Ο τίτλος είναι φαιδρός, για να συνδεθεί με την κατάσταση που επικρατεί μακριά από το μέτωπο της ισραηλινής εισβολής στη Λωρίδα της Γάζας. Αυτή τη φαιδρότητα, τον κανιβαλισμό, την αδιαφορία, ανέδειξαν τα διάφορα σχόλια για την προτίμηση των τηλεθεατών στο τραγούδι του Ισραήλ στη Γιουροβίζιον, την οποία (προτίμηση) ανήγαγαν σε πολιτική τοποθέτηση. Και ευτυχώς που τελικά δεν νίκησε εκείνο το τραγούδι, γιατί πολλοί θα ντύνονταν και στρατιώτες του γενοκτονικού ισραηλινού στρατού από τη χαρά τους.
Για να προχωρήσουμε, όμως, στην πραγματικότητα, την εβδομάδα που πέρασε (11-17 Μαΐου) και κατά την οποία ο δυτικός κόσμος ασχολήθηκε εκτενώς με τη… Γιουροβίζιον, σκοτώθηκαν στη Γάζα 464 Παλαιστίνιοι, ένας πραγματικά τεράστιος αριθμός το μεγαλύτερο ποσοστό του οποίου αφορά γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Από την έναρξη της ισραηλινής εισβολής, μετά την τρομακτική 7η Οκτωβρίου 2023, καταγράφηκαν 52.928 νεκροί, με το 80% να είναι άμαχοι και το 31% παιδιά. Εξάλλου, στη Δυτική Όχθη, στην οποία, επίσης, εντατικοποιήθηκε η ισραηλινή θηριωδία, οι νεκροί φτάνουν τους 600.
Όλα αυτά, όταν δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο λιμού, λόγω του πολυετούς αποκλεισμού και της εσκεμμένης παρακράτησης ανθρωπιστικής βοήθειας από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής. Με το Ισραήλ να παρουσιάζει ως «ανθρωπιστική χειρονομία» την απόφαση να επιστρέψει μετά από δύο και πλέον μήνες την είσοδο «βασικής ποσότητας» τροφίμων στη Λωρίδα της Γάζας. Πρόκειται ασφαλώς για μια πράξη προπαγάνδας από το Ισραήλ που πατά επί πτωμάτων -κυριολεκτικά- για να επιβάλει το γενοκτονικό σχέδιό του.
Ένα σχέδιο που -ό,τι και να νομίζουν οι όπου γης απολογητές της ισραηλινής βαρβαρότητας- δεν αφορά τη Χαμάς και την εξαφάνισή της. Πρόθεση της κυβέρνησης Νετανιάχου και των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής είναι ο πλήρης έλεγχος της Λωρίδας της Γάζας -το δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας πολλές φορές- και η σταδιακή εκδίωξη του παλαιστινιακού λαού από τα ιστορικά του εδάφη. Από εδάφη που καταγράφηκαν ως παλαιστινιακά στις ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο. Συμφωνίες που έμειναν ανολοκλήρωτες, πάλι εξαιτίας του ισραηλινού ιμπεριαλισμού, της καταπίεσης, της επιβολής και της υπό εξέλιξη καταστροφής του παλαιστινιακού λαού.
Να το ξαναπούμε; Το ζήτημα δεν ήταν ποτέ η Χαμάς. Το ζήτημα ήταν πάντα -από το 1948 μάλιστα- η εθνοκάθαρση, η εξαφάνιση των Παλαιστινίων από τη γη τους, η επιβολή του ισραηλινού «πρότζεκτ» που χτίστηκε πάνω στο αφήγημα της… αραβικής απειλής. Το ζήτημα ήταν πάντα η μετατροπή της παλαιστινιακής γης σε κρανίου τόπο και η δημιουργία ζωνών για έποικους, όσο κι αν φάνηκε πρωτόγνωρη η «ιδέα» του Ντόναλντ Τραμπ για τη σφαγιασμένη Λωρίδα της Γάζας. Το ζήτημα ήταν πάντα ο έλεγχος και η κυριαρχία, στη βάση μιας προπαγάνδας που μιλούσε για επανάληψη του ολοκαυτώματος και έναν παγκόσμιο δήθεν αντισημητισμό, που κρατούν ως παντιέρα πλέον και οι μη Εβραίοι, φανατικοί οπαδοί της ισραηλινής κατοχικής πολεμικής μηχανής.
Η βία δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί ή να δικαιολογηθεί με όρους γεωπολιτικών συμφερόντων. Η σιωπή είναι συνενοχή και κατάμαυρες σελίδες θα καταγραφούν στα βιβλία της ιστορίας για αυτή την περίοδο. Για τη στάση της ανθρωπότητας απέναντι στη σφαγή, τη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση, τη βαρβαρότητα. Για την εμμονή στην υποστήριξη μιας κατοχικής δύναμης, που δεν πολεμά για τη δύση ή τη δημοκρατία, αλλά για τη γέννηση μιας αυτοκρατορίας, εμποτισμένης με το αίμα του παλαιστινιακού λαού. Για τους αρνητές της γενοκτονίας και ειδικά προερχόμενους από λαούς που βίωσαν και βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις, απειλές εξόντωσης, καταπίεση, συνθήκες πολιτιστικής γενοκτονίας. Η ιστορία θα είναι αμείλικτη.
