Ο μικρός τελικός στη Ρίγα μόλις έχει τελειώσει. Οι εικόνες χαράς και ευτυχίας για την επίσημη αγαπημένη διαδέχονται η μια την άλλη με ταχύτητα φωτός. Βλέπετε, τα 16 χρόνια που πέρασαν ώστε να βρεθεί ξανά στο βάθρο της Ευρώπης ήταν πολλά. Ο χρόνος, όμως, παγώνει σε μια φωτογραφία. Τρεις παίκτες της σπουδαίας Εθνικής Ελλάδος, τρία αδέλφια, τρεις Αντετοκούνμπο, σφιχταγκαλιασμένοι. Είναι εξόφθαλμο ότι εκείνη την στιγμή, χωρίς να μιλάνε, μοιράζονται κοινές σκέψεις για τη ζωή τους. Το χάλκινο μετάλλιο είναι το επιστέγασμα μιας δύσκολης ζωής, που κατάφεραν να την μετατρέψουν σε επιτυχία με πολύ κόπο και μόχθο.
Η επιβεβαίωση του προαναφερθέντος συλλογισμού μας έρχεται λίγη ώρα μετά. Σε μια ανάρτηση στο instagram, ο Κώστας Αντετοκούνμπο γράφει: «Τρία αδέρφια από τα Σεπόλια». Συνοδεύει τη συγκεκριμένη λεζάντα με δύο φωτογραφίες. Στην πρώτη, τα τρία αδέλφια σε πολύ μικρή ηλικία, αγκαλιασμένα σε μία καρέκλα. Στη δεύτερη, κάθονται στα αποδυτήρια της Arena Riga με τη φανέλα της Εθνικής μπάσκετ και το χάλκινο μετάλλιο στο στήθος.
Η πρώτη φωτογραφία είναι από την εποχή κατά την οποία η οικογένεια Αντετοκούνμπο βίωνε δυσκολίες, αδικίες, απόρριψη, ρατσισμό. Τότε, που πολλοί τους έβλεπαν ως απλούς «μαύρους». Τότε που τους θεωρούσαν Νιγηριανούς. Τότε που η εκτίμηση έναντί τους ήταν μηδενική. Τότε που πολλοί ευχαρίστως θα τους έδιωχναν από την Ελλάδα.
Η δεύτερη είναι από τη σημαντικότερη στιγμή του ελληνικού μπάσκετ μετά το 2009. Από την στιγμή, που απογείωσαν ξανά την Ελλάδα στο βάθρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Από την στιγμή, που το επίθετο Αντετοκούνμπο, δοξάζεται από την πλειονότητα των Ελλήνων.
Το όνομα Γιάννης είναι πλέον το πιο εύχρηστο στην ελληνική επικράτεια. Συνάμα και το πιο αγαπημένο. Αυτός έκανε το επίθετο της οικογένειας γνωστό και σεβαστό σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Και μόνο εύκολο δεν ήταν. Η Mariah Riddlesprigger ( η σύζυγός του) μοιράστηκε στο Instagram μια ανάρτηση γεμάτη αγάπη και υπερηφάνεια για τον σύζυγό της. Με λίγες λέξεις αναδεικνύει όλο το μεγαλείο του Γιάννη: «Άφησέ με να καυχηθώ για ένα δευτερόλεπτο. O άντρας μου, ο άντρας μου, ο άντρας μου. Όλα κερδισμένα, τίποτα δεν σου χαρίστηκε. Αξίζεις όλη αυτή τη μεγαλοσύνη και ακόμα περισσότερα».
Ο ίδιος ο Γιάννης, όσα εκατομμύρια και αν κερδίζει πια, δεν ξεχνά ποτέ από πού ξεκίνησε. Με υποδειγματική ταπεινότητα θυμάται: “Υπήρχαν μέρες που δεν πουλάγαμε τίποτε στους δρόμους. Το ψυγείο μας ήταν άδειο και δεν είχαμε ούτε ένα κομμάτι ψωμί να φάμε, γουργούριζε η κοιλιά μας. Ή άλλες φορές που λέγαμε ψέματα στη μητέρα μας ότι είχαμε φάει έξω με τους φίλους μας ή ότι δεν πεινούσαμε, για να περισσέψει ένα πιάτο για τα μικρότερα αδέλφια μας. Περάσαμε πολύ δύσκολες στιγμές μέσα στη φτώχεια και στην αβεβαιότητα, αλλά είμαι πολύ υπερήφανος για τους γονείς μου και για όλη την οικογένειά μου… Είμαι πολύ χαρούμενος που σήμερα (16 χρόνια μετά) δώσαμε χαρά σε 12 εκατ. Έλληνες.”
Από την αγορά της Θήβας βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου. Δεν άλλαξε όμως. Το ήθος του, η ταπεινότητά του, η σκληρή δουλειά μέσα και έξω από το παρκέ συνεχίζουν να τον χαρακτηρίζουν. Το παιδί από τα Σεπόλια σοκάρει την υφήλιο. Ανανεώνει το συμβόλαιό του με τους Μιλγουόκι Μπακς. Με μπόνους υπογραφής 25 εκατ. δολάρια. Την ίδια στιγμή σημειώνει το σπουδαιότερο «τρίποντο» του κόσμου. Αποφασίζει να δωρίσει και τα 25 εκατ. για φιλανθρωπικούς σκοπούς!
10 εκατ. δολάρια σε εκπαιδευτικά προγράμματα και υποτροφίες για μειονεκτούντες νέους στο Μιλγουόκι και την Αθήνα. 5 εκατ. δολάρια για την κατασκευή αθλητικών κέντρων και κοινοτικών γυμναστηρίων σε οικονομικά προβληματικές γειτονιές. 5 εκατ. δολάρια σε ιατρικές κλινικές και κινητές υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης σε υποεξυπηρετούμενες περιοχές της Νιγηρίας και της Ελλάδας. 5 εκατ. δολάρια για την υποστήριξη πρωτοβουλιών επισιτιστικής ασφάλειας, προγραμμάτων σχολικών γευμάτων και τραπεζών τροφίμων.
Ο θαυμασμός είναι ατελείωτος. Βλέπετε, αυτός ο γίγαντας των 2.10, έχει κατακτήσει τα πάντα. Κέρδισε το πρωτάθλημα του ΝΒΑ, αναδείχθηκε δύο φορές MVP στο ΝΒΑ, αναδείχθηκε δύο φορές MVP στο All Star Game, κερδίζει ένα σωρό εκατομμύρια. Τι ειρωνεία. Αυτός ο «μαύρος» που ήθελαν κάποιοι να διώξουν από την Ελλάδα, προσπερνά όλα τα πιο πάνω.
Ιεραρχεί ως μεγαλύτερο επίτευγμά του το προχθεσινό στη Ρίγα: «Είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά μου, να εκπροσωπείς την εθνική ομάδα, την χώρα σου, 12 εκατ. ανθρώπους και να φτάνεις σε μια επιτυχία, σε ένα μετάλλιο».
Και δεν ήταν λόγια. Οι εικόνες θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μας. Και στην ψυχή μας. Οι τρεις «μαύροι» να ψάλλουν σε κάθε αγώνα τον εθνικό ύμνο. Οι τρεις «Νιγηριανοί» να καταθέτουν ψυχή σε κάθε αγώνα για την Ελλάδα. Οι τρεις «έγχρωμοι» να δακρύζουν στην ήττα από την Τουρκία. Στην εξέδρα, η σύζυγος του Γιάννη ντυμένη με τα χρώματα της Ελλάδας. Τα παιδιά του το ίδιο.
Συγγνώμη Γιάννη, Θανάση και Κώστα για όσες δυσκολίες και όση πίκρα βιώσατε εξαιτίας κάποιων μικρόψυχων, που θέλουν να λέγονται Έλληνες. Από κάποιους που δεν έμαθαν ποτέ ότι Έλληνες είναι όσοι έχουν μεγάλη ψυχή. Φιλότιμο. Αγάπη για τον άνθρωπο. Από κάποιους που δεν έμαθαν ότι Έλληνα δεν σε κάνει το χρώμα του δέρματος αλλά η καρδιά, η αρετή και ο αγώνας.
Σας αγαπάμε Γιάννη, Θανάση και Κώστα διότι δεν είστε μόνο αθλητές. Είστε μάθημα ζωής. Διότι φτύνετε τον κάθε ρατσιστή. Διότι εσείς είστε οι πραγματικοί Έλληνες. Διότι δείχνετε σε όλους ότι το ήθος, η επιμονή και οι κόποι είναι η συνταγή της επιτυχίας.
Γονείς, πάρτε το βίντεο του αγώνα με την Φινλανδία. Δώστε το στα παιδιά σας. Εξηγήστε τους ότι αυτό έχει πραγματική αξία. Ο Γιάννης, ο Θανάσης και ο Κώστας από τα Σεπόλια. Όχι κάθε τυχάρπαστος ινφλουένσερ ή κάθε γελοίος τικτόκερ, που μοιράζουν σαχλαμάρες. Αν θέλουμε να διορθώσουμε την κοινωνία μας…
