Το τραγουδιστικό ενσταντανέ του Προέδρου Αναστασιάδη καθώς ερμηνεύει, ομολογουμένως πολύ καλά, το «Απ’ το αεροπλάνο» του Κώστα Χατζή, ήταν κατ’ εμέ μία από τις λιγοστές ευχάριστες νότες που έχουν ηχήσει στα αφτιά μας σε αυτήν τη βαρετή και παράφωνη, μέχρι στιγμής, προεκλογική εκστρατεία. Εκτός του ότι ο Πρόεδρος «το ’χει» το τραγούδι, όπως λέμε, έβγαλε και ένα χιούμορ που και αυτό είναι γενικά δυσεύρετο στο πολιτικό τοπίο της Κύπρου. Δεν ξέρω πού πραγματοποιήθηκε το συγκεκριμένο προεδρικό κοντσέρτο, και με ποια αφορμή – λίγη, για μένα, σημασία έχει. Παραξενεύτηκα όμως δυσάρεστα, αν και δεν έπρεπε, από τα πολλά πικρά και μίζερα σχόλια που διάβασα σε όποια social media έτυχε να παρακολουθήσω απόσπασμα ή όλο το τραγούδι. Ακόμα και τα πιο mild από αυτά κινήθηκαν στο γνωστό ρεφρέν «εδώ ο κόσμος υποφέρει και ο Πρόεδρος πάει σε κοσμικές βραδιές και κάνει τον τραγουδιστή». Ευτυχώς, η απάντηση σε τέτοια δυσκοίλια σχόλια, έρχεται από το ίδιο το τραγούδι που ερμήνευσε ο κ. Αναστασιάδης: «Πολύ με πίκρανες ζωή, μακριά θα φύγω ένα πρωί, ν’ ανέβω σ’ ένα αεροπλάνο, να δω τον κόσμο από ‘κεί πάνω». Και, δόξα τω Θεώ, ένα από τα πολλά καλά της μικρής και περιορισμένης μας Κύπρου είναι ότι, όταν τα πράγματα εδώ σε στριμώχνουν πολύ, μπορείς να κάνεις ακριβώς αυτό: για λίγο να δραπετεύεις…
Διαβάζω, έντυπα και ηλεκτρονικά, πολλά σχόλια απλών πολιτών για την ακύρωση, τελικά, της παράστασης “Cock” του ΘΟΚ στη Σωτήρα. Διευκρινίζοντας πρώτα αυτό το «απλός πολίτης», συχνά λειτουργεί και εξαγνιστικά για αυτόν, κάτι που δεν με βρίσκει ποτέ σύμφωνο –αντίθετα είμαι από τα στραβόξυλα που πιστεύουν ότι ο πολίτης (ή και ο πελάτης) δεν έχει πάντα δίκιο– σημειώνω ότι πολλές φορές οι «κουβέντες στο πόδι», όπως αυτές που αποσπούμε οι δημοσιογράφοι από περαστικούς, αποκαλύπτουν και μερικές ενδιαφέρουσες πτυχές.
Η Άντρη (από τον Πολίτη): «Καλώς ή κακώς τους ομοφυλόφιλους τους δέχτηκε η κοινωνία μας. Έχω φίλους και φίλες ομοφυλόφιλους και τους υποστηρίζω. Είναι αποδεκτοί από την κοινωνία μας. Είναι ανάγκη όμως να πηγαίνουμε και να το θωρούμε κιόλας στο θέατρο;».
Αρχίζω απ’ το τέλος: Όχι, κυρία Άντρη, δεν είναι ανάγκη. Είναι και για σας, όπως και για κάθε άνθρωπο όμως, δικαίωμα επιλογής. (Αλήθεια, όμως, πότε είδατε τελευταία φορά θεατρική παράσταση του ΘΟΚ και σας πείραξε τόσο που σας στερήθηκε, όπως λέτε, η δυνατότητα να πάτε και σε αυτήν, της Σωτήρας;).
Δεύτερον: Το «καλώς ή κακώς» που λέτε στην αρχή, μου τη δίνει πολύ. Εάν, όπως λέτε, έχετε και φίλους ομοφυλόφιλους (που, παρεμπίπτοντος, ως φράση και μόνο είναι η πεμπτουσία του ρατσισμού και της ομοφοβίας – θυμίζω το περίφημο «έχω και μαύρους φίλους» που έλεγαν παλιότερα οι λευκοί της Αφρικής), δεν νομίζετε ότι τους προσβάλλει το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνετε και το «κακώς» ως λόγο αποδοχής τους από την κοινωνία;
Τρίτον: Τελειώνετε τη δήλωσή σας με την αποδοχή ότι «Τον Μάρκο Σεφερλή τον υποστηρίζουμε όποτε έρθει, να πάεις να ξεκουραστείς (!!!), να γελάσεις (με τα απαράδεκτα αστεία του για τους ομοφυλόφιλους;), να ξεχάσεις τα προβλήματά σου…». Εάν σας πω ότι ο Σεφερλής είναι, σε όλο του το θεατρικό του φάσμα, πιο χυδαίος από «αυτό» που αποδοκιμάσατε στο “Cock” (χωρίς καν να το δείτε), τι θα μου λέγατε;
Τέλος: Η απορία σας, γιατί να πάω να δω το “Cock”; Για να με ρωτά το μωρό μου στο τέλος «Μάμμα, γιατί έτσι;» και «Μάμμα, γιατί αλλιώς;», με απορρυθμίζει πλήρως κα Άντρη. Με το μωράκι σας θα πηγαίνατε (που δεν θα πηγαίνατε ποτέ) να δείτε το “Cock”;
Ενίοτε οι βόμβες δεν εκρήγνυνται όπως τις θέλεις. Κατά λάθος έσκασε μία στα χέρια του Σάββα Ξηρού το 2002 στον Πειραιά, λίγο πριν αποπειραθεί να σκοτώσει με αυτήν κάποιον ή κάποιους άλλους, και έτσι άρχισε η εξάρθρωση της διαβόητης τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη στην Ελλάδα. Και στη Νέα Υόρκη προχθές, ο εκρηκτικός μηχανισμός με τον οποίο είχε ζωστεί ένας μετανάστης από το Μπαγκλαντές δεν δούλεψε καλά για αυτόν, μόνο τραυμάτισε μερικούς ανθρώπους και λίγο πιο σοβαρά τον ίδιο. Υπό κράτηση πια, δήλωσε ότι τον ενέπνευσε η τρομοκρατική επίθεση πέρυσι σε χριστουγεννιάτικες αγορές στην Ευρώπη από καθάρματα του ISIS. Μάλλον ζήλεψε τη δόξα τους και θέλησε κι αυτός να πάει στον δικό του παράδεισο ως ήρωας-μάρτυρας. Οι 72 παρθένες, τις οποίες κάποιος υπόσχεται όμως σε αυτόν και ομοίους του, θα χρειαστεί να περιμένουν…
