Όταν παίρνεις τον λογαριασμό της ΑΗΚ, μιας από τις καλύτερες εταιρείες μας, και υπάρχει κίνδυνος να είναι λανθασμένο το ποσό που σε χρεώνουν, διερωτάσαι τι πάει καλά σε αυτό τον τόπο. Δεν φτάνει, δηλαδή, που ο λογαριασμός έτσι κι αλλιώς μπορεί να προκαλέσει καρδιακά ή εγκεφαλικά επεισόδια, μπορεί να είναι και φουσκωμένος από λάθος Υπολογισμό. Διότι, λέει, είχαν προβλήματα στο νέο σύστημα καταγραφής ένδειξης μετρητών της και χιλιάδες καταναλωτές πήραν παραφουσκωμένους λογαριασμούς.
Να μην ανησυχούν, όμως, θα διορθωθεί στον επόμενο λογαριασμό. Διότι, πού να ξέρουν εκεί στα δώματα με τους καμιά τριανταριά διευθυντές, ότι είναι χιλιάδες οι πελάτες τους, που τρώνε το μισθό τους στο πρώτο δεκαήμερο του μήνα. Και δεν μπορούν να πληρώνουν το ένα δίμηνο περισσότερα και να περιμένουν το άλλο για να πληρώσουν λιγότερα. Απλούστατα, δεν επιτρέπεται σε τέτοιους δύσκολους καιρούς να κάνουν λάθη με τα λεφτά του κόσμου.
Ήθελα νάξερα πότε διαπίστωσαν το λάθος. Διότι, ήταν τόσο εκτεταμένο που είναι αδύνατο να μην το εντόπισε κάποιος πριν στείλουν τους λογαριασμούς. Αλλά, σου λένε, δεν πειράζει στείλτε τους φουσκωμένους λανθασμένους λογαριασμούς να μην τους ξανακάνουμε από την αρχή και θα τους διορθώσουμε στους επόμενους. Αποκλείεται να σκέφτηκε κάποιος ότι οι πελάτες τους δεν είναι όλοι με λεφτά περισσευούμενα.
Τέλος πάντων. Εδώ υπάρχει ακόμα η νομενκλατούρα, η ελίτ. Όπως την παλιά κουμμουναρία, που λέει κι ο φίλος μου ο Κουλίας. Όπου στα καταστήματα του λαού υπήρχαν στα ράφια μόνο κονσέρβες αγγούρια τουρσί για να ξεγελάσει την πείνα του, αλλά η νομενκλατούρα έτρωγε αλλού. Πώς μπορούσε να καταλάβει, ας πούμε, ο Τσαουσέσκου όταν έκτιζε το παλάτι του με τους εκατοντάδες χρυσούς πολυέλαιους ότι οι Ρουμάνοι δεν είχαν να φάνε. Δεν περνούσε από το μυαλό του. Ήταν σε άλλη διάσταση.
Και στην Κύπρο, για νομενκλατούρα που ζει σε άλλη διάσταση πρέπει να μιλάμε. Εντάξει, ελεύθερη αγορά έχουμε εμείς, αλλά προσαρμοσμένη στα μέτρα των λίγων. Που δεν αντιλαμβάνονται γιατί δεν τα βγάζει πέρα ο ποπολάρος. Κατώτατος μισθός, λέει, €885 (€788 καθαρά) με την πρόσληψη και €940 μετά από έξι μήνες. Στα €940 πόσα χρόνια θα μένει ο υπάλληλος; Μπορεί και για πάντα; Τέλος πάντων. Στη Λεμεσό ένα διαμέρισμα του ενός υπνοδωματίου πάει €800 με €900 ενοίκιο. Στη Λευκωσία €500 με €600. Του ενός υπνοδωματίου σημαίνει μια τρύπα, για να κυριολεκτούμε. Αλλά, ας είναι και τρύπα. Μπορεί να ζήσει ένας νέος άνθρωπος που θα παίρνει μισθό €788 να πληρώνει ενοίκιο και ηλεκτρισμό και να τρώει κιόλας; Ή, δεν χρειάζεται να τρώει; Ας τρώει τουρσί στο κάτω – κάτω, όπως έτρωγαν οι Ρουμάνοι. Μπορεί, όμως, να κάνει οικογένεια όταν θα χρειαστεί να ενοικιάσει διαμέρισμα των δύο υπνοδωματίων και θα πληρώνει ενοίκιο €1.300 με €1.400 στη Λεμεσό ή €700 με €800 στη Λευκωσία;
Τέλος πάντων, ξαναλέω. Με την έννοια που ξεροκαταπίνεις και λες, ας το υποστούμε κι αυτό. Μέχρι να έρθει η σύνταξη να ησυχάσεις. Α, εδώ να δεις! Αν πάρεις σύνταξη στα 63 σού βάζουν πρόστιμο. Το λένε πέναλτι 12%. Σου αφαιρούν, δηλαδή, από τη σύνταξη ένα ποσοστό 12%, διότι θέλουν να σε αποτρέψουν αφού η τάση στον σύγχρονο κόσμο είναι να αυξάνεται το όριο αφυπηρέτησης αντί να μειώνεται. Θέλουν να δουλεύεις μέχρι τα 65. Ωραία. Είναι μια ευρωπαϊκή λογική.
Αλλά, πώς συμβιβάζεται αυτή η λογική με την άλλη, που λέει ότι αν συνεχίσεις να δουλεύεις μετά τα 63 και ασθενήσεις δεν δικαιούσαι το επίδομα ασθενείας όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Ανταποκρίνεσαι στην πολιτική τους να δουλεύεις μέχρι τα 65, βοηθάς έτσι και το λεηλατημένο από τις κυβερνήσεις ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αλλά δεν πρέπει να αρρωστήσεις γιατί δεν θα έχεις επίδομα ασθενείας. Κι αν δεν σε πληρώσει ο εργοδότης αφού δεν θα δουλεύεις, μένεις απένταρος. Και αν μετά τα 63 μείνεις άνεργος δεν δικαιούσαι ούτε ανεργιακό επίδομα.
Πού να καταλάβει, όμως, η νομενκλατούρα ότι υπάρχει κόσμος που πραγματικά μένει απένταρος. Αφού τα πάντα στην Κύπρο είναι στημένα για να εξυπηρετούν τους δημόσιους υπαλλήλους. Μισθοί, επιδόματα, ωράρια, συντάξεις… Ποιος να ασχοληθεί με τους ποπολάρους!
