Α, τούτο δεν το γνωρίζαμε. Ο Ερχιουρμάν χορεύει άψογα τον κυπριακό αντικριστό. Τον καρτσιλαμά. Είναι πάρα πολύ καλός αλήθεια. Τον χόρεψε το βράδυ στους πανηγυρισμούς και το βίντεο ενθουσίασε τους ήδη ενθουσιασμένους μας, που το στέλνουν παντού να θαυμάσει ο κόσμος.

Έτσι το είδαμε κι εμείς. Ήταν μαζί με το κάπνισμα που του έκανε μια κυρία το βράδυ της Κυριακής και επίσης κάνει τον γύρο του διαδικτύου να ανοίξουν τα μάτια των Ελληνοκυπρίων να δουν και να θαυμάσουν τα κυπριακά έθιμα.

Όταν είδα το βίντεο κατάλαβα πόσο δίκαιο έχει ένας από αυτούς τους ενθουσιασμένους που μου έγραφε χτες: «σαν δεν ντρέπεται ο Άριστος και οι όμοιοι του», που μας έχει καταλάβει άγχος «επειδή διαφαίνεται προοπτική επανέναρξης των συνομιλιών». Ε, ναι, έχει δίκαιο. Και το προσθέτω κι αυτό: Οφείλει να μάθει και ο Χριστοδουλίδης τον καρτσιλαμά να τον χορέψουν μαζί. Μην σας πω ότι στην επόμενη επίσκεψη της Ολγκίν πρέπει να της το θέσει η «κοινωνία των πολιτών», που συναντά, για να το προωθήσει επίσημα ως ΜΟΕ. Μα, το φαντάστηκες; Υπάρχει καλύτερη οικοδόμηση εμπιστοσύνης από αυτό; Να τους δούμε να χορεύουν μαζί κυπριακούς χορούς στη νεκρή ζώνη;

Στο κάτω – κάτω αν δεν ξέρει ο Χριστοδουλίδης καρτσιλαμά δικαιώνει έναν άλλο διανοούμενο της νεοκυπριακής νομενκλατούρας (Ν. Τριμικλινιώτης, λέγεται), που έγραφε ότι «το ερώτημα δεν είναι τι θα κάνει ο Τουφάν (σ.σ. ναι, με το μικρό του, εν παρέας). Η μπάλα τώρα σαφώς βρίσκεται στον Χριστοδουλίδη και την απορριπτική κάστα της ε/κυπριακής αστικής τάξης και της ακροδεξιάς που μας κυβερνά».

Μάλλον, χάσαμε την μπάλα από καιρό. Τώρα με τον Ερχιουρμάν χάσαμε και το γήπεδο και την πίστα και όλα. Και την πίστη μας ακόμα. Περιμένουμε οκτώ χρόνια αδιεξόδων να φύγει ο τοξικός γκρίζος λύκος, Ερσίν Τατάρ, μπας και γίνει κάποια κίνηση από την τουρκική πλευρά να δούμε άσπρη μέρα, αλλά τώρα που έφυγε, έχουμε τους «δικούς μας» να μας λένε ότι το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Χριστοδουλίδης πάλι. Ομαδικά τα γράφουν. Τους έρχονται αυθόρμητα ή τα εφευρίσκουν όλοι μαζί, δεν γνωρίζω.

Όπως τον ημερήσιο αναλυτή του Κυπριακού (Π. Χαραλάμπους), που μας έκανε όλους, τους «σαν δεν ντρεπόμαστε», με τα κρεμμυδάκια, επειδή γράφουμε ότι έγινε ψηφοφορία στα κατεχόμενα αντί ότι έγιναν εκλογές, καταλήγοντας ότι «η λύση δεν θα προκύψει μόνο από το ποιος αλλάζει στα κατεχόμενα, αλλά -κυρίως- από το αν μπορούμε να αλλάξουμε εμείς τα μυαλά μας».

Ή, όπως την πρώην υπουργό (Ερατώ), πιο ενθουσιασμένη από όλους, που έγραφε χτες «δεν γνωρίζουμε ακόμα αν ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης έχει επικοινωνήσει μαζί του και αν έχει καθοριστεί ημερομηνία συνάντησης τους. Ο Πρόεδρος βρίσκεται ακόμα στο εξωτερικό…». Μα, γνωρίζουμε με επίσημη δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι ο Πρόεδρος προσπάθησε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Ερχιουρμάν από το βράδυ της Κυριακής και δεν υπήρξε ανταπόκριση.

Δεν έπρεπε, όμως, να πάει αυτές τις ανθηρές μέρες επίσημη επίσκεψη σε Σλοβενία και Κροατία (ενόψει της ανάληψης της Προεδρίας της ΕΕ από την Κυπριακή Δημοκρατία), ούτε από εκεί να πάει στις Βρυξέλλες για τις εργασίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Έπρεπε να μείνει εδώ μέχρι να επικοινωνήσει με τον Τουφάν. Φυσικά, μπορεί να του τηλεφώνησε από εκεί που βρίσκεται και όταν του απαντήσει θα ανακοινωθεί, είμαι σίγουρος, να πάει η καρδιά τους στον τόπο της.

Πάντως, θα ήθελα να μας ενημερώσουν όλοι αυτοί οι πρόθυμοι ακόλουθοι του Τουφάν: Βάζει ακόμα προϋποθέσεις για να δεχθεί να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις; Διότι είναι σημαντικό να το ξέρουμε πριν δούμε «αν μπορούμε να αλλάξουμε εμείς τα μυαλά μας». Μέχρι τώρα έθετε προϋποθέσεις (κυριαρχική ισότητα, χρονοδιαγράμματα κ.α.). Διότι, αν είναι έτσι να βάλουμε κι εμείς καμιά προϋπόθεση. Ή δεν δικαιούμαστε; Κάτι απλό για το οποίο λένε ότι συμφωνούν όλοι. Ότι, ας πούμε, δεν συζητούμε τίποτα για την διακυβέρνηση (που συζητήθηκε σε όλες τις διαπραγματεύσεις και σε όλες τις φάσεις) πριν συμφωνήσουμε την αποχώρηση της Τουρκίας από τη χώρα μας. Ή θα χαλάσουμε το κλίμα αν το πούμε αυτό;