Κίνδυνος αλλά και ταλαιπωρία. Εκατοντάδες μέλη των οικογενειών ασθενών που ζουν με υποστήριξη οξυγόνου, ταλαιπωρούνται τουλάχιστον δύο φορές τον μήνα και ταυτόχρονα κινδυνεύουν οι ίδιοι αλλά και όσοι ανυποψίαστοι πολίτες ακολουθούν την ίδια διαδρομή μαζί τους κατά τη μεταφορά φιαλών οξυγόνου από και προς το σπίτι τους. Η προσπάθεια του ΟΑΥ για μεταφορά των φιαλών από εξειδικευμένη εταιρεία διανομής δεν έχει ακόμα αποδώσει, ενώ και η προσπάθεια για εξασφάλιση φορητών συσκευών οξυγόνου οι οποίες θα αντικαταστήσουν τις φιάλες έχει προσκρούσει στην ετοιμασία των προδιαγραφών αφού η Ηλεκτρομηχανολογική Υπηρεσία απάντησε αρνητικά σε σχετικό αίτημα του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας.
«Πρόκειται για μια ταλαιπωρία η οποία δεν έχει τέλος», δήλωσε στον «Φ» ο γραμματέας της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου και πρόεδρος της Συμμαχίας Σπάνιων Νοσημάτων, Πάμπος Παπαδόπουλος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: COVID: Σε αυτές τις ομάδες χορηγείται η 4η δόση εμβολίου
«Για να καταλαβαίνει και ο κόσμος τι λέμε, στην Κύπρο υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες ασθενείς οι οποίοι χρειάζεται να έχουν οξυγόνο στο σπίτι τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα υγείας που έχουν και κυρίως να κρατηθούν στη ζωή. Βάσει του συστήματος που σήμερα ακολουθούμε, ο ασθενής αγοράζει τη φιάλη και ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας (προ ΓεΣΥ το κράτος), καλύπτει το κόστος για το οξυγόνο. Δηλαδή αγοράζει ο ασθενής μια φιάλη και όταν αδειάσει, τη μεταφέρει κάποιος από την οικογένεια του στην εταιρεία, διότι αντιλαμβάνεστε ένας άνθρωπος που χρειάζεται οξυγόνο δεν μπορεί να πάει μόνος του εκτός κάποιων ελάχιστον περιπτώσεων, να την ξαναγεμίσει και μετά να επιστρέψει στο σπίτι και να τη μεταφέρει στον χώρο όπου βρίσκεται ο ασθενής».
Μπορεί, είπε ο κ. Παπαδόπουλος, «να φαίνεται απλή αυτή η διαδικασία αλλά φανταστείτε μια ηλικιωμένη γυναίκα να φορτώνεται τη γεμάτη φιάλη οξυγόνου που χρειάζεται ο κλινήρης σύζυγός της για παράδειγμα, και να πρέπει να την ξεφορτώσει έξω από το σπίτι της και να τη μεταφέρει μέσα ή σκεφτείτε να ζει σε πολυκατοικία και να πρέπει να την ανεβάσει στον όροφο όπου διαμένει».
«Εκτός αυτού πρέπει να γνωρίζουμε ότι για τη μεταφορά φιαλών οξυγόνου υπάρχουν κανόνες ασφάλειας. Σύμφωνα με αυτούς, το όχημα που τις μεταφέρει πρέπει να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό, να είναι διαμορφωμένο κατάλληλα, οι φιάλες να βρίσκονται σε ορθή θέση χωρίς να κινδυνεύουν να πέσουν κ.λπ.. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν διαθέτουν οι οικογένειες των ασθενών μας τέτοια αυτοκίνητα. Ο καθένας πάει με το αυτοκίνητο του και μεταφέρει τις φιάλες. Σκεφτείτε λοιπόν, να γίνει ένα δυστύχημα στο δρόμο τι θα ακολουθήσει όταν ένα κτύπημα ρίξει την φιάλη και την απασφαλίσει. Μιλάμε δηλαδή για κινούμενο κίνδυνο και πραγματικά θέλω να δω τι θα λένε όλοι εκ των υστέρων εάν μη κακό έχουμε μια τέτοια περίπτωση».
Η ΟΣΑΚ, είπε ο κ. Παπαδόπουλος, από την αρχή αντέδρασε σε αυτή τη διαδικασία, «εγώ προσωπικά παλεύω για αυτό το θέμα εδώ και τέσσερα χρόνια. Δηλαδή αρχίσαμε να προσπαθούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα προ ΓεΣΥ, έχουν συμπληρωθεί τρία χρόνια στο ΓεΣΥ και ακόμα προσπαθούμε χωρίς αποτέλεσμα».
Βεβαίως, πρόσθεσε, «κατόπιν συζητήσεων με τον ΟΑΥ, γνωρίζουμε ότι καταβάλλονται προσπάθειες ώστε να βρεθεί ένας τρόπος μεταφορών των φιαλών στα σπίτια των ασθενών. Αυτή τη στιγμή μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα εξασφαλίζουν αυτή την υπηρεσία διότι πληρώνουν από την τσέπη τους. Οι υπόλοιποι και κυρίως όσοι ζουν στις ορεινές περιοχές, στην πλειονότητά τους ηλικιωμένοι, ταλαιπωρούνται και κινδυνεύουν συνεχώς και να επισημάνουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με το οξυγόνο. Δηλαδή δεν μπορούν να κρατηθούν στη ζωή χωρίς υποστήριξη. Μέχρι τώρα όπως έχουμε πληροφορηθεί, ο ΟΑΥ δεν έχει καταλήξει σε κάποια διευθέτηση».
«Το οξυγόνο δεν είναι προϊόν, είναι υπηρεσία»
«Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα το οποίο ταλαιπωρεί εκατοντάδες οικογένειες στην Κύπρο, πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε το οξυγόνο ως υπηρεσία την οποία χρειάζονται κάποιοι άνθρωποι για να μπορούν να ζουν και όχι ως προϊόν. Κάποια πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε από διαφορετική σκοπιά όταν μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας διότι αντιλαμβάνεστε ένας άνθρωπος για να χρειάζεται οξυγόνο, σίγουρα έχει ήδη αρκετή ταλαιπωρία και ο ίδιος και η οικογένεια του».
