Αυγουστιάτικα άνοιξε το μέτωπο της προεκλογικής αντιπαράθεσης για τα debates των υποψηφίων. Πάντα σε αυτό τον τόπο βρίσκουμε τρόπο να κάνουμε τη ζωή μας ενδιαφέρουσα. Ιδιαίτερα όταν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Διότι εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης και με το φλοίσβο της θάλασσας να νανουρίζει πολλούς σε κάποια παραλιακή ξαπλώστρα, οι προεκλογικές αντιπαραθέσεις είναι η πρώτη και η τελευταία έγνοια του καθενός.
Πέραν όμως του αστείου του πράγματος, αλήθεια είναι ότι:
1. Η αντιπαράθεση γύρω από το θέμα της διεξαγωγής debates σε συνδυασμό με το τι είχε προηγηθεί στην προηγούμενη κοινή τηλεοπτική παρουσία των τριών, έδωσε λαβή για σχόλια και συζητήσεις. Αν μη τι άλλο, το κλίμα και η διάθεση των διακοπών προσφέρεται και για τέτοιου είδους συζήτηση. Διότι δυστυχώς, ο κόσμος στην καθημερινότητά του έχει πολλά σοβαρά ζητήματα να ασχοληθεί. Θέματα που πλέον έχουν να κάνουν με την επιβίωση του ίδιου και της οικογένειάς του. Και όταν ο άνθρωπος ξυπνά το πρωί αρχίζοντας τη μέρα του με τρέξιμο για να προλάβει να διεκπεραιώσει το πρόγραμμά του και όταν στο ενδιάμεσο τον χτυπούν κατακούτελα χίλιες δυο άλλες έγνοιες για τα έξοδα και τους λογαριασμούς που έχει να πληρώσει, με ένα μισθό που δεν βγαίνει, ε, σίγουρα, τα δρώμενα της προεκλογικής δεν είναι στις προτεραιότητές του.
2. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή καθημερινότητα, το πολιτικό ενδιαφέρον θα έπρεπε να λειτουργούσε με τρόπο που να ασκούσε πίεση προς όλους. Μπορεί βέβαια και η αδιαφορία να είναι ένας τρόπος άσκησης πίεσης προς το πολιτικό κατεστημένο.
3. Μια Δημοκρατία για να λειτουργεί σωστά θέλει πολίτες ενεργούς και ενημερωμένους. Και η ενημέρωση των πολιτών για τις πολιτικές θέσεις που πρεσβεύει ο κάθε υποψήφιος είναι ένας τρόπος ενεργούς συμμετοχής στην πολιτική ζωή.
Είναι τα debates, ο τρόπος για να ενημερωθούν οι πολίτες για τις θέσεις των υποψηφίων και να σχηματίσουν ολοκληρωμένη εικόνα; Η απάντηση δεν είναι απλή, διότι όπως και στη ζωή, έτσι και στην πολιτική, τίποτα δεν είναι απόλυτο. Σίγουρα τα debates είναι ένα εργαλείο για τη διαμόρφωση εικόνας από τους πολίτες για τον κάθε υποψήφιο που έχουν ενώπιόν τους. Ακόμα και εάν τον γνωρίζει, ή δεν τον γνωρίζει, μέσα από την αντιπαραβολή θέσεων και μέσα σε ένα σκηνικό πίεσης και αντιπαράθεσης, ο κάθε υποψήφιος «εκτίθεται» ενώπιον της κοινωνίας. Και αυτή η «έκθεση» είναι κριτήριο για την κοινωνία.
Φτάνοντας λοιπόν στο διά ταύτα της ιστορίας, είναι γεγονός πως δεν πέρασε και δεν θα μπορούσε να περάσει ασχολίαστη η απάντηση του Νίκου Χριστοδουλίδη προς το ΡΙΚ για μη συμμετοχή του τον Σεπτέμβριο σε debates. Ιδιαίτερα μετά και τον απόηχο του πρώτου debate των τριών στις 21 Ιουλίου. Το επιτελείο του υποψήφιου απάντησε πως θα παρευρίσκεται σε debate από τον Οκτώβριο. Επί της ουσίας, ούτε η δικαιολογία του επιτελείου Χριστοδουλίδη που επικαλείται είναι σοβαρή (από τη στιγμή που γνώριζαν εδώ και καιρό τον προγραμματισμό που έγινε), αλλά ούτε και όλη αυτή η υπερβολή από μέρους άλλων υποψηφίων μπορεί να δικαιολογηθεί. Διότι μέχρι τον Φεβρουάριο έχουμε ακόμα έξι μήνες. Έχουμε επίσης πέντε μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς παγκύπριας εμβέλειας, με το ΡΙΚ να έχει ήδη κάνει το πρόγραμμά του, άλλους δύο τηλεοπτικούς σταθμούς να έχουν ήδη στείλει πρόγραμμα για τη διενέργεια τηλεοπτικών debates και οι άλλοι δύο ετοιμάζονται όπως αναφέρουν οι πληροφορίες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σχεδόν κάθε βδομάδα θα έχουμε debates των τριών κύριων υποψηφίων και αντίστοιχα και άλλα τόσα κάποιου εκ των τριών με τους υπόλοιπους υποψηφίους. Απ’ εκεί και πέρα, οι μεν πολίτες θα έχουν ευκαιρία, αν θέλουν, να μπουν στη διαδικασία να ακούσουν και να ενημερωθούν για τις θέσεις του κάθε υποψήφιου μέσα από τα debates. Οι δε υποψήφιοι, θα κριθούν και για την παρουσία τους και για τις θέσεις τους, αλλά και για την μη παρουσία τους στα τηλεοπτικά πάνελ…
