλης Δημοσθένους.
Πρόκειται για τη θεατρική διασκευή της ομώνυμης αμερικανικής κινηματογραφικής ταινίας από την Ευαγγελία Ονουφρίου.
Το ασανσέρ είναι ένας συμβολικός χώρος που έχει μετατραπεί σε κλουβί πάλης ανάμεσα σε δύο άγρια θηρία. Η παράσταση αντιμετωπίζει το ασανσέρ ως ένα δοκιμαστικό σωλήνα μέσα στον οποίο δοκιμάζονται οι αντοχές όχι μόνο των χαρακτήρων αλλά και των θεατών. Οι θέσεις θύματος και θύτη, κυρίαρχου και όμηρου, βασανιστή και αιχμάλωτου εναλλάσσονται τόσο γρήγορα που δεν μπορεί παρά να θεωρηθούν κινήσεις τακτικής των δύο «πυγμάχων» του «ριγκ». Ωστόσο, σ’ αυτό τον αγώνα πυγμαχίας, η βία είναι πολυεπίπεδη και αφορά πάρα πολλές παραμέτρους: κοινωνικές παθογένειες, αυτοδικία, αθλιότητα, εκμαυλισμός, στρεψοδικία, ασύμμετρη απειλή.
Λευκωσία, Θέατρο WhereHaus 612, Από 9/3 κάθε Σάββατο 21:00 και Κυριακή 19:00 μέχρι 14/4, 99122552
Συντελεστές
Μετάφραση/ Θεατρική διασκευή: Ευαγγελία Ονουφρίου
Σκηνοθεσία: Ανθούλλης Δημοσθένους
Σκηνογραφία: Σάββας Μυλωνάς
Ενδυματολογία: Ευαγγελία Ονουφρίου
Φωτισμοί: Νικόλας Δημητρίου
Ηχογραφήσεις/ επεξεργασία ήχου: Κλιφ Κλεοβούλου
Σχεδιασμός αφίσας: Χριστόδουλος Χριστοδούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άντρη Τσιελεπή
Κινηματογράφηση/ trailer: Κωνσταντίνος Φρίξου
Παίζουν: Ιάκωβος Ιακώβου, Ευαγγελία Ονουφρίου, Κώστας Κωνσταντίνου, Σαλώμη Ιεροπούλου – Μυλωνά, Παναγιώτης Ζαμπακκίδης, Κωνσταντίνος Φρίξου, Εύα Μιλτιάδου.
Φωνές: Παναγιώτης Τιμοθέου, Άντρεα Κάσινου
Η υπόθεση
Η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από ένα βασικό ηθικό άξονα. Μπορεί η εκδήλωση της βίας να δικαιολογηθεί από τη συλλογική συνείδηση; Ο Τζακ είναι παρουσιαστής ενός πολύ γνωστού τηλεπαιχνιδιού γνώσεων σε γνωστό τηλεοπτικό δίκτυο. Η πολύ καλή οικονομική του κατάσταση και η αναγνωρισιμότητά του, του προσδίδουν κοινωνικό κύρος υψηλού επιπέδου. Η Κάθριν είναι μια μεσήλικη δασκάλα και ανύπαντρη μητέρα, που ζει μια φυσιολογική ζωή χωρίς αναταράξεις. Υπό άλλες συνθήκες, ο Τζακ και η Κάθριν μπορεί να μην είχαν συναντηθεί ποτέ. Ο 17χρονος γιος της Κάθριν βρίσκεται δολοφονημένος σ’ ένα χαντάκι στη Βραζιλία. Είναι ένα από τα θύματα μιας διεθνούς σπείρας διακίνησης και εμπορίας ανθρώπινων οργάνων. Η Κάθριν ψάχνει εκδίκηση. Θέλει την κάθαρση. Μετά από έρευνες δύο ετών, έρχεται αντιμέτωπη με την πληροφορία ότι ο Τζακ βρίσκεται πίσω από όλα. Ο Τζακ έχει μια ουλή στο σώμα του που μαρτυρεί ότι έγινε λήπτης νεφρού. Είναι μια φυσιολογική νύχτα. Ο Τζακ επιστρέφει στο διαμέρισμά του. Πατά το κουμπί και καλεί το ασανσέρ. Την τελευταία στιγμή μια γυναίκα μπαίνει μαζί του στο ασανσέρ. Είναι η Κάθριν. Τη στιγμή που ο Τζακ είναι δεμένος και φιμωμένος μέσα στο ασανσέρ, η Κάθριν, ψάχνοντας την αλήθεια και προσπαθεί να πάρει την ομολογία του. Σε ρόλο παρουσιαστή – τιμωρού, η Κάθριν θέλει να παίξει ένα παιχνίδι γνώσεων με έπαθλο τα ανθρώπινα μέλη του Τζακ.
Σκηνοθετική προσέγγιση
«Ο πανικός μπροστά στο θέαμα μιας γυναίκας που μετέρχεται ακραία μέσα υποχωρεί και την ψυχολογική αναστάτωση διαδέχεται η βαθιά περισυλλογή. Η ανατροπή όπου οι όροι αντιστρέφονται και ο θύτης γίνεται θύμα, ενώ το θύμα βγάζει την μάσκα και εμφανίζεται ως ο αληθινός ανηλεής θύτης πρέπει να παρουσιαστεί στα μάτια του θεατή χωρίς τον κονιορτό επιφανειακών συναισθηματισμών» σημειώνει ο σκηνοθέτης.
«Με βασικό σκεπτικό τη λιτότητα στα τεχνολογικά και σκηνογραφικά μέσα, τη δημιουργία ενεργειακής και όχι αισθητικής έντασης, την διαμόρφωση κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας και την φειδωλή χρήση εντυπωσιοθηρικών μέσων η σκηνοθετική πρόταση στοχεύει στο να αναδείξει τις ερμηνείες και τα πολλαπλά επίπεδα των χαρακτήρων. Νοείται πως όλα αυτά δεν γίνονται εις βάρος του ευρήματος του έργου που αντιπαραβάλλει τον ψεύτικο κόσμο του τηλεπαιχνιδιού με την σκληρότητα της πραγματικής δράσης. Το υπνωτιστικό αφήγημα της τηλεόρασης και το τηλεοπτικό σύμπαν ως μια σύγχρονη φενάκη δεν υποβαθμίζεται. Αντίθετα, η τηλεόραση είναι ένας αόρατος πρωταγωνιστής που συμβάλλει στην διοχέτευση των νοημάτων του έργου στους θεατές».
Το ασανσέρ είναι ένας συμβολικός χώρος που έχει μετατραπεί σε κλουβί πάλης ανάμεσα σε δύο άγρια θηρία. Η παράσταση αντιμετωπίζει το ασανσέρ ως ένα δοκιμαστικό σωλήνα μέσα στον οποίο δοκιμάζονται οι αντοχές όχι μόνο των χαρακτήρων αλλά και των θεατών. Οι θέσεις θύματος και θύτη, κυρίαρχου και όμηρου, βασανιστή και αιχμάλωτου εναλλάσσονται τόσο γρήγορα που δεν μπορεί παρά να θεωρηθούν κινήσεις τακτικής των δύο «πυγμάχων» του «ριγκ». Ωστόσο, σ’ αυτό τον αγώνα πυγμαχίας, η βία είναι πολυεπίπεδη και αφορά πάρα πολλές παραμέτρους: κοινωνικές παθογένειες, αυτοδικία, αθλιότητα, εκμαυλισμός, στρεψοδικία, ασύμμετρη απειλή.
Λευκωσία, Θέατρο WhereHaus 612, Από 9/3 κάθε Σάββατο 21:00 και Κυριακή 19:00 μέχρι 14/4, 99122552
Συντελεστές
Μετάφραση/ Θεατρική διασκευή: Ευαγγελία Ονουφρίου
Σκηνοθεσία: Ανθούλλης Δημοσθένους
Σκηνογραφία: Σάββας Μυλωνάς
Ενδυματολογία: Ευαγγελία Ονουφρίου
Φωτισμοί: Νικόλας Δημητρίου
Ηχογραφήσεις/ επεξεργασία ήχου: Κλιφ Κλεοβούλου
Σχεδιασμός αφίσας: Χριστόδουλος Χριστοδούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άντρη Τσιελεπή
Κινηματογράφηση/ trailer: Κωνσταντίνος Φρίξου
Παίζουν: Ιάκωβος Ιακώβου, Ευαγγελία Ονουφρίου, Κώστας Κωνσταντίνου, Σαλώμη Ιεροπούλου – Μυλωνά, Παναγιώτης Ζαμπακκίδης, Κωνσταντίνος Φρίξου, Εύα Μιλτιάδου.
Φωνές: Παναγιώτης Τιμοθέου, Άντρεα Κάσινου
Η υπόθεση
Η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από ένα βασικό ηθικό άξονα. Μπορεί η εκδήλωση της βίας να δικαιολογηθεί από τη συλλογική συνείδηση; Ο Τζακ είναι παρουσιαστής ενός πολύ γνωστού τηλεπαιχνιδιού γνώσεων σε γνωστό τηλεοπτικό δίκτυο. Η πολύ καλή οικονομική του κατάσταση και η αναγνωρισιμότητά του, του προσδίδουν κοινωνικό κύρος υψηλού επιπέδου. Η Κάθριν είναι μια μεσήλικη δασκάλα και ανύπαντρη μητέρα, που ζει μια φυσιολογική ζωή χωρίς αναταράξεις. Υπό άλλες συνθήκες, ο Τζακ και η Κάθριν μπορεί να μην είχαν συναντηθεί ποτέ. Ο 17χρονος γιος της Κάθριν βρίσκεται δολοφονημένος σ’ ένα χαντάκι στη Βραζιλία. Είναι ένα από τα θύματα μιας διεθνούς σπείρας διακίνησης και εμπορίας ανθρώπινων οργάνων. Η Κάθριν ψάχνει εκδίκηση. Θέλει την κάθαρση. Μετά από έρευνες δύο ετών, έρχεται αντιμέτωπη με την πληροφορία ότι ο Τζακ βρίσκεται πίσω από όλα. Ο Τζακ έχει μια ουλή στο σώμα του που μαρτυρεί ότι έγινε λήπτης νεφρού. Είναι μια φυσιολογική νύχτα. Ο Τζακ επιστρέφει στο διαμέρισμά του. Πατά το κουμπί και καλεί το ασανσέρ. Την τελευταία στιγμή μια γυναίκα μπαίνει μαζί του στο ασανσέρ. Είναι η Κάθριν. Τη στιγμή που ο Τζακ είναι δεμένος και φιμωμένος μέσα στο ασανσέρ, η Κάθριν, ψάχνοντας την αλήθεια και προσπαθεί να πάρει την ομολογία του. Σε ρόλο παρουσιαστή – τιμωρού, η Κάθριν θέλει να παίξει ένα παιχνίδι γνώσεων με έπαθλο τα ανθρώπινα μέλη του Τζακ.
Σκηνοθετική προσέγγιση
«Ο πανικός μπροστά στο θέαμα μιας γυναίκας που μετέρχεται ακραία μέσα υποχωρεί και την ψυχολογική αναστάτωση διαδέχεται η βαθιά περισυλλογή. Η ανατροπή όπου οι όροι αντιστρέφονται και ο θύτης γίνεται θύμα, ενώ το θύμα βγάζει την μάσκα και εμφανίζεται ως ο αληθινός ανηλεής θύτης πρέπει να παρουσιαστεί στα μάτια του θεατή χωρίς τον κονιορτό επιφανειακών συναισθηματισμών» σημειώνει ο σκηνοθέτης.
«Με βασικό σκεπτικό τη λιτότητα στα τεχνολογικά και σκηνογραφικά μέσα, τη δημιουργία ενεργειακής και όχι αισθητικής έντασης, την διαμόρφωση κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας και την φειδωλή χρήση εντυπωσιοθηρικών μέσων η σκηνοθετική πρόταση στοχεύει στο να αναδείξει τις ερμηνείες και τα πολλαπλά επίπεδα των χαρακτήρων. Νοείται πως όλα αυτά δεν γίνονται εις βάρος του ευρήματος του έργου που αντιπαραβάλλει τον ψεύτικο κόσμο του τηλεπαιχνιδιού με την σκληρότητα της πραγματικής δράσης. Το υπνωτιστικό αφήγημα της τηλεόρασης και το τηλεοπτικό σύμπαν ως μια σύγχρονη φενάκη δεν υποβαθμίζεται. Αντίθετα, η τηλεόραση είναι ένας αόρατος πρωταγωνιστής που συμβάλλει στην διοχέτευση των νοημάτων του έργου στους θεατές».
