Η απελευθέρωση χθες από τη Χαμάς του ομήρου Edan Alexander έδωσε, όπως μια ισραηλινή εφημερίδα πολύ εύστοχα τα περιέγραψε σήμερα, «μια ανάσα» στη χώρα. Και είναι γεγονός ότι τέτοια ήταν για την ισραηλινή κοινή γνώμη η οποία στην πλειονότητά της ιεραρχεί ξεκάθαρα ως πρώτιστο το ζήτημα των ομήρων, παρότι αντιλαμβάνεται τους κινδύνους που εγκυμονεί η «επιβίωση» της Χαμάς και των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων. Το τελευταίο άλλωστε είναι και ανησυχία των ίδιων των Παλαιστινίων, οι οποίοι διαμαρτύρονται και δολοφονούνται εν μέσω αδιαφορίας του υπόλοιπου κόσμου από τους τρομοκράτες ενώ ο πόλεμος και τα πλήγματα συνεχίζονται με απώλειες αμάχων και εκεί.
Η «ανάσα» ήταν η θετική πτυχή του πράγματος. Και όπως με κάθε ανάσα, δεν κράτησε για πολύ. Όταν τελείωσε η προσοχή στράφηκε, όπως ήταν λογικό, στους υπόλοιπους ομήρους στις διαπραγματεύσεις στη Ντόχα, στην οποία έφτασε σήμερα και νέα ισραηλινή αντιπροσωπεία και στο σχεδόν ανομολόγητο ερώτημα εάν τελικά η απελευθέρωση του Edan Alexander βοήθησε ή έβλαψε την υπόθεση των υπολοίπων ομήρων.
Σημειωτέον ότι η Χαμάς την προετοίμαζε όπως φαίνεται εδώ και καιρό αφού ο ίδιος o, 19χρονος κατά την απαγωγή του όμηρος είπε, πως, ενώ ήταν για πολλούς μήνες όρθια αλυσοδέσμιος και αποστεωμένος από την πείνα όπως και οι άλλοι όμηροι, οι τρομοκράτες άρχισαν να τον ταΐζουν και «απλώς» τον κρατούσαν κλεισμένο κάπου.
Γιατί όμως υπάρχει και αυτή η «προβληματική» πτυχή ή καλύτερα η ανησυχία για την απελευθέρωση; Είναι φανερό πως η Χαμάς δεν προχώρησε στην κίνηση από καλοσύνη. Δεν θα την ανέμενε κάποιος άλλωστε από τέτοια ισλαμιστικά κτήνη με όσες φρικαλεότητες έχουν διαπράξει εις βάρος όχι μόνο Ισραηλινών αλλά και των ίδιων των Παλαιστινίων. Η Χαμάς έκανε την κίνηση μόλις διαφάνηκε ότι οι ΗΠΑ είχαν αρχίσει να προσεγγίζουν κάπως διαφορετικά το θέμα.
Το πόσο διαφορετικά, θα φανεί με την ολοκλήρωση της περιοδείας Τραμπ στη Μέση Ανατολή η οποία άρχισε σήμερα. Οι ΗΠΑ έδωσαν ξεκάθαρα δείγματα ότι θεωρούν την παρούσα χρονική συγκυρία ως ευκαιρία για να παραμεριστεί η Χαμάς και να απελευθερωθούν οι όμηροι, πρώτα. Αυτό, την ώρα που η κυβέρνηση στην Ιερουσαλήμ θεωρεί ελιγμό τις κινήσεις της Χαμάς και αρνείται να υποχωρήσει, παρά το γεγονός ότι και η αντιπολίτευση, βεβιασμένα ή όχι το τέλος της περιοδείας θα το δείξει, κατηγορεί ανοιχτά πλέον την κυβέρνηση Νετανιάχου ότι έχει διαταράξει τις σχέσεις Ισραήλ – ΗΠΑ.
Όσο κι αν τα δεδομένα αλλάζουν και μαζί τους ανατρέπονται αρκετές από τις ισορροπίες στην περιοχή όπως και κάποιες από τις προτεραιότητες των ΗΠΑ οι σχέσεις τους με το Ισραήλ είναι τόσο ισχυρές από όλες τις απόψεις, που δύσκολα θα κλονιστούν και σίγουρα όχι βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Edan Alexander ήταν ο τελευταίος Αμερικανός όμηρος, προκαλεί έντονη ανησυχία στο Ισραήλ ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά αφού πλέον ο Ντόναλντ Τραμπ ξέρει ότι δεν πρόκειται να χαθεί κάποιος Αμερικανός με ότι αυτό συνεπάγεται στο εσωτερικό κυρίως στην εικόνα του πλανητάρχη και του πανίσχυρου την οποία χτίζει.
Συν τοις άλλοις, υπάρχει και η εύλογη ανησυχία ότι εάν κάτι πάει στραβά, χωρίς Αμερικανό όμηρο, ο Τραμπ απλώς θα δείξει τον Νετανιάχου. Υπάρχουν και μερικοί άλλοι όμηροι με διπλή υπηκοότητα όπως υπάρχουν και δύο ξένοι, ένας Ταϊλανδός εργάτης και ένας Νεπαλέζος φοιτητής όμως, όλοι αντιλαμβάνονται τη διαφορά, όσο άβολη και εάν είναι. Ιδιαίτερα δε οι συγγενείς των περισσότερων οι οποίοι είναι μόνο Ισραηλινοί υπήκοοι. Για αυτούς τα πράγματα ήταν και είναι δυσκολότερα παρόλο που, ενόσω βρίσκονται σε ομηρία, όλοι κινδυνεύουν.
Ο Βενιαμίν Νετανιάχου επανέλαβε σήμερα το απόγευμα ότι το Ισραήλ στηρίζει το σχέδιο Wittkoff για τη Γάζα στο οποίο ενδέχεται να δώσει μια νέα ώθηση και η αλλαγή του τρόπου διανομής της βοήθειας στη Λωρίδα, εάν και εφόσον αυτή είναι η μεγάλη ανακοίνωση που θα κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ξεκαθάρισε εντούτοις ότι δεν θα επιτρέψει στη Χαμάς να ξαναρχίσει τα ίδια, αφήνοντας έναν όμηρο εκεί και έναν εδώ, διατυπώνοντας νέες απαιτήσεις.
Η Χαμάς μέχρι στιγμής δεν τοποθετήθηκε στο σχέδιο Wittkoff και όλα θα εξαρτηθούν από το εάν και πάλι θα είναι εκείνη που θα οδηγήσει τις συνομιλίες σε ναυάγιο. Αυτό, θα έδινε στον Πρωθυπουργό του Ισραήλ τη δυνατότητα να προχωρήσει με τις επιχειρήσεις στη Γάζα. Με τις ζωές των εναπομείναντων ομήρων όμως, να τίθενται πια οριστικά σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο.
