Ντροπή ξανά και ξανά. Γιατί αυτή η Πολιτεία της μίζας, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της αρπαχτής, της απατεωνιάς, έχει ακόμα φυλακισμένο από τις αρχές Μαρτίου έναν άνθρωπο 82 χρόνων ο οποίος χτες μεταφέρθηκε για τρίτη φορά στο νοσοκομείο. Με πόνους στο στήθος, ψηλή πίεση, ψυχικά και σωματικά εξαντλημένο.
Έναν άνθρωπο που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι θα του δώσει προεδρική χάρη μόλις καταδικάστηκε σε δυόμιση χρόνια φυλάκιση, αλλά ακόμα βρίσκεται στο κελί.
Ντροπή ξανά και ξανά. Γιατί σώπασε ο Πρόεδρος όταν βρήκε τρόπο να ικανοποιήσει το δημόσιο αίσθημα και κόπασε τον σάλο που προκλήθηκε, ανακοινώνοντας την προεδρική χάρη. Δεν βρήκε τρόπο να εφαρμόσει την απόφασή του. Λες και η «προεδρική χάρη» ήταν μόνο για το θεαθήναι.
Ντροπή. Γιατί αυτή η Πολιτεία των απατεώνων, που δεν κατάφερε να οδηγήσει στη Δικαιοσύνη ούτε έναν από αυτούς που προκάλεσαν την μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή μετά την εισβολή, εξαντλεί το γράμμα του νόμου σε βάρος ενός παππού 82 χρόνων. Τον οποίο είχαμε μόνο του σε ένα χωριό στην Άλασσα, να αντιμετωπίζει απανωτές ληστείες. Και τον φυλάκισαν όταν πυροβόλησε με το κυνηγετικό για να αντιμετωπίσει μόνος του τους κλέφτες. Που του άρπαζαν μπροστά στα μάτια του τα καλώδια που ηλεκτροδοτούσαν το σπίτι του.
Περιμένουν, λέει, την απόφαση του Εφετείου. Την περιμένουν από τις 10 Απριλίου. Αλλά ένας άνθρωπος 82 χρόνων, που ποτέ στη ζωή του δεν είχε πάρε – δώσε με τη Δικαιοσύνη, μετρά τις ώρες του σε ένα κελί και είναι αιώνες. Η καρδιά του πάει να σπάσει. Η ψυχή του γίνεται κατάμαυρη. Το μυαλό του, η συνείδησή του, το σώμα του, περνούν σε αυτή την ηλικία τη μεγαλύτερη βαναυσότητα που έζησε ποτέ. Και οι αξιωματούχοι του τόπου, που όταν είναι να εξυπηρετήσουν ο ένας τον άλλο, τους χωράει η τρύπα του βελονιού, τώρα δεν μπορούν να βρουν τρόπο να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο.
Αλήθεια, ποιος από όλους έχει το κρίμα του; Κανένας. Η απόλυτη αναισθησία βασιλεύει μαζί με την απόλυτη διαφθορά. Και την ανικανότητα. Ποιος έχει, ας πούμε, το κρίμα του Κενάν Αγιάς; Ενός Κούρδου πολιτικού στον οποίο προσφέραμε προστασία επί δέκα χρόνια, μετά τα βασανιστήρια που υπέστη στις φυλακές της Τουρκίας, ήταν εδώ και δεν ενόχλησε κανέναν, ούτε είχε καμιά δράση που απασχόλησε την Αστυνομία, αλλά ξαφνικά τον παραδώσαμε ως τρομοκράτη και είναι φυλακισμένος σχεδόν ένα χρόνο στο Αμβούργο. Σε άθλιες συνθήκες και σε μια άθλια δίκη, που θα διαρκέσει πολλούς ακόμα μήνες χωρίς κανένα στοιχείο εναντίον του. Που τον είχαμε κι εμείς φυλακισμένο από τις 15 Μαρτίου 2023, επειδή τον χαρακτήρισε τρομοκράτη η Τουρκία κι όχι επειδή είναι τρομοκράτης. Η Τουρκία! Και δεν τόλμησε αυτό το κράτος να πει ότι τρομοκράτης είναι η Τουρκία κι όχι ένας Κούρδος πρόσφυγας που κάνει πολιτικό αγώνα για την ελευθερία του λαού του.
Ποιος έχει το κρίμα του; Κανένας. Όλοι έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Όπως την έχουν και για τον 82χρονο Χρύσανθο από την Άλασσα, διότι πιστεύουν ότι εφαρμόζουν το γράμμα του νόμου κι έκαναν το χρέος τους. Ντρέπομαι για λογαριασμό τους. Αυτοί ούτε ντρέπονται, ούτε λυγίζουν.
Πολλά ζητάμε, θα πείτε. Ε, ναι, σε ένα κράτος στο οποίο όλοι ομολογούν πόσο παράλογο είναι να υπάρχουν αξιωματούχοι με πολλές συντάξεις, αλλά να μην βρίσκουν τρόπο να διορθώσουν τον παραλογισμό. Που καλούν τα κοινοβουλευτικά κόμματα σε σύσκεψη για να βρουν λύση, αλλά δεν καλούν τον Γενικό Ελεγκτή που ανέδειξε έντονα το ζήτημα κι ούτε παρευρίσκονται στη σύσκεψη ο υπουργός Οικονομικών και ο γενικός διευθυντής.
Σε ένα κράτος που δίνει δουλειά στη Λάρνακα αξίας €1,2 δισεκατομμυρίων σε ξένη εταιρεία, αλλά δεν μπορεί να επιβάλει ότι θα γίνει η δουλειά. Κι άλλη δουλειά στο Βασιλικό αξίας €500 εκατομμυρίων, αλλά πάλι δεν τελειώνει. Κι άλλη στην Πάφο καμιά εκατοστή εκατομμύρια, αλλά κι εδώ έχουμε πρόβλημα γιατί τους δυσκολεύει η σήραγγα…
Ένα χωριό είμαστε όλο κι όλο και δεν μπορούν να το διοικήσουν. Τουλάχιστον, ας δείξουν λίγο σεβασμό στους ανθρώπους.
