Στα αγγλικά είναι πιο εύηχο. Εξ ου και το σχέδιο επαναπατρισμού Κυπρίων ονομάστηκε Minds in Cyprus. «Χρειαζόμαστε κόσμο, χρειαζόμαστε επιστημονικό προσωπικό και ο στόχος μας μέσα από αυτή τη μεγάλη προσπάθεια είναι να υπάρξει επαναπατρισμός ταλέντου στην Κύπρο» είπε ο πρόεδρος σε όσους συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να ενημερωθούν για τα κίνητρα που αποφάσισε το υπουργικό να προωθήσει ώστε να ενθαρρύνει εργαζόμενους στο εξωτερικό να επιστρέψουν στην Κύπρο.
Η προσπάθεια δεν είναι καθόλου κακή και μακάρι να καρποφορήσει. Μακάρι να επιστρέψουν όσο γίνεται πιο πολλοί στην Κύπρο φέροντας μαζί τους τις γνώσεις και τις εμπειρίες που απέκτησαν. Αποτελεί όμως δέλεαρ το φοροαπαλλαγμένο εισόδημα των 25,000 ευρώ; Όλοι αυτοί που επέλεξαν να ζήσουν και να εργαστούν εκτός Κύπρου το έκαναν για αυτές τι κάποιες εκατοντάδες ευρώ που θα πλήρωναν στο κράτος; Ένας ερευνητής που διαπρέπει στη Γερμανία, που θα δραστηριοποιηθεί αν επιστρέψει στην Κύπρο; Ποιες ευκαιρίες θα έχει να αναπτυχθεί στον τομέα του;
Το πακέτο των κινήτρων περιστρέφεται κυρίως γύρω από οικονομικά κριτήρια, τα οποία ακόμα δεν ψηφίστηκαν από τη Βουλή. Ας πούμε ότι ψηφίζονται και ότι 100 ή 300 ή 500 άνθρωποι αποφασίζουν να ετοιμάσουν τις αποσκευές τους για Κύπρο. Όχι τόσο για το ότι δεν θα πληρώνουν φόρο στο εισόδημα των 19,000 ευρώ τον χρόνο όπως οι υπόλοιποι συμπατριώτες τους, αλλά επειδή νοστάλγησαν την Κύπρο και ήθελαν ένα κάποιο σπρώξιμο για να πάρουν την απόφαση. Άκουσαν και αυτό το περί «επαναπροσδιορισμού του οικοσυστήματος της κυπριακής οικονομίας» και το άλλο περί «ποιοτικών θέσεων» που ναι μεν δεν το κατάλαβαν ακριβώς αλλά τους φάνηκε προχωρημένο. Επαναπροσδιορισμός οικοσυστήματος της οικονομίας!!
Κι έρχονται λοιπόν στην Κύπρο, μυαλά και ταλέντα, και ενσωματώνονται στη δική μας καθημερινότητα. Όπου οι δημοτικοί άρχοντες καταργούν τους συγκοινωνιολόγους, όπου οι βουλευτές καθορίζουν το πρόγραμμα του πανεπιστημίου, όπου η Εκκλησία έχει λόγο στην Παιδεία, όπου ακούς διαρκώς για άριστους των αρίστων και βλέπεις μέτριους αριβίστες, όπου ακούς για νοσοκομεία πρότυπα και διαπιστώνεις χαώδεις καταστάσεις, όπου ακούς για τεχνολογικές καινοτομίες και κάθε τρεις φορές που προσπαθείς να μπεις σε κρατική ιστοσελίδα μόνο η μία θα στεφθεί με επιτυχία, όπου δεν υπάρχουν δημόσιες συγκοινωνίες, δεν υπάρχει μια δημόσια βιβλιοθήκη, μια πινακοθήκη, όπου αν δεν υπάρχει γιαγιά και παππούς δεν θα ξέρεις τι να κάνεις με τα παιδιά σου… Κι όταν γεράσεις, αν δεν μπορείς να εργοδοτήσεις μια γυναίκα από την Ασία, δύσκολα τα καταφέρνεις. Είναι όμως νωρίς να το σκέφτεσαι αυτό. Κατά τα άλλα, όλα μια χαρά. Εξάλλου όλα συνηθίζονται.
