13 νέα έργα και τρεις παράλληλες εκδηλώσεις συνθέτουν το καλεντάρι της 19ης Πλατφόρμας Χορογραφίας Κύπρου.
Έχοντας φτάσει στην τελική ευθεία για την τριήμερη γιορτή του σύγχρονου χορού, κορυφώνονται οι προετοιμασίες καλλιτεχνών και διοργανωτών. Η εμπειρία των καθιερωμένων χορογράφων, σε συνδυασμό με το κέφι και τη ζωντάνια των νέων χορογράφων, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια πραγματικά ανανεωμένη διοργάνωση που θα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των φίλων του χορού.
Εξάλλου, το εύρος των θεμάτων με τα οποία καταπιάνονται στα έργα τους οι συμμετέχοντες χορογράφοι – κοινωνικά, υπαρξιακά και προσωπικά – δημιουργούν την πεποίθηση ότι θα παρακολουθήσουμε ενδιαφέρουσες παραστάσεις που θα αναδείξουν τον πλούτο της δημιουργίας και της έμπνευσης των Κυπρίων δημιουργών, οι οποίοι ακολουθώντας τις διεθνείς τάσεις εξελίσσονται συνεχώς.
Έχοντας φτάσει στην τελική ευθεία για την τριήμερη γιορτή του σύγχρονου χορού, κορυφώνονται οι προετοιμασίες καλλιτεχνών και διοργανωτών. Η εμπειρία των καθιερωμένων χορογράφων, σε συνδυασμό με το κέφι και τη ζωντάνια των νέων χορογράφων, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια πραγματικά ανανεωμένη διοργάνωση που θα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των φίλων του χορού.
Εξάλλου, το εύρος των θεμάτων με τα οποία καταπιάνονται στα έργα τους οι συμμετέχοντες χορογράφοι – κοινωνικά, υπαρξιακά και προσωπικά – δημιουργούν την πεποίθηση ότι θα παρακολουθήσουμε ενδιαφέρουσες παραστάσεις που θα αναδείξουν τον πλούτο της δημιουργίας και της έμπνευσης των Κυπρίων δημιουργών, οι οποίοι ακολουθώντας τις διεθνείς τάσεις εξελίσσονται συνεχώς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου: Όσα θα δούμε
Την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου, μετά από ένα σύντομο άνοιγμα με προβολές στις 20:30, η αυλαία ανοίγει με τις δημιουργίες των χορογράφων: Σουζάνα Φιαλά, Νάταλυ Τσίγκη, Vision Q / Aneesha Μιχαήλ, Χάρης Κούσιος
Το Σάββατο 2/11 εμφανίζονται οι ομάδες: Χοροθέατρο Ομάδα Πέντε/ Χλόη Μελίδου, Μαρία Κασάπη, Μελίνα Σοφοκλέους, Πάνος Μαλακτός, Αμφίδρομο Χοροθέατρο/ Έλενα Χριστοδουλίδου.
Την Κυριακή 3/11 η Πλατφόρμα ολοκληρώνεται με τα έργα των ομάδων: Παναγιώτης Τοφή, Ασώματες Δυνάμεις/Ανδρομάχη Δημητριαδου Lindahl, Κωνσταντίνα Σκαλιώντα, .pelma.Lia Haraki, Λία Χαράκη (18+) και την απονομή του «Βραβείου Νέου Χορογράφου».
Την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου, μετά από ένα σύντομο άνοιγμα με προβολές στις 20:30, η αυλαία ανοίγει με τις δημιουργίες των χορογράφων: Σουζάνα Φιαλά, Νάταλυ Τσίγκη, Vision Q / Aneesha Μιχαήλ, Χάρης Κούσιος
Το Σάββατο 2/11 εμφανίζονται οι ομάδες: Χοροθέατρο Ομάδα Πέντε/ Χλόη Μελίδου, Μαρία Κασάπη, Μελίνα Σοφοκλέους, Πάνος Μαλακτός, Αμφίδρομο Χοροθέατρο/ Έλενα Χριστοδουλίδου.
Την Κυριακή 3/11 η Πλατφόρμα ολοκληρώνεται με τα έργα των ομάδων: Παναγιώτης Τοφή, Ασώματες Δυνάμεις/Ανδρομάχη Δημητριαδου Lindahl, Κωνσταντίνα Σκαλιώντα, .pelma.Lia Haraki, Λία Χαράκη (18+) και την απονομή του «Βραβείου Νέου Χορογράφου».
Αναλυτικά οι προτάσεις
Η Σουζάνα Φιαλά ανοιγεί την Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου την 1η Νοεμβρίου με την παράσταση «cold shiny screens». Μέσα από τις κρύες, λαμπερές οθόνες των συσκευών με τις οποίες είμαστε τόσο συνδεδεμένοι, η πραγματικότητα μεταμορφώνεται σε μια γκροτέσκα ευθυμία, καθώς οι χρήστες προσπαθούν να αυξάνουν τα «likes» και τη φήμη τους στα social media και όπου η «ομοιοπάθεια» εξαλείφει την ατομικότητα και την ελεύθερη βούληση.
Ακολουθεί παράσταση της Νάταλη Τσίγκη «Who Am I». Οι δυο γυναίκες κυριαρχούμενες από την ιδέα της τελειότητας, προβάλλουν μια εξωτερική, ψεύτικη εικόνα για να αποκομίσουν την απαραίτητη προσοχή, αποδοχή και αγάπη. Υιοθετούν έναν ανταγωνιστικό εαυτό, νομίζοντας πως έτσι πρέπει να είναι και πως έτσι πρέπει να κινούνται για να είναι αποδεκτές. Αυτό όμως σιγά σιγά εξασθενεί και τελικά αποδέχονται και απλά αγαπούν αυτό που υπάρχει γύρω τους και το πιο σημαντικό, αυτό που υπάρχει μέσα τους, επιτρέποντας έτσι να ανθίσει ο Πραγματικός Εαυτός τους.
Η Ανίσα Μιχαήλ παρουσιάζει το «Into the Roots». Ήρθε η στιγμή να αλλάξουμε, ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε από τα βάρη που φέρνει η ζωή. Πρώτα έρχεται ο άνεμος, φυσάει με μια δύναμη που μας αφαιρεί την αξιοπρέπειά μας. Γυμνοί πια, ελαφριοί σαν πούπουλο, χορεύουμε στη μελωδία της ζωής. Η καρδιά μας δεν έχει άλλη επιλογή παρά να μας οδηγήσει πίσω στο λίκνο της ζωής. Μόνο έτσι μπορούμε να βρούμε τη δύναμη για αναγέννηση, και με το σπαθί της αλήθειας κόβουμε τα δίκτυα του εγωισμού μας. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μέσα μας ένα κενό. Με τι θα το γεμίσουμε; Ήρθε η ώρα να αποκαλύψουμε την πνευματικότητα μας.
Ο Χάρης Κούσιος προτείνει την παράσταση «Something might happen, potentially more beautiful – The certainty of chances». Ο Κύπριος δημιουργός στο νέο του έργο για δύο χορευτές εμπνέεται από την πειραματική μουσική συνθετών της δεκαετίας του 1970, όπως ο Τζον Κέιτζ, ο Στιβ Ράιχ, ο Κορνίλιους Κάρντου, ο Τέρι Ράιλι και ο Γκάβιν Terry Riley και ο Γκάβιν Μπράιερς. Ο Κούσιος δημιούργησε ένα καθαρό κινητικό μοτίβο – μια δομημένη αλληλουχία κινήσεων, που στην επανάληψη του δίνει στους χορευτές την ελευθερία να επιλέξουν τη σχέση τους με το χώρο, το χρόνο και το ρυθμό. Οι ρωγμές αυτές στην καθαρότητα του μοτίβου δημιουργούν «τυχαίες» συναντήσεις, διαφορετικές απόπειρες επικοινωνίας δυο σωμάτων, σε πραγματικό χρόνο μπροστά στους θεατές, συνθέτοντας έτσι κάθε φορά μια νέα αφήγηση. Ο έλεγχος του τελικού αποτελέσματος μεταβιβάζεται από το δημιουργό στον ερμηνευτή, η αυστηρή δομή αποδομείται διανοίγοντας έτσι την πιθανότητα να συμβεί κάτι, κάτι πιθανώς πιο όμορφο από οτιδήποτε προαποφασισμένο.
Το Σάββατο 2 Νοεμβρίου η Πλατφόρμα ξεκινά με τη Χλόη Μελίδου/ ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ ΟΜΑΔΑ ΠΕΝΤΕ και την παράσταση «Επί των Υδάτων». Η ομάδα χρησιμοποιεί ως επεξηγηματικό κείμενο ένα απόσπασμα από την «Κόλαση» του Δάντη. Στο μεσοστράτι απάνω της ζωής μας, σε σκοτεινό πλανέθηκα ρουμάνι, τι ‘ταν ο δρόμος ο σωστός χαμένος. Αχ τί βαρύ πως ήταν να στορήσω το άγριο, δασό, σφιχτοπλεμένο δάσο που ως θυμηθώ ανανιώνεται η τρομάρα, τόσο πικρό που λίγο πιο’ ναι ο χάρος. «…» Να ξαναπώ πως μπήκα δεν κατέχω, τόσο βαρύς με πλάκωνε ύπνος τότε που της αλήθειας ξέσφαλα τη στράτα. «…» Κι όπως αυτός που, με κομμένη την ανάσα, βγαλμένος απ’το πέλαο στ’ακρογιάλι, γυρνάει και τ’άγρια τα νερά αγναντεύει, όμοια η ψυχή μου που’ φευγεν ακόμα, πισωγυρνάει να ξαναδεί το διάβα, που ζωντανό ποτέ του δεν αφήκε…” Δάντης, Θεία Κωμωδία, Κόλαση τραγούδι Ι, ( Εκδόσεις Καζατζάκη, Αθήνα 2010).
Η Μαρία Κασάπη προτείνει την παράσταση «i-human». «Ένα ζευγάρι, δύο κινητά και μία σχέση. Μια σχέση του ανθρώπου με το κινητό του και όχι του ανθρώπου με τον άνθρωπο. Πόσο ‘κοντινή’ σχέση έχεις με το κινητό σου, άραγε; Ξέρεις πότε να σταματήσεις; Έχεις λίγο κινητό στην καθημερινότητα σου ή λίγη καθημερινότητα στο κινητό σου; Αλλά πάνω από όλα να θυμάσαι ότι είναι ένα ψέμα που μπορεί να λέει αλήθεια.»
Η Μελίνα Σοφοκλέους παρουσιάζει το έργο της «Voicemail». «Αυτό το σόλο κομμάτι που παρουσιάζεται από τη χορογράφο στοχεύει να εξερευνήσει την πρόκληση της σωματικότητας που οφείλεται στην ηλικία ενός σύγχρονου χορευτή τοποθετημένου στο σώμα ενός νεαρότερου χορευτή. Εμπνευσμένη από αφηγήματα προσωπικών φωνητικών αρχείων, το έργο στοχεύει στην εδραίωση της ταυτότητας του καλλιτέχνη, ο οποίος πρόκειται να διαπραγματευτεί την ισορροπία μεταξύ του αφηρημένου, εννοιολογικού πειραματισμού και τεχνικής δεξιοτεχνίας που καθορίζει τις σημερινές ανάγκες της σύγχρονης χορευτικής σκηνής. Βαθιά ριζωμένη στη σωματική εξερεύνηση, το έργο αυτό θα ενισχυθεί από τη δουλειά της εικαστικού καλλιτέχνη Χριστίνας Παπακυριάκου, η οποία θα διαμορφώσει το χώρο με ζωντανές προβολές. O χαρακτήρας των πολυμέσων του έργου έχει στόχο να δημιουργήσει μια πλήρη αισθητική εμπειρία για το κοινό.
Ακολουθεί ο Πάνος Μαλακτός με το «Hire me, please». Η ακρόαση ως συνθήκη. Ως σωματική και ψυχολογική κατάσταση. Ως εξελικτική διαδικασία. Ως βαναυσότητα. Ως σχέση εξουσίας. Ως δήλωση. Ως εμπόδιο. Ως προαπαιτούμενο. Ως «ταξίδι». Ως ταξίδι. Ως ετυμηγορία. Ως απαξίωση της προσωπικότητας. Ως απολογισμός. Ως παιχνίδι ρόλων. Ως απόρριψη. Ως εξερεύνηση των ορίων. Ως απόλυτη διαθεσιμότητα.
Τελευταία παράσταση για τη δεύτερη μέρα είναι το «We_men» από το Αμφίδρομο Χοροθέατρο και την Έλενα Χριστοδουλίδου. Tι βλέπουμε; Τι αναγνωρίζουμε; Τι μας είπαν; Τι μας έκρυψαν; Πόσοι εαυτοί – αντρικοί και γυναικείοι χωρούν σε μια ανθρώπινη ύπαρξη; Γυναίκες – συνδυάζουν τη μια εικόνα δίπλα στην άλλη, εναλλάσσουν ταχύτητα, απρόσμενες συναντήσεις, αυθόρμητες πράξεις. Γλιστρώντας από τη μια στιγμή στην άλλη αναζητώντας το χιούμορ, γρήγορα αντανακλαστικά και χωρίς καμιά επιστροφή. Ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, η μητρότητα, η βιοτική πάλη, η κοινωνική αδικία, η μετανάστευση,η προσφυγιά, η επιβίωση, η απώλεια, η μοναξιά, η επανασύνδεση, η γαλήνη. Γυναίκες… Η Ομορφιά που φαντάζει Περιττή στον κόσμο των ανδρών: διωκόμενη, βαλλόμενη, θυματοποιημένη.
Την τελευταία μέρα παρουσιάζεται πρώτα η παράσταση του Παναγιώτη Τοφή «through me, THEM–». Ένα χορογραφικό έργο με σημείο εκκίνησης την κινησιολογική ανταπόκριση γυναικών μετά από ανοικτό κάλεσμα. Οι γυναίκες οι οποίες συμμετείχαν μοιράστηκαν μέσω σωματικής κίνησης, την προσωπική τους εμπειρία όσο αφορά την ανδρική κυριαρχία, την απώλεια και την απομόνωση, μέσω υποβολής βίντεο διάρκειας ενός λεπτού. Το κινησιολογικό υλικό το οποίο λήφθηκε, τροποποιήθηκε και στη συνέχεια ενοποιήθηκε. Το χορογραφικό έργο αποτελεί μια πρόταση πειραματισμού η οποία προκύπτει από την ειλικρινή ανάγκη του χορογράφου-ερμηνευτή να φωτίσει το σύγχρονο κοινωνικό αγώνα γυναικών, χρησιμοποιώντας το σώμα επί σκηνής ως μέσο επικοινωνίας και συνεισφοράς.
Οι Ασώματες Δυνάμεις και η Ανδρομάχη Δημητριαδου Λίνταλ παρουσιάζουν το «Duet/One». Ένας στοχασμός πάνω στην ταυτότητα, τη θηλυκότητα, τον χρόνο. Ένα σώμα κουβαλά, στηρίζει, ισορροπεί, χειραγωγεί, κατακλύζει η κατακλύζεται από ένα άλλο σώμα. Εναλλάσσοντας στιγμές ατομικότητας και δυαδικότητας τα δύο σώματα δημιουργούν έναν ανεξάρτητο οργανισμό που βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία εξέλιξης, συνάντησης και απομάκρυνσης, δημιουργώντας μία συμβίωση που ανακαλεί πρώιμες μνήμες και που μας προσκαλεί να βρούμε μια νέα κατανόηση για την επιθυμία, την ανάγκη, τη σύνδεσή μας με τον κόσμο.
Προτελευταία performance για την Κωνσταντίνα Σκαλιώντα και την παράσταση «NoFilterNeeded». Η φράση #NoFilterNeeded χρησιμοποιείται από τους χρήστες κοινωνικών μέσων δικτύωσης (facebook, instagram, twitter), για να δηλώσουν πως η φωτογραφία που δημοσιεύεται δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία, και συνεπώς η φωτογραφία παρουσιάζει την πραγματικότητα ως έχει. Τέτοια δήλωση νοιώθω πως είναι πλέον αναγκαία, εφόσον βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με εικόνες προσεκτικά επεξεργασμένες, που αλλοιώνουν την πραγματικότητα εξιδανικεύοντάς την. Τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια και ποια είναι η αλήθεια πίσω από ό,τι φαίνεται; Είναι φανερό ό,τι φαίνεται;
Η τελευταία παράσταση για τη φετινή Πλατφόρμα ανήκει στη Λία Χαράκη και το «Humping», που είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 18 ετών. Το έργο χαρακτηρίζεται ως μία «ερω-τελεστία». Τρία άτομα συναντιούνται αισθησιακά απολαμβάνοντας την ύπαρξη ο ένας του άλλου. Η χορογράφος με οδηγό το ένστικτο της αναπαραγωγής εστιάζει στα στοιχεία της οικειότητας και της φροντίδας σε μία προσπάθεια να παρουσιάσει την ανθρώπινη διάσταση της ερωτικής πράξης. Η αισθησιακή φύση του ανθρώπινου σώματος έχει παρεξηγηθεί και τύχει εκμετάλλευσης από διαφορετικές βιομηχανίες όπως η πορνογραφική, καθώς και έχει στιγματιστεί ως «βρώμικη» και απαγορευμένη από διάφορες θρησκευτικές ιδεολογίες. Το έργο υπογραμμίζει μια διαφορετική πλευρά της ανθρώπινης σεξουαλικής αλληλεπίδρασης, τονίζοντας την ευάλωτη ευαισθησία και τη φροντίδα της συνύπαρξης. Το Ηumping δίνει την ευκαιρία στους θεατές να επικεντρωθούν στην πιο ουσιαστική χρήση του ανθρώπινου σώματος καθώς επεκτείνεται για να γίνει μαζί.
Ακολουθεί παράσταση της Νάταλη Τσίγκη «Who Am I». Οι δυο γυναίκες κυριαρχούμενες από την ιδέα της τελειότητας, προβάλλουν μια εξωτερική, ψεύτικη εικόνα για να αποκομίσουν την απαραίτητη προσοχή, αποδοχή και αγάπη. Υιοθετούν έναν ανταγωνιστικό εαυτό, νομίζοντας πως έτσι πρέπει να είναι και πως έτσι πρέπει να κινούνται για να είναι αποδεκτές. Αυτό όμως σιγά σιγά εξασθενεί και τελικά αποδέχονται και απλά αγαπούν αυτό που υπάρχει γύρω τους και το πιο σημαντικό, αυτό που υπάρχει μέσα τους, επιτρέποντας έτσι να ανθίσει ο Πραγματικός Εαυτός τους.
Η Ανίσα Μιχαήλ παρουσιάζει το «Into the Roots». Ήρθε η στιγμή να αλλάξουμε, ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε από τα βάρη που φέρνει η ζωή. Πρώτα έρχεται ο άνεμος, φυσάει με μια δύναμη που μας αφαιρεί την αξιοπρέπειά μας. Γυμνοί πια, ελαφριοί σαν πούπουλο, χορεύουμε στη μελωδία της ζωής. Η καρδιά μας δεν έχει άλλη επιλογή παρά να μας οδηγήσει πίσω στο λίκνο της ζωής. Μόνο έτσι μπορούμε να βρούμε τη δύναμη για αναγέννηση, και με το σπαθί της αλήθειας κόβουμε τα δίκτυα του εγωισμού μας. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μέσα μας ένα κενό. Με τι θα το γεμίσουμε; Ήρθε η ώρα να αποκαλύψουμε την πνευματικότητα μας.
Ο Χάρης Κούσιος προτείνει την παράσταση «Something might happen, potentially more beautiful – The certainty of chances». Ο Κύπριος δημιουργός στο νέο του έργο για δύο χορευτές εμπνέεται από την πειραματική μουσική συνθετών της δεκαετίας του 1970, όπως ο Τζον Κέιτζ, ο Στιβ Ράιχ, ο Κορνίλιους Κάρντου, ο Τέρι Ράιλι και ο Γκάβιν Terry Riley και ο Γκάβιν Μπράιερς. Ο Κούσιος δημιούργησε ένα καθαρό κινητικό μοτίβο – μια δομημένη αλληλουχία κινήσεων, που στην επανάληψη του δίνει στους χορευτές την ελευθερία να επιλέξουν τη σχέση τους με το χώρο, το χρόνο και το ρυθμό. Οι ρωγμές αυτές στην καθαρότητα του μοτίβου δημιουργούν «τυχαίες» συναντήσεις, διαφορετικές απόπειρες επικοινωνίας δυο σωμάτων, σε πραγματικό χρόνο μπροστά στους θεατές, συνθέτοντας έτσι κάθε φορά μια νέα αφήγηση. Ο έλεγχος του τελικού αποτελέσματος μεταβιβάζεται από το δημιουργό στον ερμηνευτή, η αυστηρή δομή αποδομείται διανοίγοντας έτσι την πιθανότητα να συμβεί κάτι, κάτι πιθανώς πιο όμορφο από οτιδήποτε προαποφασισμένο.
Το Σάββατο 2 Νοεμβρίου η Πλατφόρμα ξεκινά με τη Χλόη Μελίδου/ ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ ΟΜΑΔΑ ΠΕΝΤΕ και την παράσταση «Επί των Υδάτων». Η ομάδα χρησιμοποιεί ως επεξηγηματικό κείμενο ένα απόσπασμα από την «Κόλαση» του Δάντη. Στο μεσοστράτι απάνω της ζωής μας, σε σκοτεινό πλανέθηκα ρουμάνι, τι ‘ταν ο δρόμος ο σωστός χαμένος. Αχ τί βαρύ πως ήταν να στορήσω το άγριο, δασό, σφιχτοπλεμένο δάσο που ως θυμηθώ ανανιώνεται η τρομάρα, τόσο πικρό που λίγο πιο’ ναι ο χάρος. «…» Να ξαναπώ πως μπήκα δεν κατέχω, τόσο βαρύς με πλάκωνε ύπνος τότε που της αλήθειας ξέσφαλα τη στράτα. «…» Κι όπως αυτός που, με κομμένη την ανάσα, βγαλμένος απ’το πέλαο στ’ακρογιάλι, γυρνάει και τ’άγρια τα νερά αγναντεύει, όμοια η ψυχή μου που’ φευγεν ακόμα, πισωγυρνάει να ξαναδεί το διάβα, που ζωντανό ποτέ του δεν αφήκε…” Δάντης, Θεία Κωμωδία, Κόλαση τραγούδι Ι, ( Εκδόσεις Καζατζάκη, Αθήνα 2010).
Η Μαρία Κασάπη προτείνει την παράσταση «i-human». «Ένα ζευγάρι, δύο κινητά και μία σχέση. Μια σχέση του ανθρώπου με το κινητό του και όχι του ανθρώπου με τον άνθρωπο. Πόσο ‘κοντινή’ σχέση έχεις με το κινητό σου, άραγε; Ξέρεις πότε να σταματήσεις; Έχεις λίγο κινητό στην καθημερινότητα σου ή λίγη καθημερινότητα στο κινητό σου; Αλλά πάνω από όλα να θυμάσαι ότι είναι ένα ψέμα που μπορεί να λέει αλήθεια.»
Η Μελίνα Σοφοκλέους παρουσιάζει το έργο της «Voicemail». «Αυτό το σόλο κομμάτι που παρουσιάζεται από τη χορογράφο στοχεύει να εξερευνήσει την πρόκληση της σωματικότητας που οφείλεται στην ηλικία ενός σύγχρονου χορευτή τοποθετημένου στο σώμα ενός νεαρότερου χορευτή. Εμπνευσμένη από αφηγήματα προσωπικών φωνητικών αρχείων, το έργο στοχεύει στην εδραίωση της ταυτότητας του καλλιτέχνη, ο οποίος πρόκειται να διαπραγματευτεί την ισορροπία μεταξύ του αφηρημένου, εννοιολογικού πειραματισμού και τεχνικής δεξιοτεχνίας που καθορίζει τις σημερινές ανάγκες της σύγχρονης χορευτικής σκηνής. Βαθιά ριζωμένη στη σωματική εξερεύνηση, το έργο αυτό θα ενισχυθεί από τη δουλειά της εικαστικού καλλιτέχνη Χριστίνας Παπακυριάκου, η οποία θα διαμορφώσει το χώρο με ζωντανές προβολές. O χαρακτήρας των πολυμέσων του έργου έχει στόχο να δημιουργήσει μια πλήρη αισθητική εμπειρία για το κοινό.
Ακολουθεί ο Πάνος Μαλακτός με το «Hire me, please». Η ακρόαση ως συνθήκη. Ως σωματική και ψυχολογική κατάσταση. Ως εξελικτική διαδικασία. Ως βαναυσότητα. Ως σχέση εξουσίας. Ως δήλωση. Ως εμπόδιο. Ως προαπαιτούμενο. Ως «ταξίδι». Ως ταξίδι. Ως ετυμηγορία. Ως απαξίωση της προσωπικότητας. Ως απολογισμός. Ως παιχνίδι ρόλων. Ως απόρριψη. Ως εξερεύνηση των ορίων. Ως απόλυτη διαθεσιμότητα.
Τελευταία παράσταση για τη δεύτερη μέρα είναι το «We_men» από το Αμφίδρομο Χοροθέατρο και την Έλενα Χριστοδουλίδου. Tι βλέπουμε; Τι αναγνωρίζουμε; Τι μας είπαν; Τι μας έκρυψαν; Πόσοι εαυτοί – αντρικοί και γυναικείοι χωρούν σε μια ανθρώπινη ύπαρξη; Γυναίκες – συνδυάζουν τη μια εικόνα δίπλα στην άλλη, εναλλάσσουν ταχύτητα, απρόσμενες συναντήσεις, αυθόρμητες πράξεις. Γλιστρώντας από τη μια στιγμή στην άλλη αναζητώντας το χιούμορ, γρήγορα αντανακλαστικά και χωρίς καμιά επιστροφή. Ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, η μητρότητα, η βιοτική πάλη, η κοινωνική αδικία, η μετανάστευση,η προσφυγιά, η επιβίωση, η απώλεια, η μοναξιά, η επανασύνδεση, η γαλήνη. Γυναίκες… Η Ομορφιά που φαντάζει Περιττή στον κόσμο των ανδρών: διωκόμενη, βαλλόμενη, θυματοποιημένη.
Την τελευταία μέρα παρουσιάζεται πρώτα η παράσταση του Παναγιώτη Τοφή «through me, THEM–». Ένα χορογραφικό έργο με σημείο εκκίνησης την κινησιολογική ανταπόκριση γυναικών μετά από ανοικτό κάλεσμα. Οι γυναίκες οι οποίες συμμετείχαν μοιράστηκαν μέσω σωματικής κίνησης, την προσωπική τους εμπειρία όσο αφορά την ανδρική κυριαρχία, την απώλεια και την απομόνωση, μέσω υποβολής βίντεο διάρκειας ενός λεπτού. Το κινησιολογικό υλικό το οποίο λήφθηκε, τροποποιήθηκε και στη συνέχεια ενοποιήθηκε. Το χορογραφικό έργο αποτελεί μια πρόταση πειραματισμού η οποία προκύπτει από την ειλικρινή ανάγκη του χορογράφου-ερμηνευτή να φωτίσει το σύγχρονο κοινωνικό αγώνα γυναικών, χρησιμοποιώντας το σώμα επί σκηνής ως μέσο επικοινωνίας και συνεισφοράς.
Οι Ασώματες Δυνάμεις και η Ανδρομάχη Δημητριαδου Λίνταλ παρουσιάζουν το «Duet/One». Ένας στοχασμός πάνω στην ταυτότητα, τη θηλυκότητα, τον χρόνο. Ένα σώμα κουβαλά, στηρίζει, ισορροπεί, χειραγωγεί, κατακλύζει η κατακλύζεται από ένα άλλο σώμα. Εναλλάσσοντας στιγμές ατομικότητας και δυαδικότητας τα δύο σώματα δημιουργούν έναν ανεξάρτητο οργανισμό που βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία εξέλιξης, συνάντησης και απομάκρυνσης, δημιουργώντας μία συμβίωση που ανακαλεί πρώιμες μνήμες και που μας προσκαλεί να βρούμε μια νέα κατανόηση για την επιθυμία, την ανάγκη, τη σύνδεσή μας με τον κόσμο.
Προτελευταία performance για την Κωνσταντίνα Σκαλιώντα και την παράσταση «NoFilterNeeded». Η φράση #NoFilterNeeded χρησιμοποιείται από τους χρήστες κοινωνικών μέσων δικτύωσης (facebook, instagram, twitter), για να δηλώσουν πως η φωτογραφία που δημοσιεύεται δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία, και συνεπώς η φωτογραφία παρουσιάζει την πραγματικότητα ως έχει. Τέτοια δήλωση νοιώθω πως είναι πλέον αναγκαία, εφόσον βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με εικόνες προσεκτικά επεξεργασμένες, που αλλοιώνουν την πραγματικότητα εξιδανικεύοντάς την. Τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια και ποια είναι η αλήθεια πίσω από ό,τι φαίνεται; Είναι φανερό ό,τι φαίνεται;
Η τελευταία παράσταση για τη φετινή Πλατφόρμα ανήκει στη Λία Χαράκη και το «Humping», που είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 18 ετών. Το έργο χαρακτηρίζεται ως μία «ερω-τελεστία». Τρία άτομα συναντιούνται αισθησιακά απολαμβάνοντας την ύπαρξη ο ένας του άλλου. Η χορογράφος με οδηγό το ένστικτο της αναπαραγωγής εστιάζει στα στοιχεία της οικειότητας και της φροντίδας σε μία προσπάθεια να παρουσιάσει την ανθρώπινη διάσταση της ερωτικής πράξης. Η αισθησιακή φύση του ανθρώπινου σώματος έχει παρεξηγηθεί και τύχει εκμετάλλευσης από διαφορετικές βιομηχανίες όπως η πορνογραφική, καθώς και έχει στιγματιστεί ως «βρώμικη» και απαγορευμένη από διάφορες θρησκευτικές ιδεολογίες. Το έργο υπογραμμίζει μια διαφορετική πλευρά της ανθρώπινης σεξουαλικής αλληλεπίδρασης, τονίζοντας την ευάλωτη ευαισθησία και τη φροντίδα της συνύπαρξης. Το Ηumping δίνει την ευκαιρία στους θεατές να επικεντρωθούν στην πιο ουσιαστική χρήση του ανθρώπινου σώματος καθώς επεκτείνεται για να γίνει μαζί.
Όπως κάθε χρόνο το κεντρικό πρόγραμμα παραστάσεων πλαισιώνουν και εμπλουτίζουν παράλληλες εκδηλώσεις τις οποίες διοργανώνει η Στέγη Χορού Λεμεσού κάτω από τον τίτλο Dance Throughout the Year.
Πρόγραμμα Παράλληλων Εκδηλώσεων
1–3.11 Βίντεο@OθόνηΡιάλτο (20:00–20:30) Ιδέα/ Χορογραφία:Άντρια Μιχαηλίδου
2.11 @ Στέγη Χορού Λεμεσού 19:30 Ομάδα Εν δράσει, Εύη Δημητρίου
3.11 Κυριακή @ Sousou Bar 22:30 Πάρτι λήξης
Μουσική: Chris Cara www.soundscape-studios.com
Πρόγραμμα Παράλληλων Εκδηλώσεων
1–3.11 Βίντεο@OθόνηΡιάλτο (20:00–20:30) Ιδέα/ Χορογραφία:Άντρια Μιχαηλίδου
2.11 @ Στέγη Χορού Λεμεσού 19:30 Ομάδα Εν δράσει, Εύη Δημητρίου
3.11 Κυριακή @ Sousou Bar 22:30 Πάρτι λήξης
Μουσική: Chris Cara www.soundscape-studios.com
Χορηγοί Επικοινωνίας: O Φιλελεύθερος, Φιλgood, Active 107,4
