Ο Χατζηγιάννης έφυγε, η Δόξα έφυγε, Κανάρη και Γιαννάκη κήρυξαν εκεχειρία αναμένοντας τον χρόνο να περάσει κι ο αρχηγός της Αστυνομίας αναμένει στην έξοδο. Οκτώ μήνες μετά την ανάληψη της προεδρίας από το Νίκο Χριστοδουλίδη, η κυβέρνηση μοιάζει να πλέει σε αχαρτογράφητα νερά.
Η παραίτηση ως ένδειξη ανάληψης ευθύνης ήταν πάντοτε ένα λαϊκό αίτημα, που μόνο ελάχιστες φορές το είδαμε να συμβαίνει. Αυτό που ζούμε τώρα όμως, με ήδη δύο παραιτήσεις, δεν έχει να κάνει με πολιτική ευθιξία. Ο Χατζηγιάννης είχε «καεί» πριν ακόμα αναλάβει καθήκοντα και στη συνέχεια, στο λίγο χρόνο που έμεινε στο υφυπουργείο Πολιτισμού, έκανε ότι μπορούσε για να δικαιώσει όσους επέκριναν το διορισμό του (λίγο οι αναρτήσεις του, λίγο οι επιλογές συνεργατών…). Μας είπε, λοιπόν πως «άμα ξέρεις πού πας, ξέρεις και πότε πρέπει να φύγεις» και αναχώρησε. Με τη Δόξα Κωμοδρόμου δεν συνέβη ακριβώς το ίδιο, αλλά έφυγε κι αυτή χωρίς ποτέ να δεχτεί δική της ευθύνη. Τον πρώτο τον ευχαρίστησε ο πρόεδρος, για τη Δόξα δεν είπε τίποτα δημόσια λες και αποφάσισε μόνη της να γράφει υπερωρίες και να τις εισπράττει από το πανεπιστήμιο.
Τον αρχηγό της Αστυνομίας τον έχει «αδειάσει» δημόσια (όπως και την υπουργό Δικαιοσύνης) διοχετεύοντας τη σκηνή από τη σύσκεψη όπου εκφράζει την ντροπή του, αναμένοντας κι από άλλους να ντρέπονται για τα επεισόδια στην Χλώρακα (τα οποία ακολούθησαν χειρότερα στη Λεμεσό). Κι εδώ και ένα μήνα η κοινή γνώμη τροφοδοτείται με πληροφορίες περί αντικατάστασης του αρχηγού. Έγιναν μάλιστα κρούσεις σε άτομα εκτός της αστυνομίας, αλλά δεν βρέθηκε ακόμα αυτός που θα δεχτεί να κάτσει στην ηλεκτρική καρέκλα. Οπόταν, ένας απαξιωμένος αρχηγός συνεχίζει να ηγείται της αστυνομίας, ενώ ο πρόεδρος πιστεύει πως όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο, τις επιλογές ή τους χειρισμούς του.
Όταν ξέσπασε η ιστορία με τη Γιαννάκη, ήταν Αύγουστος, ήταν διακοπές, άφησε το θέμα να σέρνεται για μέρες κι όταν παρενέβη η Κανάρη, τις κάλεσε και τις δύο λέγοντας τους πως δεν θα γίνουν ανεκτά τέτοια φαινόμενα. Και το θέμα μπήκε κάτω από το χαλί. Με τον ίδιο τρόπο, άφησε για μέρες και το θέμα των υπερωριών της αναπληρώτριας κυβερνητικού εκπροσώπου, έχοντας ως άλλοθι την απουσία του στη Νέα Υόρκη. Με τον δε αρχηγό της Αστυνομίας, το θέμα έχει πλέον σαρανταρίσει. Κάποια στιγμή θα λήξει κι αυτό και κάτι άλλο θα ξεσπάσει και κάποιος άλλος θα δει την έξοδο στα πρότυπα του παιδικού τραγουδιού «ήταν ένα μικρό καράβι…» με τον καπετάνιο να συνεχίζει να αρμενίζει αμέριμνος παρά τις διαδοχικές πτώσεις από το καράβι.
