Οι περισσότεροι από τους στίχους του είχαν ως θέμα τους πραγματικές ιστορίες που ο Άθας κάλυπτε ως δημοσιογράφος και μιλούσαν κυρίως για τον θάνατο. Ο Ζαμπέτας ενθουσιάστηκε και θέλησε να τους κάνει τραγούδια. Όπως και οι υπόλοιποι στίχοι, το «Ο Τζακ Ο’ Χάρα» ήταν εμπνευσμένο από μια πραγματική ιστορία που αφορούσε έναν άπορο άντρα, χωρίς συγγενείς και φίλους, που κοιμόταν στα παγκάκια της Νέας Υόρκης. Ζούσε από τις ελεημοσύνες των περαστικών, ενώ πολλές φορές ξόδευε τα λίγα χρήματα που μάζευε στο ποτό. Κάποιον βαρύ και λευκό χειμώνα, ο Ο’ Χάρα δεν άντεξε το κρύο και πέθανε στον δρόμο. Λόγω του ότι κανένας δεν αναλάμβανε τις απαραίτητες διαδικασίες, ο άνδρας παρέμεινε νεκρός στο χιόνι, μέχρι να βρεθεί μια λύση. Η κατάσταση αυτή δημιούργησε έντονο προβληματισμό, με την κοινωνία να παρακολουθεί συγκλονισμένη.
Η ιστορία του Ο’ Χάρα, λοιπόν, ενέπνευσε τον Άθα να γράψει τον στίχο που μελοποίησε τελικά ο Ζαμπέτας. Λέει το ρεφρέν του τραγουδιού: «Μια νύχτα χιόνισε πάρα πολύ/και βγήκαν οι γειτόνοι/για να φτυαρίσουν το πρωί/και βρήκαν μες το χιόνι/της γειτονιάς το φρόκαλο/τον Τζακ Ο’ Χάρα κόκαλο».
Ο Γιώργος Ζαμπέτας μίλησε για τον δημοσιογράφο και στιχουργό, Θεοδόση Άθα, στην Ιωάννα Κλειάσιου για το βιβλίο της «Γιώργος Ζαμπέτας/Βίος και Πολιτεία/» και η βρόχα έπιπτε ….στρέιτ θρου» (Εκδόσεις Ντέφι). Είπε λοιπόν τα εξής: «Οι στίχοι του είναι πολύ στενάχωροι, πολύ θλιβεροί, όλο για τον Χάρο μιλάνε. Ίσως αυτός ο άνθρωπος είχε προβλέψει πως θα πέθαινε νωρίς και πέθανε μετά από δύο χρόνια, το Μάρτη του 1973. Υπήρξε ένας μεγιστάνας της προώθησης του ελληνικού στοιχείου στην Αμερική. Ήτανε από την Καστοριά κι είχε πάει στην Αμερική 25 χρονών. Ήταν φοβερό μυαλό και είχε δημιουργηθεί καλά. Πέθανε από καρκίνο στο συκώτι».
https://www.youtube.com/watch?v=Q2vaHcCfZss
