Ο Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης εκφράζει την ανησυχία του για τον θεσμό του γάμου.
Ο γάμος είναι θεσμός Θεοσύστατος, ισόβιος και αδιάλυτος. Είναι το κύτταρο της κοινωνίας. Είναι λιμάνι ασφαλείας και εργαστήρι αγιότητας. Είναι, κατά τον θείο Απόστολο Παύλο, «Μυστήριον μέγα» και «κατ’ οίκον εκκλησία». Αυτή την έννοια του γάμου, την είχαν βαθειά ριζωμένη μέσα στο είναι τους, αιώνες τώρα, o λαός μας, οι ταπεινοί χριστιανοί, που με ζήλο ιερό τηρούσαν τις εντολές του εν Τριάδι Θεού.
Όμως πού καταντήσαμε σήμερα τον ιερό θεσμό του γάμου; Ως άνθρωποι, πλασμένοι «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού», εωσφορικά φερόμενοι, αποστατήσαμε από το θέλημα και τους νόμους του Δημιουργού μας. Δεν σεβόμαστε πλέον τον Θεό. Φτάσαμε να λέμε: «Φτάνει πια ότι θέλει ο Θεός! Τώρα θα ισχύσει αυτό που εμείς θέλουμε» και για τούτο δεν σεβόμαστε πλέον τα ιερά Μυστήρια του Θεού, και φυσικά ούτε τον, ή την ομόζυγό μας.
Η οικογένεια, το κύτταρο της κοινωνίας αρρώστησε. Ο ιερός θεσμός του γάμου, το θεοσύστατο Μυστήριο εξευτελίζεται και η «κατ’ οίκον εκκλησία» ερειπώθηκε. Ένας μεγάλος αριθμός γάμων, σήμερα, τις περισσότερες φορές χωρίς ουσιαστικό λόγο, αλλά από εγωισμό, έλλειψη αλληλοσεβασμού και ακόρεστη «λατρεία της ηδονής», διαλύονται.
Τα παιδιά, ο ευλογημένος καρπός του γάμου, εγκαταλείπονται χωρίς «παιδείαν και νουθεσίαν Κυρίου». Τα αποτελέσματα παγκοσμίως φαίνονται, ότι οδηγούν την ανθρωπότητα στην καταστροφή. Πάσης φύσεως εγκλήματα, εθισμός στα ναρκωτικά, τη βία, την ακολασία, την περιφρόνηση της ζωής και αξιοπρέπειας των συνανθρώπων μας. Η παραδοσιακή οικογένεια πάει να χαθεί.
Σήμερα επιλέγουμε, δήθεν ελεύθερα, εναλλακτικές μορφές και νέους τρόπους συμβίωσης, στηριγμένους εντελώς σε κοσμικά πρότυπα, χωρίς ηθικές δεσμεύσεις, χωρίς να χρειαζόμαστε την ευλογία του Θεού, εντός του θρησκευτικού γάμου.
