Μου θύμισε, για κάποιο λόγο, το παραμύθι των αδελφών Γκριμ με τον γενναίο ραφτάκο που περιέφερε σ´ όλη την πόλη και σ´ όλη τη χώρα τον ηρωισμό του αναγραμμένο σε μια ζώνη δεμένη στη μέση του: «ΕΠΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΧΤΥΠΗΜΑ»! Για μύγες επρόκειτο, που κάθισαν στη φέτα ψωμιού με τη μαρμελάδα του, όμως όσοι διάβαζαν την περιβόητη φράση στη ζώνη, πίστευαν ότι είχαν μπροστά τους έναν μεγάλο ήρωα πολέμου που ξάπλωσε επτά ανθρώπους με ένα χτύπημα. Και τον αντιμετώπιζαν με δέος! Με τούτα και μ’ εκείνα, ο γενναίος ραφτάκος του παραμυθιού κατάφερε, με την εξυπνάδα, τα τεχνάσματα και την πονηριά του, να αντεπεξέλθει δοκιμασιών που τον υπέβαλαν και στο τέλος να στεφτεί… βασιλιάς! Το ηθικό δίδαγμα του παραμυθιού είναι, λέει, ότι ακόμη και ο αδύναμος μπορεί να καταφέρει μεγάλα πράγματα, αν έχει αυτοπεποίθηση και πρωτότυπες ιδέες.

Η Αννίτα Δημητρίου, που μέσα σε έξι μήνες «έβαλε στη θέση τους» δυο Τούρκους αξιωματούχους, τον βουλευτή Ahmet Υιldιz και τον Πρόεδρο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Mustafa Şentop, δίνοντάς τους «πληρωμένες απαντήσεις», δεν χρειάστηκε, βεβαίως, όπως o ήρωας των Αδελφών Γκριμ, να ζωστεί τα ηρωικά κατορθώματά της σαν ζώνη στη μέση της –ανδραγαθήματα θα έγραφα, όμως η ετυμολογία της λέξης θα μας έβαζε, πιθανότατα, σε μπελάδες. Σοβαρά ΜΜΕ, σόσιαλ μίντια και καφενεία, φρόντισαν – μ’ ένα στόμα, μια φωνή, όπως τους χαρούμενους χριστιανούς στην «Άγια Νύχτα» – να τα «περιφέρουν» απ’ άκρη σ’ άκρη της νήσου και να τα διαλαλήσουν.

Δεν αναμένω, βέβαια, ότι η Αννίτα Δημητρίου θα εξουδετερώσει τίποτα γίγαντες, μονόκερους και αγριόχοιρους – σίγουρα, όχι με τέτοιες «πληρωμένες απαντήσεις» και, πόσο μάλλον, 50 χρόνια μετά. Ωστόσο, αμήν αμήν λέγω υμίν, η κατάκτηση του «βασιλικού στέμματος» φαντάζει μονόδρομος στο μέλλον με τέτοιες μάχες στα μαρμαρένια αλώνια που προσθέτουν πόντους και την ανεβάζουν στην εκτίμηση του λαού.

Ομολογουμένως, η πρόεδρος της Βουλής είναι ετοιμόλογη. Ενίοτε και με, καλής έννοιας, τσαμπουκά. Έστω κι αν χάνει την ψυχραιμία της. Και άσχετα αν στο εξωτερικό μιλά… απευθυνόμενη σε κυπριακό ακροατήριο. Αυτό το τελευταίο, δεν γνωρίζω αν το κάνει επί τούτου ή από φυσικού της ένεκα εργοστασιακών ρυθμίσεων. Σπανιότατα, βλέπετε, Κύπριοι πολιτικοί δείχνουν εκπαιδευμένοι να μιλούν σε ξένο ακροατήριο, πρωτίστως δε τους ενδιαφέρει η εσωτερική κατανάλωση. Βεβαίως, όταν μιλάμε στο εξωτερικό για να τ’ ακούσουν οι ξένοι και όχι για να πουν στην Κύπρο «τον έβαλε στη θέση του» (ένα σάιτ του ελαφρολαϊκού – ναι, μπήκαν κι αυτά στο χορό – χρησιμοποίησε τη λέξη «ισοπέδωσε» (!) ενώ ένα άλλο, εις την αλλοδαπήν, που περνιέται για σοβαρό, έγραψε πως τον «ταπείνωσε»), αυτά που λέμε πρέπει να διέρχονται μέσα από άλλη βάσανο από εκείνη που ενθουσιάζει το εδώ, εθισμένο στα εύκολα θεάματα, κοινό. Το οποίο – παραδοξότητα που στη γη της φαιδράς πορτοκαλέας δεν προκαλεί καμία έκπληξη – ναι μεν ηδονίζεται με την «πληρωμένη απάντηση», κατά το ήμισυ του δε, αν όχι σε μεγαλύτερο βαθμό, δεν… συμφωνεί επί της ουσίας! Και αποδέχεται τις προφάσεις της Ρωσίας και της βρίσκει άλλοθι και την απενοχοποιεί, ενώ ορισμένοι, πιο βαριάς κατάστασης περιστατικά, ακόμα περιμένουν το ξανθό γένος να τους λυτρώσει.

«Ας το κρατήσουμε καθαρό: η εισβολή είναι εισβολή, η κατοχή είναι κατοχή και η βαρβαρότητα είναι βαρβαρότητα!», τόνισε -πολύ ορθά!- η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με ρέγουλα, όμως, οι «πληρωμένες απαντήσεις». Διότι, όταν λέμε, πως καταδικάζουμε απερίφραστα, πως καμία χώρα δεν πρέπει να ερμηνεύει αυθαίρετα το διεθνές δίκαιο, όπως υπαγορεύουν τα συμφέροντά της και να ζητούμε όπως όλες οι περιπτώσεις κατάφωρων παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου να τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο παραβάτης, θα πρέπει, εμείς, το θύμα μιας τέτοιας κατάφωρης παραβίασης, να μην έχουμε, αν μη τι άλλο, λερωμένη τη φωλιά μας. Να μην μπορεί κανείς να αντιτάξει πως, όταν η Ρωσία εισέβαλλε στην Κριμαία το 2014 και προσαρτούσε το έδαφός της, εσύ υπερθεμάτιζες, συμφωνούσες, δικαιολογούσες. Η Βουλή σου, κόντρα στα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, την οποία μονίμως επικαλείσαι στην περίπτωσή σου, ενέκρινε ψηφίσματα εναντίον των κυρώσεων – το μόνο κοινοβούλιο σ’ όλη την Ευρώπη. Ψήφισμα το  οποίο… μεθόδευσαν και υπαγόρευσαν οι εισβολείς, δίνοντας και κατιτίς ως πουρμπουάρ για τον κόπο μας. Ο πρόεδρος της χώρας σου απέφευγε επί μακρόν να τοποθετηθεί, μην τυχόν και δυσαρεστήσει τους τοποτηρητές και τα συμφέροντά του. Ήταν δε, ο μόνος ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας που, ένα χρόνο μετά την προσάρτηση, έσπευσε στην Κόκκινη Πλατεία για να παραστεί στις εορταστικές στρατιωτικές παρελάσεις. Ο μόνος! Και αρχηγοί κοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας σου,  συμμετείχαν σε συνέδρια στα υπό κατοχή εδάφη! Προσκεκλημένοι της κατοχικής δύναμης! Με τη ρέγουλα, λοιπόν, τις «πληρωμένες απαντήσεις». Αν και βοηθούν τα μάλα στα… μελλούμενα.