Χθες ήταν η 732η μέρα από την σφαγή της Χαμάς την 7/10/2023 σε δύο εβραϊκούς οικισμούς, που ήταν η αφορμή για την έναρξη του πολέμου στην Παλαιστίνη.

Δύο χρόνια σήμερα, από εκείνη την αποφράδα ημέρα, που η Χαμάς και άλλες παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες εξαπέλυσαν αιφνιδιαστική επίθεση στο Ισραήλ. Συγκεκριμένα σε δύο εβραϊκούς  οικισμούς όπου οι άνθρωποι διασκέδαζαν σε ένα υπαίθριο φεστιβάλ, σκοτώθηκαν (ή μάλλον σφαγιάστηκαν) 1.195 Ισραηλινοί και ξένοι υπήκοοι, συμπεριλαμβανομένων 815 αμάχων, ανάμεσά τους γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι.

Φεύγοντας, οι τρομοκράτες πήραν μαζί τους 251 ομήρους, με τον δηλωμένο στόχο να αναγκαστεί το Ισραήλ να απελευθερώσει Παλαιστίνιους κρατούμενους.

Την επόμενη ημέρα, σαν σήμερα δηλαδή, το Ισραήλ εξαπέλυσε ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της Χαμάς στην Γάζα και στην Δυτική Όχθη. Περισσότεροι από 67.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί στη Γάζα, σχεδόν οι μισοί από αυτούς γυναίκες και παιδιά, και άνω των 169.000 τραυματίστηκαν.

Ο Νικόλας Μολφέτας, που γνωριστήκαμε μέσω του Διαδικτύου, ήταν μέχρι πρότινος διοικητικό στέλεχος σε μεγάλη εταιρεία πληροφορικής με έδρα το Σιάτλ (συγκεκριμένα της Microsoft), όπου ζoύσε μόνιμα. Αναρτώντας συχνά από εκεί κείμενα με τις απόψεις του για τρέχοντα πολιτικά θέματα στην Αμερική, τροφοδοτούσε τον ραδιοφωνικό μου «Καθρέφτη», με χρήσιμες πληροφορίες, κυρίως για τα έργα και τις ημέρες του Ντόναλντ Τραμπ.

Πριν από μερικές εβδομάδες, πήρε την μεγάλη απόφαση του επαναπατρισμού στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί και το ασίγαστο ενδιαφέρον για τα διεθνή πολιτικά θέματα, που δεν λείπουν από την …επικράτειά μας.

Η προσοχή όλων μας είναι στη Μέση Ανατολή, όπου αχνοφαίνεται μια διάθεση να τελειώσει εκεί αυτό το κακό – για την Ουκρανία δεν το συζητάμε. Οι σοβαροί πολιτικοί αναλυτές, λένε ότι εκεί, ακόμα κι όταν πεθάνει ο Πούτιν, θα είναι εκεί, σε κάποιο Μαυσωλείο να ηγεμονεύει έως και νεκρός!

Ας επιστρέψουμε όμως στην Μέση Ανατολή, που είναι πιο κοντά μας. Το παρακάτω κείμενο του Νικόλα Μολφέτα, από το fb (με την άδεια του), είναι σαν μια «υπενθύμιση». Ημέρα μνήμης και περισυλλογής…

«Τα όσα φρικτά και αδικαιολόγητα συνέβησαν πριν από ακριβώς δύο χρόνια στα σύνορα της Γάζας με το Ισραήλ, δεν ήταν πράξεις αντίστασης εναντίον στρατευμάτων κατοχής, δεν ήταν επεισόδια μεταξύ αμάχων που παρεκτράπηκαν, δεν ήταν δράση λίγων μεμονωμένων ακραίων.

Ήταν μια μεγάλης κλίμακας, προσεκτικά οργανωμένη και σκηνοθετημένη επιχείρηση εναντίον αθώων και ευάλωτων, με αποκλειστικό σκοπό τη μεγιστοποίηση του τρόμου και την έξαψη των παθών και στις δύο πλευρές των συνόρων. Η Χαμάς, βλέποντας την προσέγγιση Ισραήλ – Αραβικών χωρών να αφήνει το Παλαιστινιακό ζήτημα σε δεύτερη μοίρα, προσπάθησε να ξαναμπεί στο κάδρο με το χειρότερο τρόπο, προκαλώντας μια αντίδραση του Ισραήλ που θα έστρεφε εναντίον του όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του αραβικού κόσμου και ολόκληρου του πλανήτη.»

Για την αντίδραση του Ισραήλ και για τα θύματα της Γάζας έχω γράψει πολλές φορές, σήμερα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να επανέλθω. Κι ούτε με ενδιαφέρει να κρατήσω «ίσες αποστάσεις» εδώ (ή σε οποιαδήποτε διαμάχη), θέλω όμως να κρατώ «σωστές αποστάσεις», αναγνωρίζοντας ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές τα βασικά σημεία όπου έχει δίκιο ή άδικο η κάθε πλευρά.

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για τους 1.195 νεκρούς και τα δεκάδες θύματα βιασμού της τρομοκρατικής επίθεσης, τους 48 ομήρους που ακόμα κρατούνται, ζωντανοί ή νεκροί, τους 58 που πέθαναν ή δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της ομηρίας τους, και τους 148 που επέστρεψαν για να ζήσουν με τις μνήμες της φρίκης».

Φωτό χθεσινή από το αμερικανικό CBS. Δεν έχει μείνει τίποτα. Ούτε μια ελάχιστη ελπίδα. Τι να σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος; Σίγουρα, όχι το μέλλον…