Η έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για το τεράστιο σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων ήταν κόλαφος για την Κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα δεν ήρθε να αποκαλύψει το μέγεθος του σκανδάλου. Αυτό το είχε πράξει με άριστο τρόπο η Επιτροπή Νικολάτου με το δικό της πλήρες και κρυστάλλινο πόρισμα. Η έκθεση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη ουσιαστικά ήρθε να επιβεβαιώσει τη σαθρότητα που επικράτησε σε ένα Πρόγραμμα το οποίο διαφημίστηκε σαν φιλόδοξος στυλοβάτης της οικονομίας (βρισκόταν διασωληνωμένη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας των Βρυξελλών) και εξελίχθηκε σε τρικούβερτο πάρτι για μεγαλοκαρχαρίες υπό την ανοχή και συνενοχή των ίδιων των κυβερνώντων.
Η δημοσιοποίηση της έκθεσης της Ελεγκτικής Υπηρεσίας είναι αντιληπτό ότι προκάλεσε νέο μπελά στους κυβερνώντες. Ουσιαστικά επειδή αναξέει την πιο βαθιά πληγή αυτής της διακυβέρνησης και υπενθυμίζει στην κοινωνία των πολιτών το ανεπανάληπτο «κατόρθωμα» μιας Κυβέρνησης να διασύρει σε τέτοιο βαθμό την Κυπριακή Δημοκρατία.
Πρώτος προσπάθησε ανεπιτυχώς ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος να δώσει μερικές απαντήσεις που να μπορούν να σταθούν στη βάσανο της λογικής. Στη συνέχεια, τα ηνία του εξ υπαρχής αμφιβόλου λόγω των τρανταχτών στοιχείων εγχειρήματος, ανέλαβε ο υπουργός Εσωτερικών. Φευ… Πώς να πείσεις την κοινή γνώμη με αερολογίες του τύπου «η δημοσιοποίηση είχε προεκλογικές σκοπιμότητες» ή με ακόμη γελοιοδέστερες τοποθετήσεις όπως την περιβόητη ότι θα ήθελαν διπλοκάμπινο να παίρνουν τους φακέλους των υποθέσεων στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Χθες, στη μάχη ρίχθηκε ο υπουργός Οικονομικών. Αν και ένας από τους ελάχιστους σοβαρούς που διαθέτει αυτή η Κυβέρνηση, και ο Πετρίδης βρέθηκε να αραδιάζει επιχειρήματα, που μόνο μικρά παιδιά μπορεί να πείσουν. Πάσχισε απεγνωσμένα να πείσει ότι το Πρόγραμμα έσωσε την κυπριακή οικονομία. Επιχείρησε να υποβαθμίσει το μέγεθος του σκανδάλου λέγοντας ότι «υπήρχαν κάποιες αδυναμίες που στην πορεία διορθώθηκαν» και ότι η ΕΕ κινήθηκε εναντίον της ΚΔ μόνο όταν έγιναν καταγγελίες. Ισχυρίστηκε ακόμη ότι δεν υπήρχαν παρανομίες όπως ισχυρίζεται ο Γενικός Ελεγκτής, αλλά οι Βρυξέλλες εστίασαν στο ότι το Πρόγραμμα αντίκειται στη φιλοσοφία και τις αρχές της ΕΕ. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι «είναι για τη μαζικότητα και την τιμή που κινήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση».
Είναι κατανοητή η αδυναμία των κυβερνώντων να στήσουν λογική επιχειρηματολογία. Πώς να απαντήσουν στους αριθμούς που το πόρισμα της δικής τους Επιτροπής κατέγραψε, προκαλώντας σοκ ακόμη και σε όσους γνώριζαν τη σαθρότητα, αλλά αδυνατούσαν να φανταστούν το δυσθεώρητο μέγεθος: Από τις 6.779 πολιτογραφήσεις, οι 3.609 ήταν παράνομες.
Πώς να απαντήσουν στην κορυφαία επισφράγιση του σκανδάλου, που έγινε μέσω του πορίσματος της δικής τους Επιτροπής: Τη θεσμική διαπλοκή και εξυπηρέτηση συμφερόντων οικογενειακών επιχειρήσεων των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου! Του ιδίου του Προέδρου συμπεριλαμβανομένου. Πώς να απαντήσουν στην αποκάλυψη του πορίσματος της δικής τους Επιτροπής, που τους αφαιρεί και το παραμικρό άλλοθι: Από τον Απρίλιο του 2014, η ΕΕ επικοινώνησε επανειλημμένα με το υπουργείο Εσωτερικών και υπέβαλε ξεκάθαρες εισηγήσεις προκειμένου να τροποποιηθεί το ΚΕΠ, ώστε να πολιτογραφούνται μόνο αλλοδαποί που διατηρούν γνήσιους δεσμούς με τη χώρα, γεγονός το οποίο αγνόησε η Κυβέρνηση. Η Νομική Υπηρεσία ενημέρωσε γραπτώς το υπουργείο Εσωτερικών το 2015 και το 2016 για το παράνομο της πολιτογράφησης μελών της οικογένειας των επενδυτών, εντούτοις, η Κυβέρνηση συνέχισε να παρανομεί.
Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης επανέλαβε τέλος αυτό το οποίο εκθέτει ανεπανόρθωτα την Κυβέρνηση: «Παραδεχθήκαμε τις ευθύνες μας εδώ και χρόνια!». Αν έχει ένα λόγο για τον οποίο επιμένουμε (και έχουμε υποχρέωση έναντι της λατρεμένης αλλά προδομένης μας πατρίδας να συνεχίσουμε) να στήνουμε στον τοίχο τους κυβερνώντες για αυτό το σκάνδαλο μεγατόνων, είναι ακριβώς αυτή η λεγόμενη ανάληψη ευθυνών. Επιτέλους, όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί πρέπει να το χωνέψουν. Ανάληψη ευθύνης γίνεται εμπράκτως και όχι φραστικώς. Τα σκάνδαλα συνεπάγονται παραίτηση. Μια απλή δήλωση είναι σκέτη κοροϊδία. Ιδίως σε ένα τέτοιο σκάνδαλο μεγατόνων, που επέφερε τον διασυρμό της πατρίδας μας, όλη η Κυβέρνηση, του Προέδρου πρωτοστατούντος, όφειλε να είχε παραιτηθεί την ίδια μέρα που δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα της Επιτροπής Νικολάτου.
Μια Κυβέρνηση που λειτούργησε σαν έμπορος της δεκάρας και έκανε το κράτος να φαντάζει διεθνώς σαν «κράτος μαφίας», είχε μπροστά της μονόδρομο: Παραίτηση για να καθαρίσει ο λεκές!
