Καθώς απομακρυνόμαστε από τα γεγονότα της 23ης και 24ης Ιουλίου, με την καταστροφική πυρκαγιά στην ορεινή Λεμεσό, είναι ευκαιρία να αρχίσουμε να κοιτάζουμε τα πράγματα μέσα από μια λογική, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και χωρίς την έγνοια των «likes» από τους «followers» και τους λοιπούς διαδικτυακούς «φίλους». Γιατί μόνο μέσα από μια λογική ανάλυση των πραγματικών γεγονότων και δεδομένων θα υπάρξει δυνατότητα διορθώσεων ώστε να αποφευχθούν μελλοντικά λάθη.
Έγινε άραγε μια λογική ανάλυση των πραγματικών γεγονότων και δεδομένων, σε πολιτικό επίπεδο; Η περιβόητη συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων για συζήτηση της καταστροφικής πυρκαγιάς στην ορεινή Λεμεσό, κάθε άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου. Περισσότερο έμοιαζε με εμποροπανήγυρη προηγούμενων δεκαετιών στις οποίες περιλαμβανόταν και πώληση αμνοεριφίων για σφαγή. Εκεί που ο πωλητής ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ των φωνητικών του χορδών προσπαθούσε να κεντρίσει το ενδιαφέρον επίδοξων πολιτών.
Στην σύγχρονη εποχή, στη Βουλή των Αντιπροσώπων, οι πολιτικοί δεν ανεβάζουν τα ντεσιμπέλ των φωνητικών τους χορδών για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων, ανεβάζουν «stories» στα σόσιαλ τους για τους «followers» τους και περιμένουν εναγωνίως τα «likes», για να πάνε μετά στις συσκέψεις του κόμματος για να μιλήσουν, όχι για την αντίδραση των ψηφοφόρων ή της κοινωνίας σε κάποια πολιτική αλλά στο πόσα «likes» έπιασε η ανάρτησή του.
Και κάπως έτσι λειτούργησαν και στο θέμα της τελευταίας μεγάλης πυρκαγιάς στην Κύπρο. Αντί να κάτσουν σοβαρά το τι συνέβη και τι μπορεί ως Βουλή και ως κόμματα να πράξουν για να μην επαναληφθεί κάτι ανάλογο στο μέλλον, ή εάν προκύψει (γιατί οι πυρκαγιές δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ να συμβαίνουν) οι ζημιές να είναι όσο το δυνατό πιο λίγες.
Για τους δύο βασικούς άξονες της αντιπολίτευσης, ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, η έγνοια ήταν – και απ’ ότι φαίνεται παραμένει – όχι το τι μπορούν να πράξουν στο πλαίσιο της αποστολής τους, όχι το τι μπορούν να κάνουν οι βουλευτές ως νομοθέτες, αλλά στο πως αυτή η καταστροφή μπορεί να τους αποκομίσει κάποιοι πολιτικό όφελος. Λίγο ασχολήθηκαν με τα επιχειρησιακά της αντιμετώπισης της πυρκαγιάς. Ενδεχομένως αυτό να είχε με άγνοια του αντικειμένου. Αλλά σίγουρα μια συζήτηση επί επιχειρησιακών θεμάτων λίγο ενδιαφέρον προσφέρει, και τι στόρι να ανεβάσεις στα σόσιαλ από μια τέτοια συζήτηση.
Ενώ εάν πάεις στοχευμένα εναντίον κάποιου πολιτικού προσώπου τότε το στόρι είναι πιο γκλάμορους και τα «likes» πέφτουν βροχή. Άσε που μπορεί αυτή η βροχή των «likes» θα δώσουν αφορμή να γράψουν κι άλλοι πάνω στο ίδιο θέμα επειδή βλέπουν ότι «πουλά».
Ας βάλουμε λίγο κάτω τα γεγονότα πάνω σε μια λογική: Η ενεργοποίηση των σχεδίων πυρόσβεσης δεν εξαρτάται από την παρουσία ενός πολιτικού προϊστάμενου. Αυτά υπάρχουν και εφαρμόζονται αναλόγως του περιστατικού και ο καθένας ακολουθεί οδηγίες προϊσταμένων και ενεργεί σύμφωνα με τις γνώσεις του για αντιμετώπιση ενός γεγονότος. Μάλιστα, η κοινή λογική λέει πως σε δύσκολα συμβάντα τον τελευταίο που θα κάτσει να ακούσει ένα έμπειρος και ικανός πυροσβέστης είναι έναν πολιτικό προϊστάμενο, τον όποιο πολιτικό προϊστάμενο.
Στην προκειμένη περίπτωση έκανε ή όχι όσα μπορούσε η πυροσβεστική προκειμένου να αντιμετωπίσει την πυρκαγιά; Υπήρξε πρόβλημα από την απουσία του Α. Γρηγορίου στο να πράξει αυτό που ξέρει η πυροσβεστική υπηρεσία; Τι θα άλλαζε εάν ήταν παρών;
Λέχθηκε πως υπήρχε πρόβλημα ως προς την ενεργοποίηση των δασοπυροσβεστών γιατί ο επικεφαλής της πυροσβεστικής δεν έχει αρμοδιότητα να τους διατάξει. Και σύμφωνα με όσα λέχθηκαν και σ’ αυτή την περίπτωση, υπάρχει ζήτημα επικοινωνίας μεταξύ δύο τμημάτων που έχουν και ως αποστολή τους την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς. Και εκεί ήταν που θα έπαιζε ρόλο ο πολιτικός προϊστάμενος, δηλαδή ο επικεφαλής τεχνοκράτης.
Ξέρει άραγε περισσότερα ένας τεχνοκράτης από ένα υπεύθυνο αξιωματικό; Δεν είναι ο επικεφαλής της πυροσβεστικής που θα λάμβανε τις αποφάσεις για το ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις που πρέπει να γίνουν επί του πεδίου;
Εάν τα πολιτικά κόμματα θέλουν να είναι ωφέλιμα για τους ψηφοφόρους τους θα πρέπει να εγκαταλείψουν τους followers και να κοιτάξουν μέσα από πολιτικές να διορθώσουν λάθη ή παραλείψεις. Να αφήσουν κατά μέρος τις πολιτικές εμμονές και να κοιτάξουν να βρουν λύσεις. Διορθώνοντας και δικές τους παραλείψεις προηγούμενων χρόνων. Γιατί ένα έκαστο κόμμα πέρασε από θέση εξουσίας και τίποτε απ’ αυτά που σήμερα λένε δεν έκαναν για να τα διορθώσουν. Ας το πράξουν σήμερα…
