Το τελευταίο χαρτί της Τεχεράνης;

Οι αντιδράσεις τις οποίες πυροδότησε η απόφαση του Ιράν να αναστείλει τη συνεργασία του με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA) ποικίλουν, αν και όλες οδηγούν σε ένα κοινό συμπέρασμα: το καθεστώς της Τεχεράνης έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα αδιαφορώντας για τις συνέπειες και κρίνοντας ενδεχομένως ότι, εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα ίσως εξασφαλίσει κάτι μέσα από αυτή την σύγκρουση αντί να παραμείνει απαθές σε μια πορεία αργόσυρτης φθοράς και τελικής ανατροπής του, ίσως.

Οι επιθέσεις του Ισραήλ και των ΗΠΑ κατέστρεψαν το μεγάλο μέρος του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος αλλά και τη δυνατότητά του, σε ακόμα μεγαλύτερο όπως πιστεύεται βαθμό, να κατασκευάζει βαλλιστικούς πυραύλους, χωρίς να υπολογίζει κανείς το υπάρχον οπλοστάσιο βέβαια. Την ίδια όμως ώρα οδήγησαν και σε μια συσπείρωση των οπαδών του καθεστώτος γύρω από αυτό και ήδη η καταστολή της όποιας αντίδρασης ακόμα και πριν αυτή εκδηλωθεί καλά – καλά, είναι ευκολότερη αλλά και πιο λυσσαλέα από ποτέ.

Το γεγονός ότι το Ισραήλ προειδοποίησε σήμερα την Κίνα να μην βοηθήσει το Ιράν στο πυρηνικό και βαλλιστικό του πρόγραμμα δεν είναι τυχαίο. Είναι φανερό ότι το Ισραήλ αντιλαμβάνεται πως παράλληλα με την προσπάθεια του καθεστώτος των μουλάδων να επιβληθεί απολύτως εσωτερικά, η Κίνα κινείται προς κάποια βοήθειά του ή είναι έτοιμη να κινηθεί, σε μια μάλιστα περίοδο κατά την οποία η Ρωσία βοηθά το Ιράν πιο προσεκτικά αλλά και πιο περιορισμένα. 

Όλα αυτά ανησυχούν την Ιερουσαλήμ – σίγουρα και την Ουάσινγκτον, ωστόσο, η ανησυχία πλέον δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Η σημερινή νέα τοποθέτηση της Γερμανίας η οποία, ας σημειωθεί, στήριξε εξ αρχής ξεκάθαρα και απόλυτα το Ισραήλ στην πολεμική του επιχείρηση εναντίον του Ιράν ήταν πρωτοφανής για τα γερμανικά δεδομένα. Το Βερολίνο, λοιπόν, προειδοποίησε σήμερα πολύ σε αυστηρό τόνο την Τεχεράνη να αναιρέσει αμέσως την απόφαση της για τη συνεργασία με την ΙΑΕΑ λέγοντας πως εάν δεν το πράξει αυτό «θα είναι ένα μήνυμα με σοβαρές συνέπειες».

Τι θα μπορούσε να εννοεί το Βερολίνο με αυτή την ασυνήθιστη γλώσσα και υπόδειξη; Όσοι παρακολουθούν την εξέλιξη αυτής της ιστορίας αναπόφευκτα ανατρέχουν στην επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Αλεξάντερ Ντορμπίντ στο Ισραήλ μετά τα ιρανικά χτυπήματα στη Μπατ Γιαμ στο Τελ Αβίβ και τα όσα τότε είχε πει αλλά είχαν σχετικά χαθεί στην καταιγιστική επικαιρότητα των ημερών.

«Το Ισραήλ», είπε ενώπιον του ισραηλινού ΥΠΕΞ Γεδεών Σάαρ ο γερμανός ΥΠΕΞ, «πρέπει να υποστηριχθεί στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. […] Όποιος δει τι έχουν κάνει οι Ιρανοί στον άμαχο πληθυσμό πρέπει να φοβάται τι μπορούν να κάνουν με μια πυρηνική βόμβα. Υποστηρίζουμε 100% τις ενέργειες του Ισραήλ τις τελευταίες ημέρες και την επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν». Και πρόσθεσε κάτι το οποίο επίσης, τότε, είχε εκληφθεί ως μέρος της τοποθέτησής του για άμεση επαναφορά των κυρώσεων κατά της Τεχεράνης: «Τα πυρηνικά όπλα δεν αποτελούν απειλή μόνο για το Ισραήλ, αλλά για όλη την Ευρώπη. Το Ισραήλ, η Γερμανία και οι ΗΠΑ δεν θα δεχτούν μια κατάσταση με ένα πυρηνικό Ιράν».

Πλέον και με τις επαναλαμβανόμενες τοποθετήσεις της Γερμανίας, ειδικά δε τη σημερινή, βάσιμη μοιάζει η υποψία ότι το Βερολίνο και όχι μόνο εκείνο, δεν εννοούσε απλά τις κυρώσεις. Η νέα γερμανική προσέγγιση έρχεται μόλις ένα δεκαπενθήμερο πριν την υπογραφή μιας σημαντικής συνθήκης συμμαχίας της Γερμανίας με το Ηνωμένο Βασίλειο, με βάση την οποία η μία χώρα θα καλύψει αμυντικά την όποια απειλή εναντίον της άλλης.

Το Λονδίνο έχει μια ταυτόσημη με την Ιερουσαλήμ και το Βερολίνο στάση για τα πυρηνικά του Ιράν. Η δε συμφωνία θα θέσει τη Γερμανία υπό την πυρηνική ομπρέλα της Βρετανίας. Το μήνυμα λοιπόν είναι πως από τη στιγμή που οι δύο χώρες (και οι πλείστες άλλες ευρωπαϊκές) θεωρούν ως απειλή τη στάση του Ιράν, υπάρχει η πιθανότητα, είτε μεμονωμένα είτε σε συνεργασία με το Ισραήλ, να προχωρήσουν και στη λήψη στρατιωτικών μέτρων κατά της Τεχεράνης.

Το τελευταίο δείχνει να τους έχει δώσει τη καλύτερη νομιμοποίηση για να το πράξουν, διακόπτοντας τη συνεργασία του με την ΙΑΕΑ. Το Ιράν ολοφάνερα ελπίζει στη βοήθεια της Κίνας και της Ρωσίας οι οποίες όμως την προηγούμενη φορά δεν θέλησαν να εμπλακούν και το άφησαν στην τύχη του. Η ανοικοδόμηση του όσων κατέστρεψαν οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ θα είναι ένα εξαιρετικά δαπανηρό πρότζεκτ για τους Ιρανούς και αναλόγως εξαιρετικά προσοδοφόρο για όποιον το αναλάβει. Και κανείς πλην αυτών των δύο χωρών δεν θα το έκανε.

Μήπως σ’ αυτό ελπίζει το καθεστώς της Τεχεράνης και αυτό φοβούνται ακριβώς οι χώρες της Δύσης; Εάν ναι, τότε το ερώτημα είναι άλλο: Θα προλάβει το Ιράν να προχωρήσει; Μήπως αυτό ήταν και το γερμανικό μήνυμα; Μήπως θα πρέπει να αναμένουμε κι άλλα χτυπήματα κατά των Ιρανών και μάλιστα πολύ σύντομα;