Το Δικαστήριο μόλις αποφάνθηκε πως ένας μητροπολίτης παρενόχλησε σεξουαλικά ένα ορφανό κορίτσι που του κτύπησε την πόρτα ζητώντας βοήθεια. Και δεν ήταν απλά μια παρόρμηση, από αυτές που εισχωρεί ο δαίμονας στο νου και δεν σε αφήνει να σκεφτείς με ψυχραιμία. Ήταν μια μεθοδευμένη ενέργεια, σε χρονικό διάστημα αρκετό ώστε κάποιος να επανέρθει στη λογική.
Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας και Γενικός Εισαγγελέας βρίσκονται υπό αμφισβήτηση, όχι μόνο για τον τρόπο που χειρίστηκαν κάποιες υποθέσεις, αλλά και για την προηγούμενη τους δράση ως ιδιώτες η οποία μπορεί να εμπλέκεται (και να περιπλέκεται) με την τωρινή.
Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι διαρκώς υπό αμφισβήτηση. Από την πρώτη στιγμή ουσιαστικά που ανέλαβε Πρόεδρος με την εξαγωγή χρημάτων από συγγενικά του πρόσωπα για να γλυτώσουν το «κούρεμα». Στη συνέχεια, υπήρξε ένα γαϊτανάκι από φήμες, γεγονότα, παραδοχές και διαψεύσεις. Εντούτοις, διεκπεραίωσε δύο θητείες κερδίζοντας την ψήφο του λαού (κι ίσως να κέρδισε και τρίτη λένε κάποιοι).
Το ποδόσφαιρο μοιάζει, με τα όσα ακούγονται, βιτρίνα για τον υπόκοσμο. Εις γνώση πολλών, με διεθνή κάλυψη και επικίνδυνες διαστάσεις.
Η Βουλή είναι στην καλύτερη περίπτωση τσίρκο. Στη χειρότερη, είναι ένας οίκος ανοχής που ανέχεται ό,τι πιο βδελυρό μπορεί να υπάρξει σε πλάσμα.
Η λέξη διαφθορά είναι στην ημερησία διάταξη των συζητήσεων και των ειδήσεων. Μπορεί να αρχίζει από πολύ ψηλά και σαν παραφυάδα να διακλαδώνεται σχεδόν παντού, σε όλους τους τομείς. Ακούς για ένα θανατηφόρο που συνέβη το 2012 και παρ’ όλο που υπήρχαν τουλάχιστον επτά άτομα στην σκηνή, δεν έχει προκύψει κανένα στοιχείο για τον/την οδηγό που το προκάλεσε. Το συμβάν συζητείτο σε διάφορα μέρη σαν αστικός μύθος μέχρι που πλέον συζητείται παντού, αλλά η Αστυνομία νίπτει τα χείρας καλώντας όποιον έχει στοιχεία να τα καταθέσει προς διευκόλυνση του αστυνομικού έργου.
Μια μάνα προσπαθούσε για 17 χρόνια να πείσει πως ο γιος της δεν αυτοκτόνησε αλλά δολοφονήθηκε. Κι αφού αποδείχτηκε, προσπαθεί πλέον να αποκαλύψει τους δολοφόνους. Ποιοι είναι, ποιος τους συγκαλύπτει, γιατί;
Αν και ως πολίτης προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως όλα αυτά, αν και πολύ σημαντικά, δεν αφορούν παρά μόνο μια μικρή ομάδα ανθρώπων, η σήψη αγγίζει σιγά – σιγά τα πάντα σε σημείο που βραχυκυκλώνονται όλα. Είμαστε τώρα σε ένα σημείο που έχουν πέσει τα πέπλα και φάνηκε τι υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα ή τα πολλά που συσσωρεύονται θα οδηγήσουν για άλλη μια φορά σε παραγραφή; Όλο αυτό το ξεσκέπασμα βοηθά σε κάποιου είδους αφύπνιση ή σε αδιέξοδο; Φτάσαμε στο μη παρέκει ή έχουμε ακόμα δρόμο για τον πάτο;
