Σε ηλικία μόλις 21 χρονών, η Κύπρια τραγουδοποιός Della περιλήφθηκε ανάμεσα στους 15 υποψήφιους από όλη την Ευρώπη για τα Βραβεία Music Moves Europe 2026. Η ταλαντούχα ανερχόμενη μουσικός δημιουργεί έξω από καλούπια και εκφράζεται με στίχους που βγαίνουν μέσα από προσωπικά της βιώματα.

-Πρόσφατα μπήκες στη λίστα των 15 πιο ταλαντούχων καλλιτεχνών που προτάθηκαν από όλη την Ευρώπη για τα βραβεία Music Moves Europe Awards 2026. Πώς εισπράττεις αυτή η διάκριση; Θα απαντήσω με δύο ιδιότητες: Πρώτον ως Della και δεύτερον ως Κύπρια μουσικός. Ως άτομο, συχνά δυσκολεύομαι να απολαύσω τα επιτεύγματά μου, καθώς μου αρέσει να κυνηγάω το επόμενο «μεγάλο πράγμα». Δεν είχα την ευκαιρία να καθίσω και να το σκεφτώ πραγματικά, αλλά είναι καταπληκτικό να εργάζεσαι για κάτι τόσο μεγάλο όσο αυτό. Ως Κύπρια μουσικός, νιώθω πραγματικά περήφανη. Η Κύπρος συχνά παραβλέπεται στην ευρύτερη ευρωπαϊκή σκηνή, οπότε το να μπορώ να εκπροσωπήσω τη χώρα μου για πρώτη φορά σε αυτά τα βραβεία είναι καταπληκτικό, ειδικά αν λάβουμε υπόψη αυτούς που έχουν βραβευτεί προηγουμένως.

-Το φθινόπωρο εμφανίστηκες σε δύο ευρωπαϊκά φεστιβάλ, στην Κροατία και στη Βουλγαρία. Πώς βίωσες αυτή την εμπειρία; Εκτός από πολλές επαφές στον κλάδο, απέκτησα πολλές γνώσεις και θετική ενέργεια. Τείνω να είμαι διστακτική όσον αφορά τις προσδοκίες μου και με εξέπληξε ευχάριστα τόσο το μέγεθος όσο και το επίπεδο της συμμετοχής του κοινού μπροστά στο οποίο παίξαμε. Είμαι επίσης πολύ ευγνώμων στην Αλεξάνδρα, τον Κρις και τον Πέτρο. Μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνη μου, όμως η περιοδεία προϋποθέτει πολλές ώρες με άλλους ανθρώπους, και αυτοί είναι η καλύτερη μουσική οικογένεια για να ταξιδεύω μαζί τους.

-Πώς ξεκίνησαν οι πρώτες σου μουσικές αναζητήσεις; Όταν ήμουν μικρότερη, ο ξάδελφός μου ο Nicolas είχε έναν παλιό (κακό) ενισχυτή κιθάρας. Δεν θυμάμαι ακριβώς αν του τον ζήτησα ή αν απλώς μου τον έδωσε, αλλά άρχισα να πειραματίζομαι χωρίς όρια με αυτόν. Πραγματικά, κακοποίησα αυτόν τον ενισχυτή (το κάνω ακόμα) και θα έλεγα ότι μεγάλο μέρος του τρόπου με τον οποίο δημιουργώ μουσική οφείλεται σ’ αυτόν τον ενισχυτή κιθάρας και στην ελευθερία να πειραματίζομαι χωρίς κανόνες. Είχα επίσης κάποια επίσημη εκπαίδευση για ένα μικρό διάστημα στο Potenzia, και είμαι για πάντα ευγνώμων στους δασκάλους εκεί που με ενθάρρυναν να δουλεύω δημιουργικά και όχι μέσα σ’ ένα «κουτί».

-Τι μουσική άκουγες; The Beatles, Pink Floyd, Duran Duran, REM, Arctic Monkeys, Lana Del Rey, Florence and the Machine, Pearl Jam, Panic at the Disco, Muse, Fall Out Boy, Nirvana, Fiona Apple, PJ Harvey, Rihanna, Madonna, Lady Gaga… Πολλοί από αυτούς τους καλλιτέχνες διαφέρουν πολύ ως προς το είδος, αλλά πιστεύω ότι κάθε είδος έχει πολλά να προσφέρει, αυτή είναι η ομορφιά της εναλλακτικής μουσικής: Δεν προορίζεται να ταιριάζει σε μια φόρμουλα.

-Τι χαρακτηρίζει τα τραγούδια του πρώτου σου EP, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι; Με τρεις λέξεις θα έλεγα: Έντονα, μελαγχολικά και κινηματογραφικά.

-Οι στίχοι σου έχουν ως αφετηρία προσωπικές σου εμπειρίες; Ναι, οι στίχοι μου προέρχονται -και πάντα θα συμβαίνει αυτό (τουλάχιστον έτσι νομίζω)- από προσωπικές εμπειρίες. Είτε στο στούντιο είτε στη σκηνή, είναι πολύ σημαντικό για μένα να ταυτίζομαι και να νιώθω τους στίχους μου. Νομίζω ότι, επειδή ένα μεγάλο μέρος της μουσικής μου είναι αυτοθεραπευτικό, δεν θα μπορούσα να το κάνω με άλλο τρόπο.

-Πώς κατάφερες να δημιουργήσεις ένα μοναδικό ύφος που σε ξεχωρίζει από τους καλύτερους νέους μουσικούς στην Ευρώπη; Πολύ κολακευτική ερώτηση. Θα έλεγα ότι το στυλ μου βασίζεται πάντα στην πρωτοτυπία και την αυθεντικότητα. Στο παρελθόν προσπάθησα να προσαρμοστώ σε καλούπια, αλλά ξανά και ξανά θυμάμαι την αξία τού να είμαι αυθεντική. Υποθέτω ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού είναι και η ελευθερία που δίνω στον εαυτό μου δημιουργικά, χωρίς να θέτω στόχους, αλλά μάλλον δημιουργώντας συνεχώς μέχρι να μείνω ικανοποιημένη (πράγμα που είναι σπάνιο). Επίσης, με περιβάλλει μια φανταστική ομάδα: Η Αλεξάνδρα Αστραίου- Καρύδη, ο Χρήστος Ερωτοκρίτου και ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου στη σκηνή και ο Ανδρέας Τραχωνίτης στο στούντιο. Χωρίς αυτούς (και πολλούς άλλους) τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό.

-Πριν από μερικούς μήνες σε ακούσαμε να παίζεις πρωτότυπη μουσική για το έργο του Σαίξπηρ «Δωδέκατη Νύχτα», το οποίο ανέβηκε σε ένα περιβόλι σε σκηνοθεσία της Αθηνάς Κάσιου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Πριν συνεργαστώ με την Κάσιου δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ασχοληθώ με το θέατρο ή τη σύνθεση μουσικής. Πάντα μου φαινόταν κάτι για το οποίο δεν είχα τα προσόντα, λόγω της έλλειψης κλασικής εκπαίδευσης. Όταν η Αθηνά με προσέγγισε, ήμουν διστακτική, αλλά ήξερα ότι δεν μπορούσα να αφήσω να περάσει η ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί της. Άρχισα να της δίνω ιδέες και πέρασα πολλές ώρες συζητώντας και αναλύοντας μαζί της τις σκηνές και τους χαρακτήρες του έργου. Τελικά, δημιούργησα το soundtrack για το εκπληκτικό έργο της. Θα έλεγα ότι η Κάσιου είναι ένα άτομο που είναι πιστό και επιλέγει με μεγάλη προσοχή τους ανθρώπους με τους οποίους θέλει να συνεργαστεί. Έχω την αίσθηση ότι θα συνεργαστούμε και σε άλλη παραγωγή της στο μέλλον.

-Τι σπουδάζεις στην Αγγλία; Πόσο επηρεάζουν οι σπουδές σου τη μουσική σου; Αυτή τη στιγμή σπουδάζω Διαχείριση Δημιουργικών Βιομηχανιών και, αν και αυτό μπορεί να μην έχει άμεση επίδραση στον ήχο μου, μου προσφέρει πολλή καθοδήγηση και βοήθεια όσον αφορά το να είμαι μια «αυτοδιαχειριζόμενη» καλλιτέχνης. Το να βρίσκομαι σε αυτό το δημιουργικό περιβάλλον μου προσφέρει μεγάλη επαφή με τις τέχνες και με κρατά ενημερωμένη για τις τρέχουσες τάσεις και τις βέλτιστες πρακτικές. Έχω επίσης μερικούς καταπληκτικούς καθηγητές, από θρυλικούς συντονιστές εκδηλώσεων μέχρι σταρ της ροκ σκηνής των δεκαετιών του ’90 και του 2000.

-Πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για έναν νέο ή μια νέα μουσικό στην Κύπρο, και τι ευκαιρίες έχουν για να προωθήσουν τη δουλειά τους; Θα έλεγα ότι υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, παρά την εσφαλμένη αντίληψη ότι υπάρχουν μόνο τα δεύτερα. Ζούμε σε ένα νησί, κάτι προφανώς άβολο όσον αφορά την εξαγωγή ταλέντων. Έχουμε μια ισχυρή αλλά μάλλον μικρή ανεξάρτητη μουσική σκηνή, και αυτό μεταφράζεται επίσης σε πολύ λίγους χώρους για συναυλίες. Από την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι η χρηματοδότηση είναι πολύ πιο προσιτή για τους καλλιτέχνες στην Κύπρο λόγω της μειωμένης ζήτησης. Πρωτοβουλίες, όπως το Fengaros High, είναι εξαιρετικές για μουσικούς κάτω των 18 ετών που θέλουν να μπουν στο κυπριακό δίκτυο. Βγάζω το καπέλο μου στους Κύπριους μουσικούς. Παρά τις προκλήσεις, η σκηνή εδώ είναι ζωντανή και είμαι περήφανη που είμαι μέρος της.

Ελεύθερα, 9.11.2025