Δύο ενδιαφέρουσες ατάκες συγκράτησα από τη συνέντευξη του Αβέρωφ Νεοφύτου στον συνάδελφο Φρίξο Δαλίτη την περασμένη Κυριακή. Η πρώτη αφοπλίζει με την ειλικρίνειά της, σε σημείο που κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να την ερμηνεύσει και ως κυνισμό: «Ο Νικόλας δεν έχασε ποτέ ούτε προσωπικά, ούτε κομματικά, όσες φορές για το καλό του τόπου συνεργάστηκε μαζί μου», είπε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Αν αφαιρέσουμε το «για το καλό του τόπου» (για προφανείς λόγους που άπτονται της νοημοσύνης μας), απομένει η ουσία: μια λογιστική λογική για κομματικά κέρδη και ζημιές, η οποία όσο και να ενοχλεί κάποιους ρομαντικούς συνάδει πλήρως με την καθημερινή πολιτική πρακτική. «Τόσα δίνω πόσα θες» – παλιά και δοκιμασμένη συνταγή από παλαιοτάτων κοινοβουλευτικών χρόνων.
Τη δεύτερη ατάκα την έχει πει ξανά, με ακριβώς τις ίδιες λέξεις, σε μια συνέντευξη που μου παραχώρησε όχι πολύ καιρό πριν: «Είναι μη σοβαροί όσοι ράβουν κουστούμι για τις Προεδρικές» επανέλαβε. Τουτέστιν, δεν είναι η ώρα της προεδρολογίας, όποιος δε το κάνει στερείται σοβαρότητας. Για να μην είμαστε άδικοι πάντως, αυτοί που ετοιμάζουν το «κοστούμι» δεν είναι πρόσωπα αλαφροΐσκιωτα τα οποία ονειρεύονται αίφνης τον προεδρικό θώκο. Αποτελούν και αυτοί μέρος του μεγάλου κάδρου των καθημερινών συζητήσεων ανάμεσα στα μεσημεριανά εστιατόρια του άξονα Έγκωμη – Άγιος Αντώνιος. Εκεί όπου εκπονούνται τα προεδρικά σενάρια και πιάνονται τα μέτρα για το «κοστούμι» που θα χωρέσει τους κομματικούς σχεδιασμούς.
Εάν αναγνώσουμε συνδυαστικά τις δύο ατάκες του Αβέρωφ θα έχουμε μια πολύ πιο καθαρή εικόνα για το πολιτικό διακύβευμα ενόψει των δύο επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Οι βουλευτικές του 2021 θα πρέπει να θεωρηθούν ως ο πρώτος και καθοριστικός σταθμός για τις συμμαχίες που μαγειρεύονται. Με τον Νικόλα βεβαίως, να είναι το πρόσωπο κλειδί ανάμεσα σε ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Σε όποιο από τα δύο κόμματα κληρώσει η συνεργασία με το ΔΗΚΟ είναι φανερό ότι ανοίγεται ο δρόμος για το 2023. Όλα αυτά είναι βεβαίως γνωστά και ξανά ειπωμένα. Τι μπορεί να άλλαξε λοιπόν ώστε να αναγκάσει τον Αβέρωφ να μιλήσει απροκάλυπτα για τα «οφέλη» από τη συνεργασία του με τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ; Το γεγονός μάλλον ότι ο Νικόλας έχει καταστεί ξανά φυσικός συνομιλητής της Αριστεράς, αναζητώντας πλέον μια ρεαλιστική φόρμουλα συνεργασίας.
Στο ΑΚΕΛ διαφάνηκε εδώ και καιρό ότι δεν είχε καμία ελπίδα το σενάριο τής από κοινού καθόδου στις προεδρικές με υποψήφιο τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Ακόμα και μέλη της ανώτατης ηγεσίας που βλέπουν με συμπάθεια τη σύμπλευση με το ΔΗΚΟ, αντιλαμβάνονται ότι μια τέτοια υποψηφιότητα δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα να περάσει από τη βάση. Η «μοιρασιά» όμως –προεδρία της Βουλής στο ΔΗΚΟ και προεδρικός υποψήφιος κοινής αποδοχής– όχι μόνο θα περάσει, αλλά έχει και πολλές πιθανότητες επιτυχίας. Δύο πρόσωπα κύρους (ένας εγκεκριμένος λογιστής και ένας δικηγόρος) συζητούνται ως μια τέτοια «υποψηφιότητα νίκης». Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί και ένας διπλωμάτης, με εξίσου στιβαρή δημόσια εικόνα. Κανείς από αυτούς τους τρεις δεν ράβει «κοστούμι» (ώστε να κατηγορηθούν από τον Αβέρωφ ως μη σοβαροί) αλλά και οι τρεις προσφέρονται για custom made κεντρώα φορεσιά (γεγονός που ο Αβέρωφ γνωρίζει και γι’ αυτό δικαιολογημένα ανησυχεί).
 
Γι’ αυτό όσες εύηχες ατάκες και αν λεχθούν για τη δημιουργία εντυπώσεων, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι όσο πλησιάζουμε προς τις βουλευτικές του 2021 τόσο θα φουντώνει το παρασκήνιο για το 2023.

[email protected]

 
Φιλελεύθερα, 14.6.2020.