«Κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε» κατά τον Βολταίρο. Ο Γάλλος φιλόσοφος είχε μια θυελλώδη σχέση με την Καθολική Εκκλησία και ήταν πολέμιος κάθε θρησκευτικού φανατισμού. Παρόλα αυτά, είχε αναγνωρίσει τη σημασία της ύπαρξης του Θεού για την οργανωμένη κοινωνία και την ανθρώπινη υπόσταση, αποτυπώνοντας το με την πιο πάνω φράση.
Πολλές φορές η φιλοσοφία μπορεί να συναντήσει την πολιτική ακόμα και μέσα από άστοχους παραλληλισμούς. Δεν μπορούμε να ξέρουμε, για παράδειγμα, εάν ο Νικόλας Παπαδόπουλος είχε κατ’ ανάγκη υπόψη του την φράση του Βολταίρου για τον Θεό και την σημασία της ύπαρξης του, ως πραγματικότητα ή ως φαντασία, αλλά σίγουρα η υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη λειτούργησε τη δεδομένη στιγμή ως ο από μηχανής Θεός ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΚΟ.
Ήρθε για να δώσει τη λύση που έψαχνε να βρει και να εκπληρώσει αυτό που όλο το διάστημα μετά τις βουλευτικές και μέχρι τις αποφάσεις για τις προεδρικές εκλογές, έλεγε ο Νικόλας Παπαδόπουλος: «Θα είμαστε, είτε Κυβέρνηση, είτε συγκυβέρνηση». Ασφαλώς μια υποψηφιότητα όπως αυτή του Νίκου Χριστοδουλίδη, ήταν η λύση που αναζητούσε το ΔΗΚΟ, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
«Φίλε Νίκο, εάν δεν έβαζες υποψηφιότητα σε αυτές τις εκλογές, θα έπρεπε να σε είχαμε εφεύρει, γιατί είσαι ο Πρόεδρος που χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο τόπος», είπε ο Νικόλας Παπαδόπουλος απευθυνόμενος στο Νίκο Χριστοδουλίδη κατά τη διάρκεια των εργασιών του καταστατικού συνεδρίου του κόμματος. «Υποστηρίξαμε ως Δημοκρατικό Κόμμα τον Νίκο Χριστοδουλίδη γιατί:
(α) αναγνωρίσαμε σε αυτόν ποιοτικά χαρακτηριστικά – εργατικότητα, μεθοδικότητα και ήθος.
(β) τον υποστηρίξαμε γιατί συμφωνούμε με το πρόγραμμα διακυβέρνησης του. Εξάλλου και εμείς συμβάλαμε στη διαμόρφωση του. Θεωρούμε σήμερα πως έχει δικαιωθεί η επιλογή του κόμματος μας. Μέσα σε μόλις 75 μέρες διακυβέρνησης, η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη έχει καταπιαστεί με όλες τις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα και έχει ήδη να παρουσιάσει ένα αξιοσημείωτο έργο», πρόσθεσε, απαριθμώντας στη συνέχεια τα όσα η Κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη, κατάφερε να επιτύχει κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της.
Προεκλογικά, το ΔΗΚΟ είχε βρεθεί ουσιαστικά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Ήταν γνωστό εξάλλου, το έντονο φλερτ από πλευράς Αβέρωφ Νεοφύτου με τις δελεαστικές προσφορές προς το Νικόλα Παπαδόπουλο για στήριξη της δικής του υποψηφιότητας, αλλά και οι αντιδράσεις που συναντούσε εσωκομματικά ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, έναντι της υποψηφιότητας του προέδρου του ΔΗΣΥ, στο πλαίσιο του εσωκομματικού διαλόγου που πραγματοποιείτο τότε. Έστω και αν ο ίδιος σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, του αναγνώριζε ότι από τον Αβέρωφ μπορούσε να εξασφαλίσει περισσότερα απ’ ο,τι από τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Μέτρησε τις κομματικές αντιδράσεις και προσαρμόστηκε.
Από την άλλη, ήταν ο εξαρχής καταδικασμένος σε ναυάγιο διάλογος με το ΑΚΕΛ για συνεργασία των δύο στις προεδρικές εκλογές. Η ηγεσία του ΔΗΚΟ ήθελε συνεργασία στη βάση της υποψηφιότητας Νικόλα Παπαδόπουλου. Το ΑΚΕΛ δεν υπήρχε περίπτωση να μπει σε μια διαδικασία συζήτησης για στήριξη της υποψηφιότητας του προέδρου του ΔΗΚΟ, στον οποίο, μεγάλη μερίδα της βάσης του κόμματος, δεν είχε δώσει συγχωροχάρτι για την στάση έναντι της κυβέρνησης Χριστόφια, αλλά και γενικότερα για τον τρόπο που πολιτεύτηκε.
Είναι γεγονός άλλωστε ότι το ΔΗΚΟ ακολούθησε τα προηγούμενα χρόνια επί Νικόλα Παπαδόπουλου, μία τακτική τήρησης αποστάσεων και από τα δύο μεγάλα κόμματα με το σύνθημα της σύστασης του τρίτου πόλου, από τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Ο ίδιος βέβαια ο Νικόλας Παπαδόπουλος, είχε αρχικά αρκετές επιφυλάξεις για στήριξη του Νίκου Χριστοδουλίδη. Εκ των πραγμάτων όμως, δεν υπήρχε και άλλη διέξοδος. Η υποψηφιότητα του νυν προέδρου, είχε αναπτύξει μία δυναμική και ο κόσμος του ΔΗΚΟ, σε ένα μεγάλο ποσοστό του, είχε ήδη λάβει την απόφαση του για να τον στηρίξει. Ουσιαστικά δηλαδή, δεν υπήρχε εναλλακτική επιλογή και άρα δεν υπήρχε και άλλος δρόμος για το ΔΗΚΟ. Άρα, όπως είπε και ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ευτυχώς που υπήρχε η υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη, διότι αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την εφεύρουν…
