9 Σεπτεμβρίου 2005. Το πτώμα ενός 26χρονου νέου, που υπηρετούσε στην Εθνική Φρουρά, ανευρέθηκε κάτω από μια γέφυρα στην Άλασσα. Το γεγονός προκαλεί αρχικά σοκ στην κοινωνία. Οι έρευνες καταλήγουν γρήγορα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για αυτοκτονία. Μια μαυροφορεμένη γυναίκα, όμως, με σπαραγμό φωνάζει ότι αποκλείεται ο γιος της να αυτοκτόνησε. Διαβεβαιώνει πως το παιδί της δεν είχε τον παραμικρό λόγο να πράξει κάτι τέτοιο. Οι Αρχές επιμένουν. Όλοι οι εμπλεκόμενοι στην έρευνα συμφωνούν: Αυτοχειρία. Άρον-άρον για να κλείσει ο φάκελος. Η τραγική ΜΑΝΑ παραμερίζει τον πόνο από το χαμό του παιδιού της και ουρλιάζει: Κάποιοι τον σκότωσαν!
Τα χρόνια περνούν και η μαυροφορεμένη γυναίκα δυναμώνει ολοένα και περισσότερο την κραυγή της: «Ο γιος μου δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει». Κτυπάει πόρτες υπηρεσιών και Αρχών. Γυρίζει τα κανάλια. Μιλά με δημοσιογράφους. Ζητά τη βοήθεια πολιτικών και κομμάτων. Έσβησε τον πόνο. Πλέον, πλημμυρίζει από αστείρευτη δύναμη. Κάνει στόχο ζωής να αποδείξει ότι πρόκειται για φόνο. Να σβήσει τη «ρετσινιά» του αυτόχειρα από το όνομα του Θανάση της.
Τα χρόνια περνούν. Ανώτατοι θεσμοί της πολιτείας διατάζουν νέες έρευνες. Εμφανώς, όμως, από σεβασμό προς τον πόνο της μάνας. Εξόφθαλμα δείχνουν ότι δεν πιστεύουν ότι μπορεί να προκύψει κάτι άλλο. Άτυπα, μεταφέρουν το μήνυμα και στους δημοσιογράφους. Η μια έρευνα μετά την άλλη, όντως, δεν προσφέρει κάτι νέο. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε. Δημοσιογράφοι και ΜΜΕ είχαμε πεισθεί ότι έτσι ήταν. Ότι οι κραυγές της ΜΑΝΑΣ ήταν απόρροια του πόνου της.
Μόνο εκείνη επιμένει. Στα 17 χρόνια που πέρασαν από το θάνατο του Θανάση (9 Σεπτεμβρίου 2005) δεν θυμάμαι πόσες φορές είδαμε αυτήν τη θαρραλέα ΜΑΝΑ να μεταφέρεται από εφημερίδα σε εφημερίδα και από κανάλι σε κανάλι και να επαναλαμβάνει με σπαραγμό την ακράδαντη πίστη της ότι ήταν φόνος. Δεν θυμάμαι πόσες φορές, δίκην Σέρλοκ Χολμς, προσπάθησε να υποδείξει λεπτά σημεία του εγκλήματος για να πείσει ότι δεν ερευνήθηκαν ως έπρεπε. Πως καταδεικνύουν ότι επρόκειτο για δολοφονία.
Στην πορεία των 17 χρόνων έγιναν 3 θανατικές ανακρίσεις, 2 αστυνομικές έρευνες, 2 έρευνες ποινικών ανακριτών, 8 ιατροδικαστικές εκθέσεις. Όλες εκτός από την τελευταία θανατική ανάκριση, που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, δεν αναδεικνύουν οτιδήποτε που να δικαιώνει τους ισχυρισμούς της ΜΑΝΑΣ. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε. Η κοινωνία στην πλειονότητά της, ήταν πεπεισμένη ότι ο πόλεμος της ΜΑΝΑΣ δεν θα απέδιδε οτιδήποτε ουσιαστικό. Εκείνη, όμως, επιμένει. Με ακόμη περισσότερη δύναμη ψυχής. Με πιο αναλυτικά επιχειρήματα. Με νέους δικηγόρους. Υποτιμώντας τα έξοδα. Αξία για εκείνην έχει μόνο να αποδείξει αυτό που γνώριζε με απόλυτη σιγουριά. Κάποια στιγμή πετυχαίνει κάτι σημαντικό. Να γίνει εκταφή των οστών του Θανάση και να σταλούν στο εξωτερικό. Η αρχή της τεράστιας δικαίωσης! Η παθολογοανατόμος Δήμητρα Καραγιάννη εντοπίζει σπασμένο το υοειδές οστό. Και αποφαίνεται μετά βεβαιότητας: Πρόκειται για στραγγαλισμό!
Η τραγική υπόθεση κάνει στροφή 180 μοιρών. Οι δύο ποινικοί ανακριτές που ανέλαβαν την τρίτη θανατική ανάκριση κάνουν άριστη δουλειά. Το πόρισμά τους, το οποίο αποκάλυψε στον «Φ» ο συνάδελφος Μιχάλης Χατζηβασίλης, αποφαίνεται με τον πλέον κρυστάλλινο τρόπο, χωρίς υπονοούμενα και υποσημειώσεις που να επιτρέπουν και την παραμικρή αμφιβολία: Ήταν δολοφονία! Μάλιστα, καταγράφουν την ερασιτεχνική έρευνα που είχε γίνει όταν βρέθηκε το πτώμα, με εντυπωσιακή λεπτομέρεια. Καταδεικνύουν την αμέλεια πολλών εμπλεκομένων, σε σημείο που στοιχειοθετούν ποινική ευθύνη.
Η απόλυτη δικαίωση της ΜΑΝΑΣ, που με απίστευτο σθένος, ακαταμάχητο πείσμα και αδάμαστη επιμονή πάλευε επί 17 χρόνια. Δεν είναι μόνο η επιβεβαίωση ότι το παιδί της δεν αυτοκτόνησε. Πριν και πάνω απ’ όλα, είναι το δυσθεώρητο μάθημα που έδωσε σε ολόκληρη την Πολιτεία. Σε ολόκληρη την κοινωνία. Πώς να διεκδικείς το δίκαιό σου σ’ αυτόν τον άδικο κόσμο! Το ζητούμενο είναι αν έμαθαν. Αν μάθαμε. Θα φανεί στη συνέχεια. Αν η Νομική Υπηρεσία διατάξει να καταχωρηθεί ποινική υπόθεση εναντίον όσων αμελώς εμπλέκοντο στην αρχική έρευνα και όσους επιχείρησαν να κουκουλώσουν την υπόθεση. Αν η Δικαιοσύνη τιμωρήσει όλους αυτούς, που εξαιτίας τους γλύτωσαν οι φονιάδες. Αν το κράτος μάθει πώς να διερευνά εις βάθος τα εγκλήματα.
Ό,τι και αν γίνει, ο Θανάσης δεν θα έρθει πίσω. Εσείς, όμως, κυρία Αντριάννα, θα έχετε εσαεί τον ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ τον δικό μας και της κοινωνίας! Υποκλινόμαστε στο σπουδαίο αυτό μάθημα ζωής!
