Υπήρξε μια εποχή που οι φυλακές είχαν μετατραπεί σε κολαστήριο με αποτέλεσμα να σημειωθούν πέντε αυτοκτονίες σε διάστημα λίγων μηνών. Οι αυτόχειρες ήταν στην πλειοψηφία τους νεαρά άτομα. Στο ίδιο διάστημα, επίσης νεαρό άτομο, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο έχοντας υποστεί άγρια σεξουαλική κακοποίηση. Η κατάσταση της υγείας του ήταν τέτοια που ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, δήλωσε συγκλονισμένος όταν τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο.
Μετά τις δημόσιες αντιδράσεις, αλλά και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και απεργία πείνας φυλακισμένων, ο διευθυντής του Ιδρύματος μετακινήθηκε και αντικαταστάθηκε από την Άννα Αριστοτέλους. Μαζί με τη βοηθό της, Αθηνά Δημητρίου, εφάρμοσαν ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα με στόχο την αναμόρφωση και ταυτόχρονα δημιούργησαν μία ατμόσφαιρα εξωστρέφειας επιδιώκοντας να συνδέσουν τις φυλακές και τους φυλακισμένους με την κοινωνία. Παρόλο που αρκετοί επέκριναν τη νέα αυτή φιλοσοφία υποστηρίζοντας τον τιμωρητικό χαρακτήρα της φυλακής αντί το σωφρονιστικό, η νέα πρακτική έμοιαζε να αποδίδει. Για κάποια χρόνια επικράτησε σχετική ηρεμία μέχρι που ξέσπασε η γνωστή ιστορία με τον Κατσουνωτό και οι δύο επί κεφαλής του ιδρύματος ζήτησαν να αποχωρήσουν από τη θέση τους.
Ήταν επίπλαστη η ηρεμία; Μπορούσε η τότε διεύθυνση να κρύβει τόσο καλά τα όποια συμβάντα χωρίς να παίρνει είδηση ο έξω κόσμος; Καμία αυτοκτονία, κανένας φόνος ή βιασμός δεν μπορεί να κρυφτεί. Μια φυλακή δεν θα γίνει ποτέ χώρος αγγέλων, πάντα θα συμβαίνουν έκτροπα, αλλά όταν αυτά ξεφεύγουν και πληθαίνουν τότε θα πρέπει κάποιος να διερωτηθεί «τι συμβαίνει;». Πως γίνεται βαρυποινίτες να έχουν κινητά (τελευταίας μάλιστα τεχνολογίας) και να συντονίζουν εγκληματικά δίκτυα από τις φυλακές. Φταίει ότι δεν υπάρχει σύστημα αποκοπής του σήματος ίσως απαντήσει ο υπουργός. Αυτό που φταίει όμως είναι ο τρόπος που μπαίνουν τα κινητά στις φυλακές. Και δεν είναι ούτε με drones ούτε με ποδοσφαιρικές μπάλες. Είναι ο ίδιος τρόπος με τον οποίο νεαρός ο οποίος καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση βρέθηκε στην πτέρυγα βαρυποινίτων. Γιατί άραγε; Ζήτησε να μεταφερθεί αλλού και του είπαν «έλα μετά το Σαββατοκύριακο να υποβάλεις το αίτημα σου». Ακολούθησε βιασμός του ο οποίος καταγράφηκε σε κινητό και αναρτήθηκε και η διοίκηση των φυλακών δεν έκανε τίποτα μέχρι που συγγενής του ειδοποίησε την αστυνομία. Κι ο υπουργός Δικαιοσύνης λέει πως «δεν είναι ακριβώς έτσι». Πως είναι τότε; Ήταν συναινετική συνεύρεση; Γιατί ο νεαρός τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη πτέρυγα; Ακόμα και το γεγονός ότι βαρυποινίτης έκανε χρήση κινητού για να καταγράψει και να αναρτήσει βιασμό, ή συνεύρεση, δεν είναι αδίκημα;
Τι συμβαίνει λοιπόν στις φυλακές; Θα αναμένουμε να αυτοκτονήσουν 5-6 για να αντιληφθούμε πως οι φυλακές δεν μπορεί ούτε αρχηγείο της μαφίας να είναι ούτε κολαστήριο.
