Τον περασμένο Μάρτιο, σε μια από τις εσωκομματικές προεκλογικές φιέστες του Αβέρωφ Νεοφύτου, ο Νίκος Αναστασιάδης είπε κατά λέξη «ζητούν κάποιοι την αλλαγή» και διερωτήθηκε «τι θέλουν να αλλάξουν;».

Οι δυο υποψήφιοι του ΔΗΣΥ, ο επίσημος (Αβέρωφ Νεοφύτου) και ο ανεπίσημος (Νίκος Χριστοδουλίδης), προφανώς δεν θέλουν να αλλάξουν πολλά πράγματα από τη στιγμή που και οι ίδιοι ξεκαθάρισαν ότι θεωρούν τους εαυτούς τους συνεχιστές της δεκαετίας Αναστασιάδη. Τίμια η παραδοχή τους, καθότι δεν απαρνήθηκαν τη φιλοσοφία που πρεσβεύουν και το ιδεολογικό τους στίγμα, που δεν διαφέρει από τον νυν Πρόεδρο. Άρα εμείς, ο λαός, είναι ξεκάθαρο ότι καλούμαστε να ψηφίσουμε αν θέλουμε να συνεχιστεί η δεκαετία Αναστασιάδη μέσω Νεοφύτου-Χριστοδουλίδη ή προτιμούμε κάτι άλλο.

Θέλουμε λοιπόν να αλλάξουμε κάτι και αν ναι, τι είναι αυτό; 

Η απάντηση στο ερώτημα του Ν. Αναστασιάδη είναι ότι θέλουμε πολλά να αλλάξουμε αλλά πρώτα και κύρια θέλουμε να αλλάξει η φιλοσοφία με την οποία κυβερνάται η χώρα. 

Τι εννοούμε με αυτό; Οι υποψήφιοι του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ-Χριστοδουλίδης, λένε ότι πρεσβεύουν τον κοινωνικό φιλελευθερισμό (Αβέρωφ Νεοφύτου, διάσκεψη Τύπου 21 Ιουνίου 2022: «εμείς είμαστε του κοινωνικού φιλελευθερισμού», Νίκος Χριστοδουλίδης σε δηλώσεις μετά τη συνάντηση με την ηγεσία της ΠΕΟ στις 22 Ιουνίου 2022: «…μέσα από το δικό μας ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο του κοινωνικού φιλελευθερισμού…»). Σε διάφορα λεξικά ο λεγόμενος κοινωνικός φιλελευθερισμός καταγράφεται ως συνώνυμο του «σοσιαλφιλελευθερισμού» ή του «αριστερού φιλελευθερισμού». Εύηχος λοιπόν ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» ό,τι και αν σημαίνει αλλά επί της ουσίας αυτό που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Για να μην ανοίξουμε όμως το μνήμα του Αγίου Νεοφύτου, θα αποφύγουμε την ανάλυση της ταμπέλας, αφενός γιατί δεν νοιάζει τον λαό και αφετέρου για να αποδείξουμε ότι άλλο είναι οι δηλώσεις αυτοπροσδιορισμού και άλλο είναι η ουσία. 

Πρώτα και κύρια, πρέπει να δούμε τον τρόπο που αντιμετώπισε τις μεγάλες κρίσεις η κυβέρνηση. Είχαμε τρεις σοβαρές κρίσεις την τελευταία δεκαετία, την οικονομική, την υγειονομική και την πρόσφατη του πολέμου στην Ουκρανία, οι οποίες σήμερα συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν η μια με την άλλη. Στην πρώτη, η κυβέρνηση ενέδωσε στις πιέσεις και παραινέσεις των «φίλων» για το κούρεμα και διάλυσε το τραπεζικό σύστημα με ένα «βίαιο» τρόπο, που βύθισε ολόκληρη την χώρα στην ανεργία, τη φτώχεια και την αβεβαιότητα. Ό,τι απέμεινε από το 2013 διαλύθηκε στην πορεία υπό τη μορφή της σαλαμοποίησης, π.χ. η παραχώρηση του Συνεργατισμού και των περιουσιακών του στοιχείων στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Σήμερα, το τραπεζικό σύστημα ανήκει σε μια δράκα ανθρώπων που συμπεριφέρονται στον λαό απάνθρωπα (έκλεισαν τα υποκαταστήματα στην ύπαιθρο, δεν δίνουν δάνεια, χρεώνουν και το σάλιο που σπαταλούν για να απαντούν τα τηλέφωνα κ.α.) ενώ τα κόκκινα δάνεια πέρασαν στα χέρια των αρπακτικών, που κερδοσκοπούν ξεσπιτώνοντας κόσμο. Σε αυτή την πορεία είχαμε και σκάνδαλα μεγατόνων, όπως την εκροή καταθέσεων από συγγενείς και φίλους, την παραχώρηση του Συνεργατισμού με διαδικασίες εξπρές, την παράδοση των υποκαταστημάτων κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα έναντι πινακίου φακής και πολλά άλλα.

Στη δεύτερη κρίση, του κορωνοϊού, θυμόμαστε χαρακτηριστικά τα αντιφατικά μέτρα που λαμβάνονταν κατά περιόδους και είχαν έντονο το στίγμα της εξυπηρέτησης συμφερόντων και διατήρησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, ανακοινωνόταν το άνοιγμα των πολυκαταστημάτων την ώρα που παρατήνετο η αναστολή λειτουργίας των θεάτρων. 

 

Ακρίβεια και πληθωρισμός

Στην πρόσφατη κρίση, του πολέμου στην Ουκρανία, η οποία συνδυάζεται με την ακρίβεια, που ξεκίνησε πολύ πριν την εισβολή της Ρωσίας, και τον πληθωρισμό, και πάλι η κυβέρνηση δίνει έμφαση στην διατήρηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και αρνείται να λάβει μέτρα που επηρεάζουν τις επιχειρήσεις ή και μέτρα υπέρ των εργαζομένων (ανατροφοδοτούν τον πληθωρισμό (!), λένε οι κυβερνώντες). Είναι πασίγνωστο σε όλους μας ότι στην Κύπρο υπάρχει αισχροκέρδεια και καρτέλ που καθορίζουν τις τιμές, εκτινάσσοντας τις τιμές στα ύψη. Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης; Ακόμα και σήμερα που τα καύσιμα έσπασαν το φράγμα των δύο ευρώ, αρνούνται με διάφορες αιτιάσεις να βάλουν πλαφόν στις τιμές. 

 

Όπως κι αν αυτοαποκαλεστούν…

Θα πουν κάποιοι ότι π.χ. η κυβέρνηση έδωσε εφάπαξ «τσεκούθκια» (κατά τη δική τους ορολογία, προ «άνοιξης» εποχή) για αντιμετώπιση της ακρίβειας. Θα πουν κάποιοι ότι φρόντισαν κατά την περίοδο των περιοριστικών μέτρων να μην απολυθεί κόσμος στις επιχειρήσεις που λάμβαναν κρατική στήριξη και διάφορα άλλα. Επί της ουσίας, τα όποια μέτρα στήριξης των εργαζομένων κερδήθηκαν μέσα από αγώνα και παρεμβάσεις, ενώ είναι πολύ καλά γνωστό ότι η κυβέρνηση επιχείρησε ουκ ολίγες φορές να περικόψει δικαιώματα των εργαζομένων π.χ. την ΑΤΑ (βλ. πρόσφατες δηλώσεις υπουργού Οικονομικών), ενώ εφάρμοσε και απαράδεκτες μορφές απασχόλησης όπως η αγορά υπηρεσιών περικόπτοντας μισθούς και ωφελήματα. Όσον αφορά τις εφάπαξ χορηγίες, είναι ξεκάθαρο ότι δίνονται για επικοινωνιακούς λόγους και λειτουργούν ως παυσίπονο, μπροστά σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο λαός.

Εν ολίγοις, είτε κοινωνικοφιλελεύθεροι αυτοαποκαλεστούν, είτε νεοφιλελεύθεροι, είτε νεοκομουνιστές, η ουσία είναι ότι η έγνοια τους δεν είναι ο λαός αλλά τα κέρδη μιας μικρής μερίδας ανθρώπων. Είναι η φιλοσοφία, η ιδεολογία τους ότι δεν θέλουν να παρεμβαίνουν στην ελεύθερη αγορά και ότι ένα αόρατο χέρι θα αποκαθιστά πάντοτε την τάξη, προς όφελος των λίγων και όχι των πολλών.

Αυτό θέλουμε να αλλάξουμε!

 

* Υπεύθυνος Επικοινωνίας ΠΕΟ