Ακόμα και η συντεχνία των εκπαιδευτικών, λοιπόν, που θέλει λύση και μία ενωμένη, ομοσπονδιακή Κύπρο, όπως λέει (τα γράφαμε χθες), και που παλεύει ενάντια στο μαφιόζικο σύστημα κι αυτούς που έχουν ωφεληθεί από το στάτους κβο, και όσοι άλλοι δηλώνουν ότι θέλουν τα ίδια, την ώρα της κρίσεως δεν απορρίπτουν ούτε τις τουρκικές εγγυήσεις, ούτε τον κατοχικό στρατό. Και δεν είναι μόνο αυτά.
Για να λέμε αλήθειες, όσο πικρές κι αν είναι και να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, οι ομοσπονδιακοί Τουρκοκύπριοι, όπως και οι ομοσπονδιακοί Ελληνοκύπριοι, το μόνο κοινό χαρακτηριστικό που έχουν, είναι πως όταν μιλούν για «ενωμένη Κύπρο» δεν εννοούν ακριβώς αυτό που εκφράζει ο όρος. Εννοούν ενωμένη μόνο σε κάποια σημεία του ρήγματος. Ενωμένη, για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την διεθνή εκπροσώπηση και την ένταξη όλου του νησιού στην ΕΕ, αλλά χωρισμένη εδαφικά, οικονομικά, πολιτικά, κυριαρχικά, χωρισμένος και ο λαός! Ο μισός να συνεχίσει να εξαρτάται από την Τουρκία και την παρανομία και ο άλλος μισός απλώς να νομιμοποιήσει τον διαχωρισμό και την εσαεί παραμονή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Αυτός που είναι πολύ πιθανό να αναδειχθεί νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων σε ένα μήνα, ο Τουφάν Ερχιουρμάν, δεν υποστηρίζει κάτι διαφορετικό στην ουσία. Ενώ ο Τατάρ θεωρείται ακραίος διότι μιλά για δύο κράτη, ο Ερχιουρμάν μιλά για «δύο ίσα ιδρυτικά κράτη» τα οποία θα είναι ίσα στο εσωτερικό τους και δεν θα μπορούν να παρεμβαίνουν το ένα στο άλλο, θα μπορούν να συνάπτουν χωριστά διεθνείς συμφωνίες σε κάποιους τομείς, ενώ σε τομείς όπως η ενέργεια και οι θαλάσσιες ζώνες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται στη βάση της πολιτικής ισότητας (εννοεί το βέτο, φυσικά). Μια χαλαρή κεντρική κυβέρνηση, λέει, και οι πολιτείες θα αναπτύξουν κυρίαρχες πολιτικές χωρίς καμιά παρέμβαση.
Όχι ότι αυτά δεν τα συμφωνήσαμε, τα συμφώνησε – και ο Αναστασιάδης και ο Χριστόφιας. Αλλά ούτε έτσι έχουμε λύση. Διότι ακριβώς, τα θέλουν κι αυτά, αλλά και όλα τα άλλα. Και το έδαφος και τον στρατό και τις εγγυήσεις και όλα τα λάφυρα που τους διασφαλίζει ο τουρκικός στρατός, όπως λέγαμε προηγουμένως. Και, επίσης, τη νομιμοποίηση των εποίκων, που είναι πια πλειονότητα των ψηφοφόρων στα κατεχόμενα και ο Ερχιουρμάν στήνει εκστρατεία πάνω στη νομιμοποίηση των παιδιών μεικτών γάμων για να τους καλοπιάνει. Τους έποικους! Όταν η πρόεδρος των εκπαιδευτικών μιλά για «παραγνώριση της βούλησης των Τουρκοκυπρίων μέσω μεταφορών πληθυσμού, παροχής υπηκοοτήτων».
«Είμαστε ένας από τους δύο συνιδρυτές αυτού του νησιού. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ελληνοκύπριους», έλεγε ο Ερχιουρμάν (21/08/2025). Σε τι διαφέρει αυτό από αυτό που έλεγε ο Τατάρ στην Ολγκίν (15/9/2025): «Ως ιδρυτικοί εταίροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, διατηρούμε την παρουσία μας σε αυτό το νησί με τα δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα». Αλλά, οι συνιδρυτές εγκατέλειψαν και πολέμησαν το κράτος και όσα δικαιώματα έχουν τα έχουν επειδή τους τα αναγνωρίζει η Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι Ευρωπαίοι πολίτες επειδή έκαναν θυσίες οι Ελληνοκύπριοι μόνοι τους για να ενταχθεί αυτό το κράτος στην ΕΕ. Είναι ιδρυτικοί εταίροι όταν τους βολεύει. Αλλιώς, δεν υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία, υπάρχει μόνο ελληνοκυπριακή διοίκηση.
Κατά τα άλλα θέλουν λύση. Καλό είναι επομένως να μας εξηγήσουν κάποια στιγμή οι Τουρκοκύπριοι της λύσης τι κερδίζουν οι Ελληνοκύπριοι από την όποια win – win διευθέτηση. Την ειρηνική απόλαυση του μέλλοντος; Μα, ποιος το εγγυάται αυτό όταν θα δεχθούν να βρίσκεται η Κύπρος υπό τη νόμιμη επιρροή (για να πω τον πιο ήπιο όρο) της Τουρκίας; Θα πάρουν έδαφος μήπως; Ούτε καν αυτό. Εδώ αμφισβητείται ακόμα και το ιδιοκτησιακό καθεστώς να νεκρής ζώνης. Μισό αιώνα μετά την παραχώρησή της από την Κυπριακή Δημοκρατία στα Ηνωμένα Έθνη το κατοχικό καθεστώς επιμένει ότι δικαιούται (!) μερίδιο και από αυτό το 3% της νεκρής ζώνης. Στη Μόρφου στήνουν πανηγύρια και δηλώνουν πως ούτε σπιθαμή της Μόρφου δεν θα επιστραφεί στους Ε/κ. Επομένως; Αποφασίστε. Είτε με την Τουρκία παράνομοι, είτε με την Κυπριακή Δημοκρατία νόμιμοι και Ευρωπαίοι. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
