Ιδιαίτερη αναφορά στην υπόθεση της Κατίνας Μπέιρντ (Katina Baird), ιδιοκτήτριας δημοφιλούς εστιατορίου στη Λάρνακα, που τον Ιούνιο 2025 απειλήθηκε με απέλαση, ενώ υπήρχε καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία σε βάρος της, έκανε η διευθύντρια του MIGS Σουσάνα Παύλου, στη συνομιλία μας με θέμα την εκστρατεία ενημέρωσης για τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας Κατά των Γυναικών (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης).
«Αυτή η υπόθεση, μου είπε η κυρία Παύλου αναδεικνύει με οδυνηρό τρόπο, τα κενά στην προστασία των γυναικών μεταναστριών στην Κύπρο. Παρά το γεγονός ότι η κυρία Μπέιρντ ζει και εργάζεται νόμιμα στη χώρα, είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και στηρίζει ενεργά την τοπική κοινωνία, βρέθηκε αντιμέτωπη με τη σύλληψη και την κράτηση στη Μενόγεια (σ. σ. προσωρινός χώρος κράτησης άτυπων μεταναστών, εν αναμονή της απέλασης ή της διευθέτησης του καθεστώτος τους), σαν να μην είχε καμία υπόσταση ή δικαίωμα. Ως θύμα βίας, το κράτος όφειλε να την ενημερώσει, ότι έχει δικαίωμα να αιτηθεί για αυτόνομη άδεια παραμονής, όπως προβλέπεται από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης καθώς και από τον περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών Νόμο του 2021 (Ν. 115(I)/2021).
Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που η Κυπριακή Δημοκρατία έχει επικυρώσει, είναι ξεκάθαρη: Η προστασία των γυναικών θυμάτων βίας, πρέπει να εφαρμόζεται χωρίς καμία διάκριση, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, ή καθεστώτος μετανάστευσης (άρθρο 4). Ακόμη πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 59 προβλέπει ότι όταν μια γυναίκα μετανάστρια, χάνει την άδεια παραμονής της λόγω διαζυγίου, αλλά ο γάμος διαλύθηκε εξαιτίας ενδοοικογενειακής βίας, έχει δικαίωμα να αιτηθεί αυτόνομη άδεια διαμονής.
Στην περίπτωση της Κατίνας Μπέιρντ, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εφάρμοσε αυτήν την πρόνοια. Αντίθετα, κινήθηκε σε διαδικασίες απέλασης, αγνοώντας την καταγγελία βίας και αφήνοντας την ίδια, εκτεθειμένη σε διπλή θυματοποίηση, πρώτα ως θύμα κακοποίησης και έπειτα ως «παράνομη» μετανάστρια. Πρόκειται για ουσιαστική παραβίαση των δεσμεύσεων της Κύπρου στο πλαίσιο της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και των νομικών μας υποχρεώσεων. Η έντονη αντίδραση της κοινωνίας της Λάρνακας, των τοπικών φορέων και της κοινής γνώμης, ήταν αυτή που τελικά ανάγκασε τις Αρχές να δείξουν «ευαισθησία».
Όμως η προστασία των θυμάτων, δεν μπορεί να βασίζεται σε λαϊκή κινητοποίηση, δεδομένου ότι είναι νομική και θεσμική υποχρέωση του κράτους. Η Κύπρος οφείλει να αποδείξει στην πράξη, ότι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης δεν είναι απλώς ένα κείμενο στα χαρτιά. Η μη εφαρμογή της στην υπόθεση της Κατίνας Μπέιρντ, θέτει σε κίνδυνο κάθε γυναίκα με ανάλογη εμπειρία βίας και μεταναστευτικό καθεστώς».
