Τιτανικός – Titanic

Μια νεαρή αριστοκράτισσα κι ένας φτωχός τυχοδιώκτης συναντιούνται πάνω στον Τιτανικό, το πιο τραγικό πλοίο της ιστορίας, και ζουν έναν αληθινό αλλά καταδικασμένο από τη μοίρα έρωτα. Οταν ο Τζέιμς Κάμερον pitchαρε στη Fox την ιδέα ενός τρίωρου ρομαντικού έπους “Ρωμαίος και Ιουλιέτα πάνω στον Τιτανικό” τα στελέχη του στούντιο ήταν κάπως “εε ναι οκ, ελπίζουμε να εμφανίζεται κάπου κι ο Terminator”. Παρ’ όλα αυτά ο μεγαλομανής δημιουργός έπεισε Fox και Paramount να σκάσουν κοντά στα 200 εκατομμύρια (σε σημερινά λεφτά… άστα να πάνε) για το μεγαλεπήβολο σχέδιό του και όταν η παραγωγή απέτυχε να βγει στις αίθουσες στην καθορισμένη ημερομηνία (2 Ιουλίου 1997) και πήρε μετάθεση για την off-blockbuster season του Δεκεμβρίου, πολλοί έσπευσαν να προεξοφλήσουν το τεράστιο ναυάγιο που θα έπαιρνε δύο στούντιο στον υγρό τάφο μαζί του. Να μην τα πολυλογούμε… the rest is history. Αν υπάρχει μία ταινία που αποδίδει καλύτερα τη στάση ζωής “καλύτερα να μετανιώνεις για πράγματα που έκανες παρά γι’ αυτά που δεν έκανες” είναι αναμφισβήτητα το ρομαντικό μεγαθήριο του Κάμερον. Ο Τζακ (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) και η Ρόουζ (Κέιτ Γουίνσλετ) έζησαν τον έρωτά τους σαν να μην υπήρχε αύριο και πολύ καλά έκαναν γιατί όντως δεν υπήρχε – φρόντισε ένα παγόβουνο και η έλλειψη αρκετών σωσίβιων λέμβων γι’ αυτό. Πείτε ότι θέλετε για το φιλμ αλλά όποιος δεν ρίχνει έστω ένα δάκρυ στη σκηνή όπου η Ρόουζ αφήνει το χέρι του παγωμένου Τζακ κι εκείνος βυθίζεται στα σκοτεινά νερά του Ατλαντικού, πρέπει να είναι ήδη νεκρός – συναισθηματικά, τουλάχιστον (άσχετα εάν χωρούσε τελικά στη σχεδία ή όχι). Μ.Ν.