Ο αειθαλής Θοδωρής Βλαχάκης, με καταγωγή από την Κρήτη, είναι ο άνθρωπος που συνδέεται με ολόκληρη την ιστορία των Magic De Spell. Ήταν εκεί όταν η μπάντα έκανε τα πρώτα της ερασιτεχνικά βήματα και παραμένει στις επάλξεις σε κάθε βήμα μιας διαδρομής που επηρεάζει και ταυτίζεται με την ελληνική μουσική σκηνή εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Μια πορεία περιπετειώδης που ξεκίνησε στο πεδίο του αγγλόφωνου ροκ, πέρασε στο ελληνόφωνο ροκ και οδήγησε το σχήμα σε αμέτρητες ανακατατάξεις, με μοναδική σταθερά από το 1980 τον ίδιο με την ιδιότητα του ηγέτη, του ντράμερ, ενίοτε του στιχουργού αλλά και του συν-συνθέτη. Σαράντα χρόνια μετά, οι Magic De Spell συνεχίζουν να βγάζουν τη γλώσσα στον χρόνο, να διαμορφώνουν συνειδήσεις, να ανασυντάσσονται, να δοκιμάζουν τα όριά τους, καθώς φλερτάρουν ήδη με την τρίτη γενιά ακροατών.
– Αισθάνεσαι πάνω σου με κάποιο τρόπο το βάρος αυτής της 40χρονης πορείας; Από τη μια πλευρά, νιώθω την αναγκαιότητα το σημερινό πρόσωπο των Magic de Spell να είναι συμβατό με την μέχρι τώρα ιστορία μας. Από την άλλη, έχω την αίσθηση ότι ξεκινήσαμε μόλις χθες κι είμαι έτοιμος για νέα μουσικά ταξίδια και πειραματισμούς. Επειδή όλοι στο γκρουπ αισθανόμαστε έτσι, αποφασίσαμε να δώσουμε στην επέτειο των 40 χρόνων μας την έννοια της επανεκκίνησης. Και απευθυνόμαστε στους φίλους της μπάντας, με τη φράση «Είμαι εσύ είμαστε ένας» που συμπυκνώνει όλα τα ανατρεπτικά νοήματα του ποιήματος του Ιάσωνα Σταυράκη «Είμαι», το οποίο μελοποιήσαμε και παρουσιάζουμε στα live μας.
– Πώς βίωσες την παράλληλη εξέλιξη της ελληνικής ροκ σ’ αυτό το διάστημα; Θα μπορούσα να σου πω ότι όλα έχουν αλλάξει κι ότι όλα έχουν μείνει ίδια. Ανάμεσα στις δεκαετίες, τα ροκ συγκροτήματα ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η μουσική δεν έχει χρονικά όρια και σύνορα. Η τάση να ακολουθηθούν τα διεθνή μουσικά ρεύματα παντρεύεται ή συγκρούεται με την τάση αφομοίωσης στοιχείων τοπικής ή δημοτικής μουσικής. Η συζήτηση για το αν ο στίχος θα πρέπει να είναι ελληνικός ή αγγλικός δεν δείχνει να τελειώνει. Σίγουρα, όμως, σε κάθε εποχή τα ελληνικά συγκροτήματα έχουν δώσει ανεπανάληπτα τραγούδια, που εκφράζουν με μοναδικό τρόπο προσωπικές, κοινωνικές, αλλά και πολιτικές καταστάσεις. Το ροκ παραμένει επαναστατικό, συνδεδεμένο με την αμφισβήτηση και την αντίσταση σε κάθε μορφή καταπίεσης και καταπάτησης δικαιωμάτων.
– Οι αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας επηρέασαν θετικά ή αρνητικά την πορεία της; Από τη στιγμή που οι εκάστοτε αλλαγές δεν έθιξαν τον πυρήνα των βασικών αρχών μας, νομίζω ότι μόνο θετικά επηρέασαν. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε κι οι Magic de Spell είναι πλέον μια ευρύτερη παρέα πρώην και νυν μελών, αλλά και φίλων και συνεργατών, που ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του για να φτάσουμε ως εδώ. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην πρόσφατη συναυλία για τα 40 χρόνια μας, στην Αθήνα.
– Νιώθεις ότι έχεις ολοκληρωθεί ως μουσικός και άνθρωπος; Τι είναι αυτό που σου λείπει; Έχω εκπληρώσει το νεανικό μου όνειρο, που ήταν να παίζω σε ροκ γκρουπ που να είναι επιδραστικό με τη μουσική και το στίχο του. Να εκφράζει μια στάση ζωής. Αυτό με γεμίζει ακόμα, σε σημείο που να μην αισθάνομαι ότι κάτι μου λείπει. Προσπαθώ να είμαι ενεργός πολίτης. Διαβάζω αρκετά, ακούω μουσική κι εύχομαι τα όνειρα των ανθρώπων που μας ακούν και έχουν τις ίδιες ανησυχίες μ’ εμάς, να συμβάλουν για ένα καλύτερο κόσμο.
– Ποια ήταν η πιο καθοριστική στιγμή στην πορεία, αυτή που θα χαρακτήριζες ορόσημο; Σίγουρα η ολοκληρωτική στροφή στον ελληνικό στίχο, το 1993. Μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε με άμεσο τρόπο και η επιτυχία του αντιπολεμικού τραγουδιού μας «Διακοπές στο Sarajevo», μάς έδειξε ότι αν έχεις κάτι να πεις, ο λόγος σου πρέπει να έχει αμεσότητα.
– Γιατί η εποχή μας δεν ευνοεί τέτοιου είδους μακρόπνοες μουσικές συνεργασίες; Σίγουρα οι δυσκολίες για κάτι τέτοιο ήταν πάντα μεγάλες. Περισσότερο σήμερα που η λογική fast food αλλά και η σύγχρονη οικονομική κουλτούρα «μέγιστο κέρδος σε ελάχιστο χρόνο», επηρεάζουν δυστυχώς και τις τέχνες και τον πολιτισμό…
– Έχεις ποτέ φανταστεί τον εαυτό σου την επομένη της ανακοίνωσης της διάλυσης του συγκροτήματος; Αυτό δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Αλλά ξέρω πως όλα έχουν ένα τέλος και τίποτα δεν είναι αιώνιο. Η δύναμη κάθε μπάντας είναι ο κόσμος που την ακολουθεί κι εκφράζεται μέσα από τα τραγούδια και τα νοήματα των στίχων της. Όταν αυτό σταματήσει, σημαίνει ότι το ταξίδι τελείωσε.
– Ποιο κριτήριο επιλογής στίχων θεωρείς αδιαπραγμάτευτο; Το ζητούμενο για μένα, είναι ο στίχος να είναι διαχρονικός. Πώς θα ακούγεται δηλαδή ένα τραγούδι μετά από 10 χρόνια. Δε θα ήθελα ποτέ στίχους- χρονογραφήματα, που γράφονται βιαστικά για να πιάσουν τον παλμό ενός τρέχοντος θέματος, ενώ λίγο αργότερα ακούγονται ξεπερασμένοι. Γι’ αυτό το λόγο έχουμε προχωρήσει και στη μελοποίηση ποιημάτων που τα χαρακτηρίζει η διαχρονικότητα: Γώγου, Καρυωτάκης, Ρόκε Ντάλτον, Γιώργος Χρονάς, Πάμπος Φιλίππου. Για τον ίδιο λόγο διασκευάσαμε τραγούδια όπως ο «κυρ Παντελής» του Πάνου Τζαβέλα. Για τον ίδιο λόγο τραγουδήσαμε Σταμάτη Μεσημέρη στο τελευταίο single μας «Παγκόσμιος ο τρίτος (Εδώ)».
– Ποια συναισθήματα σου προκαλεί ως δημιουργό και πολίτη η σημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα; Τι άλλαξε και τι μένει ίδιο σε σχέση με την εποχή που ξεκινούσες; Το βασικό που άλλαξε είναι ότι παλιά στους ανθρώπους υπήρχε ελπίδα. Στη σημερινή πραγματικότητα κυριαρχεί το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», κάτι που δεν με εκφράζει καθόλου.
– Πώς βλέπεις να εξελίσσεται ο κόσμος τον τρέχοντα αιώνα; Η ματιά μου δεν είναι αισιόδοξη. Βλέπω γύρω μου ολοένα και περισσότερα οργουελικά σημάδια και πρακτικές. Πείνα, κοινωνική ανισότητα, πόλεμο, αυταρχισμό και ολοκληρωτισμό. Στο album μας του 2014 με τίτλο «Πρόγονε πίθηκε, εσύ τι λες;», μιλάμε ακριβώς γι’ αυτά. Και υιοθετούμε τη φράση «21st Century Darkness». Ας ελπίσουμε μέσα από την καταχνιά του 21ου αιώνα, να ξεπηδήσει φως. Αυτό όμως, δε θα συμβεί, όσο οι ανθρώπινες κοινωνίες παραμένουν αδιάφορες και απαθείς απέναντι στη σκοτεινιά που έρχεται…
* Οι συναυλίες για τα 40 χρόνια των Magic De Spell πραγματοποιούνται: 26/12, Λεμεσός, Ravens, 10μ.μ. 99614100, 27/12, Λευκωσία, Μουσική Σκηνή RED, 10μ.μ. 77777040, tickethour.com.cy, 99627877
