Η επίθεση στη Μόσχα την περασμένη βδομάδα επανέφερε δραματικά στη δημοσιότητα το θέμα της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.
Η ανάληψη της ευθύνης από το Ισλαμικό Κράτος και οι αποδείξεις που η ίδια η τζιχαντιστική οργάνωση δημοσιοποίησε δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης. Εξαιρούνται βέβαια, όσοι δεν τους βολεύει η πραγματικότητα, όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν που προτιμά την εκδοχή για ουκρανικό δάχτυλο.
Μόνο που τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι θέλει να πιστεύει ή να παρουσιάζει ο Ρώσος πρόεδρος. Απορροφημένος από την εισβολή της χώρας του στην Ουκρανία φαίνεται να ξέχασε πως υπάρχουν και άλλες, σοβαρότερες απειλές. Οι ΗΠΑ είχαν προειδοποιήσει ότι επίκειται επίθεση και κάλεσαν, μάλιστα, τους υπηκόους τους, που μένουν στη Ρωσία να προσέχουν που διακινούνται. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αντέδρασε λέγοντας πως ήταν μια προσπάθεια της Δύσης να αποσταθεροποιήσει τη χώρα του.
Η στοχοποίηση της Δύσης ήταν πάντα η εύκολη διέξοδος για το ρωσικό καθεστώς. Αν κάτι δεν πάει καλά φταίει η Δύση. Αν υπάρχουν προβλήματα φταίει η Δύση. Αν πρέπει να συσπειρωθεί η κοινή γνώμη πάλι τα βλέμματα στρέφονται στη Δύση. Η Δύση επιβουλεύεται τη Ρωσία. Η Δύση φθονεί τη Ρωσία. Η Δύση είναι εχθρός της Ρωσίας.
Πάνω σε αυτό το αφήγημα κτίστηκε τα τελευταία χρόνια μια σκληρή αντιπαράθεση με την Δύση να μετατρέπεται σε αποδιοπομπαίο τράγο. Εκείνο που ξέχασε όμως η Ρωσία και ήρθε το μακελειό να τους το υπενθυμίσει είναι πως για τους τζιχαντιστές και η ίδια αποτελεί μέρος της Δύσης.
Για πολλούς λόγους με τον σημαντικότερο να είναι το ότι είναι μια χριστιανική χώρα, η οποία μάλιστα κρατά ψηλά το λάβαρο της ορθοδοξίας. Στο έδαφος της ζουν μουσουλμανικοί πληθυσμοί με τους οποίους οι σχέσεις της κεντρικής κυβέρνησης δεν είναι πάντοτε και οι καλύτερες και υπάρχει πάντα χώρος για ριζοσπαστικοποίηση. Επιπλέον, από την οπτική πλευρά των τζιχαντιστών, οι στρατιωτικές επεμβάσεις της Μόσχας στη Συρία και την Τσετσενία δεν διαφέρουν από αυτές της Ουάσιγκτον στο Ιράκ ή τη Λιβύη.
Όπως έγραψε ο Marc Champion στο πρακτορείο Bloomberg για τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα η Ρωσία αποτελεί ένα μέρος της χριστιανικής Δύσης. Δεν ανήκει πουθενά στην επικράτεια του φανταστικού ισλαμικού χαλιφάτου τους και δεν θέλουν να έχουν πάρε δώσε μαζί της. Είναι εχθρός και δεν κάνουν καμία διάκριση μεταξύ ρωσικής ή δυτικής αποικιοκρατίας.
Η ρωσική ηγεσία δεν διάβασε σωστά τις εξελίξεις και έτσι βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη τραγωδία, που δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί, εξαιτίας των δικών της λαθών.
