Ολίγη σοβαρότης δεν θα έβλαπτε. Έστω κι αν η μεγαλύτερη έγνοια των κομμάτων και των βουλευτών είναι οι εκλογές του 2026. Επειδή έχουν όλοι ανησυχία για την ανακατωσούρα που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Τη μια μέρα, χτες Πέμπτη, πήγαν στην Επιτροπή Ελέγχου για το γνωστό θέμα μιας εταιρείας –υπάρχει υποψία ότι είναι συμφερόντων του ολιγάρχη Ρόμαν Αμπράμοβιτς– η οποία φαίνεται να χρωστά δεκατέσσερα εκατομμύρια ευρώ στον ΦΠΑ από το 2012. Και κάλεσαν στη Βουλή να δώσει τα φώτα του τον Μακάριο Δρουσιώτη.
Επειδή προχτές έκανε μια ανάρτηση που έλεγε ότι έχει ένα προσωπικό του σημείωμα του 2013 (όταν ήταν στενός συνεργάτης του Νίκου Αναστασιάδη και πριν ονομάζει ο ένας τον άλλο «μαφία» και «συκοφάντη») στο οποίο έγραφε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τηλεφώνησε στον Χάρη Γεωργιάδη «για ένα θέμα» το οποίο τελικά «ήταν μια υπόθεση του Αμπράμοβιτς» επειδή «πρέπει να πληρώσει η εταιρεία του (…) καμιά 20αριά εκατομμύρια στο Φόρο Εισοδήματος ή στον ΦΠΑ» (στοιχεία με ακρίβεια!) και «ζητεί χάρη να μειωθεί το ποσό».
Κοινοβουλευτική σοβαρότητα όχι αστεία! Επειδή ο Δρουσιώτης κράτησε μια σημείωση, που ουσιαστικά λέει ότι ο Πρόεδρος είπε στον υπουργό του ότι ο Αμπράμοβιτς ζητεί να μειωθεί το ποσό (όπως κάνουν όλοι όσοι χρωστούν εκατομμύρια), έστησαν ολόκληρες συζητήσεις χωρίς ουσία ως να είναι οι βουλευτές συγγραφείς κινηματογραφικών σεναρίων. Αν καταλάβαμε η εν λόγω εταιρεία χρωστά ακόμα τα €14 εκατομμύρια, αλλά δεν ξέρουν από πού να τα εισπράξουν διότι η μεν εταιρεία διαγράφηκε το 2023 από τον Έφορο Εταιρειών, ο δε Αμπράμοβιτς δεν φαίνεται πουθενά (νομικά, θεσμικά) ότι έχει κάποια σχέση. Τρέχα γύρευε είναι η ιστορία.
Πάντως, τα χρωστούμενα δεν φαίνεται να χαρίστηκαν. Επομένως, τι γυρεύει σε μια υποτίθεται σοβαρή συζήτηση του κοινοβουλίου το προσωπικό σημείωμα του Δρουσιώτη για τον Αναστασιάδη ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη ο μεταξύ τους πόλεμος; Ή ανακάλυψαν ότι γίνονται λαϊκά αναγνώσματα τα σενάρια που παρουσιάζουν τον πρώην Πρόεδρο ως τον πιο διεφθαρμένο άνθρωπο του πλανήτη. Έλεος! Κατάντησε αηδία αυτό το παραμύθι.
Τη προηγούμενη μέρα, την Τετάρτη, πήγαν στην Επιτροπή Θεσμών και ξανά από την αρχή περί διαφάνειας για τον Ανεξάρτητο Φορέα Κοινωνικής Στήριξης, στον οποίο προεδρεύει η σύζυγος του Προέδρου. Παρά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου ότι ο νόμος που οι ίδιοι έκαναν είναι αντισυνταγματικός επιμένουν να λένε τα δικά τους αντί να απολογηθούν και να σιωπήσουν. Διότι είναι ζήτημα που προσφέρεται για σόου.
Μόνο ο συνήθως εριστικός Ανδρέας Θεμιστοκλέους είπε στην Επιτροπή ότι η επαναφορά του θέματος μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου έγινε για δημιουργία εντυπώσεων. Ο Χρίστος Χριστοφίδης που επανέφερε το θέμα το απογείωσε κιόλας: «Τι κάνει το κράτος και η κυβέρνηση από τη στιγμή που γνωρίζει ότι υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη στήριξης των φοιτητών ώστε να στηριχθούν θεσμικά και όχι μέσω φιλανθρωπίας;», διερωτήθηκε.
Για σκέψου! Αυτός ο φορέας στηρίζει φοιτητές να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους όταν με βάση κριτήρια διαπιστώνεται ότι θα τα παρατήσουν λόγω οικονομικής δυσκολίας. Αλλά, αντί να ευγνωμονούμε όσους κάνουν εισφορές και βοηθούν αυτά τα παιδιά και όσους εργάζονται για τη στήριξη αυτής της προσπάθειας, θέτουν θέμα γιατί να μην τους στηρίζει η κυβέρνηση τους φοιτητές και να περιμένουμε από τη φιλανθρωπία.
Ισχύει άραγε για όλες τις φιλανθρωπίες ή μόνο γι΄ αυτό τον φορέα; Το Ίδρυμα Αροδαφνούσα και άλλα παρόμοια θα έπρεπε να το κτίσει και να το λειτουργεί το κράτος, και όχι ο Αντικαρκινικός Σύνδεσμος. Το Ογκολογικό Κέντρο της Τράπεζας Κύπρου. Το Παιδογκολογικό που θα γίνει τώρα με δωρεά δέκα εκατομμυρίων από έναν ιδιώτη. Το ίδρυμα Χρίστου Στέλιου Ιωάννου. Ο Ραδιομαραθώνιος γιατί χρειάζεται; Θα έπρεπε το κράτος να βοηθά όσους βοηθά ο Ραδιομαραθώνιος.
Τι να κάνουμε, όμως; Να τα διαλύσουμε όλα επειδή είναι δουλειά του κράτους να προσφέρει τη στήριξη; Ναι, υπάρχει ανάγκη στήριξης φοιτητών, που χωρίς βοήθεια δεν θα μπορούσαν να σπουδάσουν, και υπάρχει ένας φορές που στηρίζει εκατοντάδες. Να τον διαλύσουμε για να ικανοποιηθούν οι κομματικές ατζέντες; Αν τίθεται, λοιπόν, στη Βουλή με τέτοιο τρόπο το ζήτημα, ότι δηλαδή είναι ευθύνη του κράτους η στήριξη, να κάνουν νομοθεσίες οι νομοθέτες μας και να απαγορεύσουν τη φιλανθρωπία. Αλλά, τα λόγια και τις εξυπνάδες να τις αφήσουν στην άκρη. Είναι πολύ κουραστικοί.
