Όσο κι αν εκτιμώ τον Τζο Μπάιντεν, όσο κι αν πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ως τώρα ένας από τους καλύτερους Προέδρους των ΗΠΑ, όσο κι αν αποδεικνύεται κάθε μέρα (όσο και να φαίνονται οι σωματικές του αδυναμίες) ότι διαχειρίζεται τα δύσκολα θέματα, ιδίως δε το Παλαιστινιακό με πραγματική μαεστρία, θεωρώ ότι πρέπει να αποσυρθεί από την διεκδίκηση μιας ακόμα θητείας στον Λευκό Οίκο.
Ο αντίλογος, που σίγουρα έχει γερή βάση, είναι ότι δεν πρέπει να αφήσει τον βουλιμικό σε όλα Ντόναλντ Τραμπ να κάνει περίπατο. Η Δημοκρατία, όμως, και ιδίως της συγκεκριμένη χώρας, έχει λύσεις. Ακόμα και για οδοστρωτήρες που εισβάλουν στο Καπιτώλιο…
Το βασικό μου επιχείρημα όμως, είναι ότι η υγεία του Προέδρου, του όποιου προέδρου που θα ηγηθεί ή ηγείται μιας χώρας, πρέπει να είναι βασική προϋπόθεση για να διεκδικήσει το αξίωμα. Ειδικά δε, εάν έχουμε περίπτωση διάγνωσης για τερματική ασθένεια (πχ καρκίνο), και μάλιστα με πρόβλεψη όχι καλή, το εν λόγω πρόσωπο πρέπει να αποσυρθεί αμέσως.
Ένας ισχυρός πολιτικός, δεν παύει να έχει όλες τις αδυναμίες που έχει κάθε άνθρωπος όταν ξέρει ότι οι μέρες του είναι μετρημένες, και οι δυνάμεις του φθίνουν. Όσο ξυράφι κι αν είναι το μυαλό του.
Στο πίσω μέρος του, όμως, υπάρχει πάντα και ο ιός της υστεροφημίας. Ένας ιός, που στην πολιτική, ιδίως σε καταστάσεις μεγάλων αποφάσεων και δράσεων (πχ, πόλεμος, δημοψήφισμα, οικονομική κρίση, κλπ), μπορεί να επηρεάσει πράγματα. Και ίσως όχι θετικά. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, ανθρώπων που είχαν στο μυαλό τους … την Ιστορία.
Μέσα σε αυτήν την πολύ δύσκολη συνθήκη, η αναμενόμενη δυναμική επιστροφή (comeback) του Ντόναλντ Τραμπ κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει απέναντί του ένας άνθρωπος ο οποίος, όχι μόνο θα μπορεί να τον συγκρατήσει, αλλά ακόμα και να τον εμποδίσει όταν και εάν φτάσει η στιγμή να εφαρμόσει αυτά που έχει κατά νου.
Ο «επόμενος Τραμπ», όλοι οι σοβαροί παρατηρητές συμφωνούν ότι θα είναι ένας εντελώς αχαλίνωτος και ασυμμάζευτος Πρόεδρος. Στην προηγούμενη θητεία του, όταν είχε γύρω και μαζί τους μερικά έμπειρα στελέχη από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, δεν του άρεσε, διότι κρατούσαν χαλινάρι και δεν μπορούσε να κάνει όσα ήθελε.
Για παράδειγμα, ο Πομπέο στην Εξωτερική Πολιτική, ήταν μια εγγύηση σοβαρότητας, και κρατούσε ισορροπίες, και τον Τραμπ μακριά. Τώρα, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι σχεδόν απολύτως του χεριού του. Ο Πομπέο φρόντιζε τις σχέσεις με τους συμμάχους, και ο τότε Πρόεδρός του δεν ανακατευόταν.
Τώρα, οι σύμμαχοι του Τραμπ προκαλούν τρόμο. Είναι ο Όρμπαν, ο Πούτιν και η Λε Πεν. Η «Χρυσή Τριάδα» του…
Στα δικά μας εδώ σταις Αθήναις, χάνεται η εξεταστική περίοδος στα πανεπιστήμια γιατί, εν έτει 2024, οι υπάλληλοι, μέλη του διδακτικού προσωπικού και φοιτητές έκλεισαν τον σέρβερ διότι αντιτίθενται στις ψηφιακές εξετάσεις και στο νόμο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Ένα από τα πανό που άπλωσαν εργαζόμενοι στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γράφει «Τα όνειρα με αγώνα μένουν ζωντανά. Ελεύθερη δημόσια Παιδεία δωρεάν».
Τα όνειρα, που μας έχουν γίνει εφιάλτες!…
Από την ραδιοφωνική συζήτηση που είχαμε προχθές στην ΕΡΤ με τον Κωνσταντίνο Χριστοφίδη, πρώην Πρύτανη του κρατικού Πανεπιστημίου της Κύπρου, κρατήσαμε, και εξεπλάγησαν πολλοί ακροατές, ότι η φοίτηση είναι δωρεάν και πολύ υψηλού επιπέδου, ότι αιώνιοι φοιτητές δεν υπάρχουν (διότι δεν μπορεί, κύριε, όπως μας είπε, να σε πληρώνει ο φορολογούμενος για να σπουδάζεις αιώνια), ότι δεν έκλεισε ποτέ το Πανεπιστήμιο της Κύπρου, το ΔΗΜΟΣΙΟ Πανεπιστήμιο της Κύπρου, ούτε μία μέρα, και ότι υπάρχει φρούρηση και έλεγχος για το ποιοι μπαίνουν στην Πανεπιστημιούπολη, όπου και δεν υπάρχει ούτε ένας λεκές στους τοίχους…
«Προφανώς οι Κύπριοι είναι ή οπισθοδρομικοί, ή φασίστες!», σχολίασα σκωπτικά. Και φυσικά, άκουσα τον εξάψαλμο από τους αιώνιους, και καταληψίες…
Ερωτικόν Υστερόγραφο από φίλο που πάει γυρεύοντας: «Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα, άυπνος είμαι, άκουσα τον εξάψαλμο πρωί-πρωί. Η σύζυγος κόλλησε γρίπη και όλη τη νύχτα έβηχε, κούχου-κούχου-κούχου, μου λέει σε παρακαλώ, πρέπει να πας σε κανά διανυκτερεύον φαρμακείο να πάρεις κάτι που θα βοηθήσει την κατάσταση. Πήγα και πήρα ωτοασπίδες!.. Δεν μου μιλάει έκτοτε, φίλε Χρήστο»…
