Λίγα λόγια από τον Πρόδρομο Αντωνάκη, από το Φρέναρος, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του πρώην υπουργού Άμυνας.
Στις 21 του Σεπτέμβρη κλείνουν τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του Κώστα Παπακώστα, πρώην υπουργού Άμυνας, βουλευτή, υπαρχηγού της Αστυνομίας, αξιωματικού του Εφεδρικού Σώματος και της Εθνικής Φρουράς και αγωνιστή της ΕΟΚΑ. Δεν έχω καμία συγγένεια ή σχέση με τον μεταστάντα απλά έτυχε να είμαι μελετητής της ιστορίας της Κύπρου σε βάθος, μέσα από διάφορες πηγές και είδα την πολλαπλή προσφορά του στον τόπο μας. Για τον λόγο αυτό θέλω να απευθύνω φόρο τιμής σ’ αυτόν γράφοντας λίγα λόγια.
Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα το 1939 από γονείς γεωργο-κτηνοτρόφους. Στα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ με πολλαπλή προσφορά και δράση. Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του κυπριακού στρατού, στον αγώνα κατά των τουρκικών επιβουλών, την περίοδο των διακοινοτικών συγκρούσεων το 1963 – 1964 με ιδιαίτερη δράση στην περιοχή Ομορφίτας. Στη συνέχεια προσέφερε από διάφορες θέσεις στην Εθνική Φρουρά κερδίζοντας με την ευθύτητα χαρακτήρα, την τιμιότητα κα την εργατικότητά του την εκτίμηση των συνεργατών του. Το 1973 μεταπήδησε, με επιθυμία του Εθνάρχη Μακαρίου, στο Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας που ιδρύθηκε με σκοπό να πατάξει τις παράνομες ενέργειες της ΕΟΚΑ Β. Η δράση του για προάσπιση της Δημοκρατίας και μετέπειτα η αντίστασή του κατά του πραξικοπήματος τον κάνουν έναν από τους πρώτους στόχους των χουντικών και των εδώ συνεργατών τους, οι οποίοι τον συλλαμβάνουν και τον βασανίζουν. Στις 20 Ιουλίου, με την έναρξη της τουρκικής εισβολής, ελευθερώνεται από τους πραξικοπηματίες και μεταβαίνει στον Πενταδάκτυλο για αντίσταση κατά του Τούρκου εισβολέα. Η προσφορά του την περίοδο εκείνη, παρά τα πενιχρά μέσα που είχε ο λόχος του, υπήρξε σημαντική σύμφωνα και με στρατιώτες που τον έζησαν από κοντά. Έφυγε από τους τελευταίους από το μέτωπο και αφού προηγουμένως, σύμφωνα με μαρτυρίες, βοήθησε στο να σωθούν εκατοντάδες εθνοφρουροί οι οποίοι έχασαν τις μονάδες τους στον πανικό που επικρατούσε και περιπλανούνταν χωρίς ηγεσία στην περιοχή Λευκονοίκου – Πενταδακτύλου, ενώ τα τουρκικά άρματα προήλαυναν στον νέο δρόμο Λευκωσίας – Αμμοχώστου.
Από τη θέση του στην Αστυνομία εργάστηκε ακούραστα και βοήθησε στην επίλυση οργανωτικών και διοικητικών θεμάτων ενώ ίδρυσε και τη ΜΜΑΔ. Έφθασε στη θέση του υπαρχηγού αλλά αποχώρησε για να ενταχθεί στη Βουλή ως μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις το 1996. Το 2008, με την εκλογή του Δ. Χριστόφια στην Προεδρία, μεταπήδησε από τη Βουλή στο Υπουργείο Άμυνας, θέση στην οποία παρέμεινε εργαζόμενος σκληρά για το καλό του τόπου μέχρι την καταραμένη μέρα της φονικής έκρηξης στο Μαρί όπου αποχώρησε για λόγους πολιτικής ευθιξίας. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση για τα τραγικά γεγονότα, αφού κάποιοι πολιτικοί αλλά και οι αρμόδιοι στρατιωτικοί φρόντισαν επιμελώς να του φορτώσουν το «έγκλημα εξ αμελείας» που έγινε στο Μαρί για να γλυτώσουν οι ίδιοι τις θέσεις και τα αξιώματά τους. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια στο νοσοκομείο/φυλακή λόγω της βαριά κλονισμένης υγείας του. Ζητήθηκε χάρη λόγω των πολλαπλών προβλημάτων υγείας, ακόμα και με παρέμβαση των θεράποντων ιατρών του που προειδοποιούσαν για το επερχόμενο τέλος, αλλά η Δικαιοσύνη δεν συγκινήθηκε.
Ο μεταστάς υπήρξε ένας τίμιος αγωνιστής, έδωσε σε όλους μαθήματα ανθρωπιάς και είχε μεγάλη προσφορά στον τόπο μας. Αδικήθηκε κατάφωρα στα τελευταία στάδια της ζωής του, αφού φορτώθηκε εξολοκλήρου ευθύνες άλλων που πριν την έκρηξη μιλούσαν μεταξύ άλλων και «για αθώο φορτίο πυρίτιδος που δεν εκρήγνυται». Η αδράνεια, η άγνοια, η αναποφασιστικότητα και η αναξιοκρατία οδήγησαν στην τραγωδία του Μαρί που σήμανε και το τέλος της πορείας του Κώστα Παπακώστα στην Κυπριακή ιστορία.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Στις 21 του Σεπτέμβρη κλείνουν τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του Κώστα Παπακώστα, πρώην υπουργού Άμυνας, βουλευτή, υπαρχηγού της Αστυνομίας, αξιωματικού του Εφεδρικού Σώματος και της Εθνικής Φρουράς και αγωνιστή της ΕΟΚΑ. Δεν έχω καμία συγγένεια ή σχέση με τον μεταστάντα απλά έτυχε να είμαι μελετητής της ιστορίας της Κύπρου σε βάθος, μέσα από διάφορες πηγές και είδα την πολλαπλή προσφορά του στον τόπο μας. Για τον λόγο αυτό θέλω να απευθύνω φόρο τιμής σ’ αυτόν γράφοντας λίγα λόγια.
Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα το 1939 από γονείς γεωργο-κτηνοτρόφους. Στα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ με πολλαπλή προσφορά και δράση. Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του κυπριακού στρατού, στον αγώνα κατά των τουρκικών επιβουλών, την περίοδο των διακοινοτικών συγκρούσεων το 1963 – 1964 με ιδιαίτερη δράση στην περιοχή Ομορφίτας. Στη συνέχεια προσέφερε από διάφορες θέσεις στην Εθνική Φρουρά κερδίζοντας με την ευθύτητα χαρακτήρα, την τιμιότητα κα την εργατικότητά του την εκτίμηση των συνεργατών του. Το 1973 μεταπήδησε, με επιθυμία του Εθνάρχη Μακαρίου, στο Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας που ιδρύθηκε με σκοπό να πατάξει τις παράνομες ενέργειες της ΕΟΚΑ Β. Η δράση του για προάσπιση της Δημοκρατίας και μετέπειτα η αντίστασή του κατά του πραξικοπήματος τον κάνουν έναν από τους πρώτους στόχους των χουντικών και των εδώ συνεργατών τους, οι οποίοι τον συλλαμβάνουν και τον βασανίζουν. Στις 20 Ιουλίου, με την έναρξη της τουρκικής εισβολής, ελευθερώνεται από τους πραξικοπηματίες και μεταβαίνει στον Πενταδάκτυλο για αντίσταση κατά του Τούρκου εισβολέα. Η προσφορά του την περίοδο εκείνη, παρά τα πενιχρά μέσα που είχε ο λόχος του, υπήρξε σημαντική σύμφωνα και με στρατιώτες που τον έζησαν από κοντά. Έφυγε από τους τελευταίους από το μέτωπο και αφού προηγουμένως, σύμφωνα με μαρτυρίες, βοήθησε στο να σωθούν εκατοντάδες εθνοφρουροί οι οποίοι έχασαν τις μονάδες τους στον πανικό που επικρατούσε και περιπλανούνταν χωρίς ηγεσία στην περιοχή Λευκονοίκου – Πενταδακτύλου, ενώ τα τουρκικά άρματα προήλαυναν στον νέο δρόμο Λευκωσίας – Αμμοχώστου.
Από τη θέση του στην Αστυνομία εργάστηκε ακούραστα και βοήθησε στην επίλυση οργανωτικών και διοικητικών θεμάτων ενώ ίδρυσε και τη ΜΜΑΔ. Έφθασε στη θέση του υπαρχηγού αλλά αποχώρησε για να ενταχθεί στη Βουλή ως μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις το 1996. Το 2008, με την εκλογή του Δ. Χριστόφια στην Προεδρία, μεταπήδησε από τη Βουλή στο Υπουργείο Άμυνας, θέση στην οποία παρέμεινε εργαζόμενος σκληρά για το καλό του τόπου μέχρι την καταραμένη μέρα της φονικής έκρηξης στο Μαρί όπου αποχώρησε για λόγους πολιτικής ευθιξίας. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση για τα τραγικά γεγονότα, αφού κάποιοι πολιτικοί αλλά και οι αρμόδιοι στρατιωτικοί φρόντισαν επιμελώς να του φορτώσουν το «έγκλημα εξ αμελείας» που έγινε στο Μαρί για να γλυτώσουν οι ίδιοι τις θέσεις και τα αξιώματά τους. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια στο νοσοκομείο/φυλακή λόγω της βαριά κλονισμένης υγείας του. Ζητήθηκε χάρη λόγω των πολλαπλών προβλημάτων υγείας, ακόμα και με παρέμβαση των θεράποντων ιατρών του που προειδοποιούσαν για το επερχόμενο τέλος, αλλά η Δικαιοσύνη δεν συγκινήθηκε.
Ο μεταστάς υπήρξε ένας τίμιος αγωνιστής, έδωσε σε όλους μαθήματα ανθρωπιάς και είχε μεγάλη προσφορά στον τόπο μας. Αδικήθηκε κατάφωρα στα τελευταία στάδια της ζωής του, αφού φορτώθηκε εξολοκλήρου ευθύνες άλλων που πριν την έκρηξη μιλούσαν μεταξύ άλλων και «για αθώο φορτίο πυρίτιδος που δεν εκρήγνυται». Η αδράνεια, η άγνοια, η αναποφασιστικότητα και η αναξιοκρατία οδήγησαν στην τραγωδία του Μαρί που σήμανε και το τέλος της πορείας του Κώστα Παπακώστα στην Κυπριακή ιστορία.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
