ΣΤΙΣ δημοκρατίες, ένα από τα σημαντικά εργαλεία, είναι ο διάλογος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, αποδεκτό, εκείνο που προβλήθηκε ότι δεν θα πρέπει να συζητηθεί, στην προκειμένη περίπτωση το σχέδιο αξιολόγησης εκπαιδευτικών, στη Βουλή.
ΤΟ συγκεκριμένο σχέδιο, που προκαλεί την αντίδραση των συνδικαλιστικών οργανώσεων Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης, επιδέχεται προφανώς αλλαγών. Κι αυτό θα επιτευχθεί με τη συζήτηση. Από τη στιγμή που θέλουν να γίνουν αλλαγές θα έπρεπε να επικροτούν τη συζήτηση στη Βουλή και όχι να εκφράζουν την αντίθεσή τους.
ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι το σχέδιο συζητείται επί μήνες. Έγιναν και αλλαγές. Και εκεί που θα ξεκινούσε η κατ΄ άρθρο συζήτηση του σχεδίου στην κοινοβουλευτική επιτροπή Παιδείας, ξεκίνησαν απεργιακές κινητοποιήσεις. Και τι θέλουν; Να παραμείνει το ίδιο σύστημα από τη δεκαετία του ΄70; Να σημειώσουμε, ότι η ΠΟΕΔ λόγω των συζητήσεων στη Βουλή έχει αναστείλει την προγραμματισμένη για την ερχόμενη Τετάρτη, στάση εργασίας. Σωστή η απόφαση.
ΔΕΝ θα εισέλθουμε στις λεπτομέρειες του σχεδίου, αλλά στην ουσία. Οι ίδιοι οι οργανωμένοι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να απαντήσουν ευθέως: Γνωρίζουν κατά πόσο υπάρχει Οργανισμός, στον οποίο δεν αξιολογούνται οι εργαζόμενοι; Υπάρχει οποιοσδήποτε Οργανισμός, ο οποίος λειτουργεί ορθολογιστικά, που οι εργαζόμενοι δεν αξιολογούνται και δεν βαθμολογούνται; Δεν υπάρχει.
ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ, όπως αναφέρεται, μεταξύ άλλων, επειδή οι διευθυντές ( των σχολείων) θα έχουν λόγο στην αξιολόγησή τους. Και γιατί; Δεν είναι αυτοί που είναι στην καλύτερη θέση να εκφράσουν άποψη για τις επιδόσεις τους; Αυτοί, πρωτίστως, γνωρίζουν για τους υφιστάμενους τους.
ΤΟ θέμα της αξιολόγησης δεν επηρεάζει τα εργασιακά τους δικαιώματα. Ούτε τα κεκτημένα τους. Η αξιολόγηση είναι κομμάτι της λειτουργίας του οικοδομήματος της παιδείας.
ΘΑ πρέπει να αναφέρουμε πως όλες αυτές τις ημέρες δεν ακούσαμε οτιδήποτε αφορά τα παιδιά. Είναι γνωστό ότι στην ευρωπαϊκή λίστα αξιολόγησης βρισκόμαστε στον πάτο. Δεν υποστηρίζουμε πως γι αυτό ευθύνη έχουν οι εκπαιδευτικοί και μόνο. Έχουν, όμως, το δικό τους μερίδιο ευθύνης και θα πρέπει να πράξουν κι αυτοί, σε μια συλλογική προσπάθεια, ό,τι είναι δυνατό, για την αναβάθμιση της παιδείας. Για το καλό των παιδιών μας.
ΘΕΩΡΟΥΜΕ πως με την παρέμβαση της επιτροπής Παιδείας, θα υπάρξει διέξοδος. Σε ένα αδιέξοδο, στο οποίο οδηγηθήκαμε επειδή δεν υπάρχει διάθεση για αλλαγή εποχής.
Η ΜΕΓΑΛΗ πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αντιμετωπίζει ορθολογιστικά τα δεδομένα και το μέλλον. Δεν έχουν σχέση με κοντόφθαλμες, παλιάς κοπής, προσεγγίσεις και αλαζονικές αντιδράσεις. Αναμένουμε, στο τέλος, να πρυτανεύσει η λογική.
