Ο Χρήστος Ανδρέου, από τη Λεμεσό, με αφορμή άρθρο γνώμης που δημοσιεύθηκε στον «Φιλελεύθερο», σχολιάζει…
Αγαπητή σύνταξη,
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα το άρθρο της κ. Κλαίλιας Τομπόλη-Θεοδούλου, «Η αγαμία των κληρικών», που δημοσιεύθηκε στον «Φ» την 1η Ιουνίου. Μπράβο κ. Τομπόλη για τις επισημάνσεις σας που όλοι γνωρίζουν αλλά κανένας δεν τόλμησε να το πει. Ποιος είπε ότι απαγορεύεται ο γάμος για κληρικούς και δει επισκόπους; Θα σας προτρέψω να διαβάσετε στην 1η επιστολή προς Τιμόθεο κεφ 3 και 2ο εδάφιο πώς περιγράφεται ο επίσκοπος. Το λέει τόσο καθαρά που διερωτάται κανείς ποιος ιερός κανόνας ή Σύνοδος μπορεί να το αλλάξει. Μιλά για πιστό οικογενειάρχη με πιστά παιδιά και πολλά άλλα χαρίσματα που διευθύνει την εκκλησία και το σπίτι του σωστά. Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τα πιο πάνω αλλά οι επίσκοποι είναι αυτοκράτορες με κορώνες, χρυσούς μανδύες, σκήπτρα και που μένουν σε παλάτια με αυλικούς και λιμουζίνες. Οι πραγματικοί κήρυκες του Ευαγγελίου, με πρώτο τον ίδιο τον Χριστό, δεν είχαν συζύγους, όχι γιατί απαγορευόταν αλλά απλώς αυτό που καλέσθηκαν να κάνουν –δηλαδή να κηρύττουν από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και έπειτα όπως οι Παύλος και Βαρνάβας από χώρα σε χώρα– δεν τους μπορούσαν να έχουν οικογένεια και παιδιά. Ο Πέτρος όταν συνάντησε τον Χριστό ήτο παντρεμένος και δεν του ζήτησε ο Χριστός να αφήσει τη γυναίκα του. Όμως οι πλείστοι που βγήκαν μετά την Ανάληψη του Χριστού να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, για πρακτικούς λόγους έμειναν χωρίς γυναίκα λόγω ακριβώς των προαναφερθέντων.
Κλείνοντας να πω ότι πολλοί λένε «μα πώς μπορείς να το κάνεις αυτό στον 21ον αιώνα;». Για αυτό χρειάζονται αλλαγές. Μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα ότι υπάρχουν σήμερα κήρυκες που πάνε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο όπως τότε ανά 2, χωρίς μισθό, περιουσιακά στοιχεία κ.ά. κηρύττοντας το Ευαγγέλιο όπως τα πρώτα χριστιανικά χρόνια έκαναν οι πρώτοι Απόστολοι. Όποιος ειλικρινά αναζητήσει τέτοιους θα τους βρει, αρκεί να ψάξει.
