Ο Νίκος Τινής, απευθυνόμενος στην πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού Αννίτα Δημητρίου, την καλεί να κοιτάξει κατάματα την κοινωνία και κυρίως τους νέους, καθώς ο κόσμος, όπως ο ίδιος γράφει, «άλλαξε ριζικά».
Οι πολιτικοί που εξελίσσονται μέσα από στενά κομματική προέλευση τείνουν να σκέφτονται σαν αρχηγοί της «φυλής». Αυτό συμβαίνει σήμερα στον ΔΗΣΥ και παραβλέπουν το ευρύτερο κοινωνικό ακροατήριο και ακολουθούν την ιδεολογία και γραμμή επιμένοντας στην εφαρμογή της κομματικής λεπτομέρειας. Ότι επαναλαμβάνεται, δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Είναι οι ηγέτες του ΔΗΣΥ σήμερα που βαδίζουν προς την εξουσία, ιδιαίτερα η πρόεδρος Αννίτα Δημητρίου που φορά δύο καπέλα, πρέπει πρώτα να είναι αληθινοί απέναντι στον εαυτό τους και ύστερα προς του άλλους, την κοινωνία.
Η ενότητα γύρω από έναν κοινό στόχο για ελευθερία της Κύπρου, παρομοιάζει σαν μια μικρή Ευρώπη που περιστρέφεται σε άξονα κοινού προγράμματος του νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ενότητα πολλών τεχνοκρατών θα φέρει φρεσκάδα στις νέες ιδέες και πιθανές εναλλακτικές λύσεις και το ταλέντο διαφορετικών ανθρώπων ποικιλία σκέψεων που μπορούν να φέρουν μια συμμετοχική διαδικασία στο επιτελείο ενός νέου ηγέτη.
Κυρία Αννίτα Δημητρίου, έχεις μεγάλη καρδιά, αλλά τα χέρια σου είναι μικρά για μια μεγάλη αγκαλιά, ενός μεγάλου κορμού ελιάς και οι ώμοι ενός ανθρώπου είναι αδύναμοι να σηκώσουν το βαρύ φορτίο της αντίπραξης εναντίον της κυβέρνησης. Κυρία Δημητρίου όταν γυρίζεις γύρω σου και δεν βλέπεις τον στόχο σου ξεκάθαρα, τότε είσαι εσύ.
Η ταύτιση απόψεων, όπως η ΔΔΟ και η αντίπραξή σας ενάντια στον ΠτΔ, με το ΑΚΕΛ, μου θυμίζει ακόμα μια φορά το έτος 1980, να ζητούν την παραίτηση (πολιτικό πραξικόπημα) του Προέδρου Σπύρου Κυπριανού και της κυβέρνησης του, υποστηρίζοντας ότι αυτή είναι η υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν.
Κυρία Αννίτα Δημητρίου του ΔΗΣΥ, τιμώντας την παλαιά γενιά των εθνικοφρόνων Κληριδικών, των αγωνιστών της ΕΟΚΑ 1955-59, αποχαιρετήσατε και τιμήσατε τους εοκαβητατζήδες, παραμένει ακόμα διχογνωμία στο κόμμα σας, δύσκολα να ξεπεράσετε την αμαρτωλή δεκαετία της διαφθοράς και της διαπλοκής του ΔΗΣΥ μέσα από την οποία ξεπηδήσατε. Σήμερα, η νέα γενιά χαμένη στην ανυπαρξία των ιδεών (ιδανικά) και προτύπων αφέθηκε να παρασύρεται από την αναξιοκρατία, στα ναρκωτικά και στο εύκολο κέρδος.
Κυρία Δημητρίου, δεν υπάρχει μαύρο ή άσπρο, σωστό ή λάθος. Υπάρχει το αληθινό το απαραίτητο (ενιαίο κράτος). Ο ρόλος του «πατερούλη» πέρασε ανεπιστρεπτί στη δημοκρατία. Ο κόσμος άλλαξε ριζικά αλλά αυτό που δεν αλλάζει ούτε με πόλεμο, είναι η μνήμη προς το παρελθόν, ο υπαρξιακός και ο ψυχικός μας κόσμος. Να μας πείτε, κυρία Δημητρίου πότε και τι είδους αγώνες ο ΔΗΣΥ διεξάγει – ούτε σε διαδηλώσεις παίρνετε μέρος για να μη χαλάσουμε το κλίμα των συνομιλιών όπου πάντα η Τουρκία βγαίνει κερδισμένη. Πότε έγινε πορεία γυναικών ή διαμαρτυρία κομμάτων στα οδοφράγματα εναντίον της κατοχής; Με τον τρόπο που ενεργούμε θα περάσουν κι άλλα χρόνια αδράνειας μέχρι η Τουρκία να γίνει πυρηνική δύναμη.
Κυρία Δημητρίου, δεν θέλουμε να γίνεις μεγάλη ηγέτιδα, αλλά καλή δημοκράτισσα. Σταματήστε να ασχολείστε με το φάντασμα του Γλαύκου Κληρίδη, είναι απλά μια απουσία. Ο λαός μίλησε. Στο προεδρικό μας σύστημα δεν υπάρχει κυβερνώσα Βουλή. Η αλαζονεία οδηγεί πρώτα στο μεγαλείο και μετά στην καταστροφή. Δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι κομματάρχες.
Υ.Γ. Ο κομματάρχης ηγέτης χρειάζεται να έχει, όχι μόνο ιδεολογική πολιτική, αλλά και να προσαρμόζεται προς τις εκάστοτε πολιτικές και οικονομικές αντιξοότητες της εποχής του.
